วังตะไคร้

ความทรงจำครั้งนั้นนานมาแล้ว
แต่ยังแว่วเสียงพรั่นหวาดหวั่นไหว
เพียงครั้งหนึ่งพึงย้ำจำฝังใจ
วังตะไคร้ฉายเด่นเป็นเรื่องราว

ฟ้าพิโรธโกรธใครคนไหนหรือ
จึงกระพือเป็นละลอกมิบอกกล่าว
จารึกจำตำนานอันยืดยาว
ความปวดร้าวแปลบปร่ายังตราตรึง

อุทกคลั่งขุ่นข้นคล้ายคนคลั่ง
กระแทกกรูพรูพรั่งดั่งเพชรหึง
กระหน่ำโถมโหมหั่นจนพรั่นพรึง
น้ำตาจึงหลั่งไหลดุจสายธาร

จากวสันต์วันช้ำที่น้ำเชี่ยว
เคยกราดเกรี้ยวเลี้ยวรุกดูพลุกพล่าน
ความชุ่มฉ่ำล้ำค่ากว่าเมื่อวาน
คลายเหตุการณ์ผันผ่านมานานปี

มาพบกันอีกหนเริ่มต้นใหม่
คนอยู่ไกลกลับมาหาที่นี่
สร้างความหวังครั้งใหม่ปลูกไมตรี
ดอกรักบานวันนี้มีพลัง

เมื่อฝนมาฟ้าใหม่ใจเอมอิ่ม
ฝากรอยยิ้มพริ้มงามด้วยความหวัง
รอวันชื่นคืนมาหาอีกครั้ง
กลับมายังวังตะไคร้ใจยังคอย

"ครูเปี๊ยก"
๑๒ สิงหาคม ๒๕๖๐

ป.ล. ขอบคุณเจ้าของภาพวังตะไคร้ จากอินเตอร์เน็ต