เมื่อไม่กี่วันมานี้ เรามีงานที่ต้องไป รพ.ร้างแห่งหนึ่ง แถวๆ ช่องนนทรี เราขับรถไปตามโลเคชั่นที่เค้าส่งมา ...
รอบแรก เมื่อเราใกล้ถึงจุดที่ google map บอกว่าใกล้ถึงจุดหมายปลายทาง.... เราพยายามมองหาว่ามันอยู่ตรงไหน
เราให้น้องที่มากับเราช่วยกันดู แต่ไม่เห็นอะไร เห็นแต่สังกะสีเขียวๆ จนหันไปดูแผนที่ กลายเป็นว่าเราเลย รพ ไปแล้ว
เราต้องไปวนอีกรอบ พอรอบที่สอง เราพูดออกมาว่า
แม่มอยู่ไหนหวะ ไม่เห็นจะมีโรงพยาบาลร้างอะไรเลย
พอเราพูดจบ สิ่งแรกทึ่เราเห็น เราเห็น "ทีมงานสองคนยืนอยู่หน้า รพ. แล้วมีวิญญาณ เป็นเงาดำๆ นั่งยองๆ เหมือนกำลังทำท่าดมๆ ทีมงานสองคนนี้" แต่เราก็ไม่พูดอะไร
เราก็ทักทายทีมงานปกติ แต่พอเราเปิดกระจก ทีมงานบอกว่า
พี่จะมาทำไม วันนี้ ห้ามเห็นอะไรนะ ห้ามบอกด้วยว่าเห็นอะไร. เราก็หัวเราะแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

เราเอารถไปจอด ดับเครื่อง ตอนเปิดประตูออกไป เราเจอ ผู้หญิงคนนึง สภาพไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ผมยุ่งๆ ใส่ชุดยาว ประมาณ หน้าแข้ง คล้ายๆ ชุดคลุมท้อง จ้องหน้าเรา แล้วพูดกับเราว่า หิววมาก ตรงนั้นไม่ได้กินเลย เค้าไม่ให้กิน
เราก็ งง ว่าตรงไหนไม่ให้กิน เพราะเรายังไม่รู้อะไรเลน ว่าเค้าไหว้กันตรงไหน แถวไหน เราก็เลยบอกน้องในกองว่า เดียวพี่ขอข้าว แล้วก็น้ำชุดนึงนะ แล้วเอาไปไว้ตรงทางเข้าประตู รพ. จุดธูป 1 ดอก ให้บอกว่า ใครที่ยังไม่ได้กิน ก็มากินตรงนี่นะ

เราเดินกำลังจะเข้าไปใน ทุกคนที่เจอเรา บอกหมดว่า
เห็นอะไรห้ามบอกเด็ดขาด เราก็บอกโอ้ย ไม่เห็น หรอก จะไปเห็นอะไร

จนเราเดินเข้ามาใน รพ แล้วจะมีห้องๆ นึง เราก็เดินเข้าไปทักทาย พวกทีมแต่งหน้าทำผม เสื้อผ้า ห้องตรงนั้นเหมือนสมัยก่อนอาจจะเป็นห้องของ จนท ห้องบัตร ประมาณนั้น มีแอร์เก่าๆ แต่ก็ยังใช้ได้ นิดหน่อย

ตอนนั้นเรายังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่า รพ.ชื่อว่าอะไร มีประวัติยังไง
เราก็นั่งเม้าท์มอย กับพี่ทีมงาน พอเจอปุ๊บเค้าก็ถามเรากันว่า เห็นอะไรมั้ยในห้องนี้ มีอะไรหรือเปล่า เราเห็นนะคะ แต่เราไม่ได้พูดอะไรออกไป ที่เราเห็น มี ผู้ชายคนนึง ยืนอยู่ตรงใต้หิ้งพระ แล้วเหมือนเค้า พูดอะไรงึมงำ แต่เราก็พยายามไม่สนใจ แล้วเราก็ถามออกมาว่า อาวทำไม รพ มันร้างอะ หนูไม่เห็นเคยรู้จัก รพ นี้เลย
พอพูดไม่ทันจะจบ มีผู้ชายคนนั้น มายืนแบบใกล้ๆ ตัวเราอายุประมาณ 40 กว่าๆ กลิ่นตัวสาป ๆ เหม็นมาก เสื้อสีขาว กางเกงแสล็กสีน้ำเงินๆ สภาพเหมือนแกไปคลุกฝุ่นมา แล้วกระซิบ บอกเราว่า "อยากรู้หรือเปล่าละ เดียวกูจะเล่าให้ฟัง" แล้วเค้าก็หัวเราะแบบ ฮิๆๆๆ  แล้วเค้าก็เล่าให้ฟัง ว่าชั้น 1 เนี้ยของกู กูอยู่แถวนี้ มันเป็นของกู วนๆ อยู่แบบนี้ เดินเข้าไปสิ ข้างใน แล้วกุจะบอก เราก็สองจิตสองใจ อีกใจก็เหมือนจะกลัว อีกใจก็อยากจะรู้ ......
พี่ช่างแต่งหน้าคนนึง เค้ามาถามเราว่า พี่ห้องเนี้ยผีมันคงเข้าไม่ได้หรอกเนอะ มีพระอยู่ บนหิ้ง มีสายสิญจน์ ด้วยเนี้ย  
พี่เห็นอะไรป่าว เราก็ยิ้มๆ แต่ผช คนนั้นอะ เค้าหัวเราะอีกแล้ว แบบฮิๆๆๆๆ เงี้ย แล้วบอกว่า คิดว่าพวกกูกลัว หรือไงของพวกนี้ หิ้งพระกูก็อยู่
เดินเข้าไปสิ ข้างใน ไปสิ ไปสิ เดียวก็รู้เอง เราเลยลุกเดิน เข้าไปข้างใน ยิ่งเข้ายิ่งขนลุก เราอยู่เกือบกลางโถง ของชั้นล่าง ผช คนนั้นก็บอกให้เราเดินไปอีก เดินไปอีก เราเดินเข้าไปแล้วเราค่อยๆ หันมามอง ตรงหน้าลิฟท์ "ไม่รู้ว่าตัวอะไร ยั้วเยี้ยไปหมด บางตัวก็แก้ผ้า บางตัวก็แห้งๆ นอนเกลือกกลิ้งอยู่ตรงนั้น มีทั้งเด็ก มีทั้งผู้ใหญ่" ตอนนั้นเราเหมือนสมองวิ้งๆ มาก หายใจแบบอึดอัด ผี ผช ที่พาเรามามันก็หัวเราะใส่เรา ฮิๆๆ เราพยายามไม่สนใจ หันหลัง ค่อยๆ เดินกลับออกมาช้าๆ แต่พอก้าวออกจะพ้นประตู ห้องโถ่งตรงนั้น เราได้ยินเสียงเด็ก พูดว่า อยากกินขนม ทองหยิบ แล้วก็เสียงร้องไห้ งอแง แต่เราไม่ไดัหันไปมองนะคะ

ตอนนั้นขาเริ่มเดินเร็วขึ้น มีพี่ทีมงาน นั่งอยู่ระหว่างทางที่เราจะเดินไปด้านหน้า แกหันมามองเราแบบ งง

แล้วผี ผช คนนั้นก็บอกว่า เนี้ยแค่ธรรมดา เบาๆ แต่ชั้น 2 นะ ถ้าอยากจะเจอก็เดินขึ้นไปสิ เดียวก็รู้  ว่ามีอะไร เราก็ถามเค้านะคะ ว่าตรงไหน ให้บอกเลย ผี ผช คน ก็พูดกับเราว่า เดินขึ้นไปชั้น 2 จะรู้ว่ามันมีอะไรตรงไหน แต่อย่าไปยุ่งกับพวกมัน พวกมันเยอะ เมื่อก่อนชั้นสองที่นี้ หมอมันแอบทำแท้งเถื่อน ตายไม่รู้กี่คน กี่คน ชั้นสาม ก็อีกพวกกะเลวกะลาด ชั้น 4 ก็อีเด็กคนนั้นนะสิ มันผูกคอตาย แล้วเค้าก็บ่น งึมงึ เราจับใจความไม่ได้ เสียงที่ได้ยินเสียงมันต่ำ ๆ เราก็พยายามไม่คิดอะไร  คิดแค่ว่าไม่มีอะไรน่ากลัว ห้ามกลัว แล้วที่เราได้ยินอีกเสียงเป็นเสียง ผญ บอกว่าออกจากที่นี้ก่อนเที่ยงคืน ก่อนเที่ยงคืน เราก็พยายามไม่คิดอะไร

เราเข้าไปในห้องสักพัก คุยเล่น กับพวกพี่ๆ ถ่ายรูป นู้นนี้ เราก็เลย ถามว่าใครจะไปชั้นสองกับหนูบ้าง หนูอยากขึ้นไปดู ก็ไม่ม่ีใครไป เค้าบอกไปเหอะ คนอยู่เยอะ

ชั้น 2 คนเยอะ ทีมงานกำบังเซทฉาก เซทนู้นนี้ เราเดินไปอีกห้องข้างๆ ทีมงามนั่งกันอยู่ 3-4 คน. นั่งอยู่หน้ามอนิเตอร์ น้องทีมงานก็ถามว่า พี่เค้าอยู่ตรงไหนกัน พี่บอกหน่อย อีกคนก็บอกพี่อย่าบอก เราก็ได้แต่บอกว่าไม่มีหรอกแต่ที่เราเห็นตั้งแต่เดินเข้า มา "ผู้หญิงผอมๆ ผมยาวววววว นั่งยองๆ มองไม่เห็นว่าใส่ชุดอะไรนะคะ กำลังเอาลิ้นเลียข้อเท้า ของพี่ผู้กำกับ พักใหญ่ๆ จนเราถามพี่ ผกก ว่า พี่ พี่รู้สึกอะไรบ้างป่าว ตรงข้อเท้าอะ แถวๆ นั้น พี่เค้าก็ถามว่าทำไม เราเลยบอกว่า มีผู้หญิงกำลังเลียเท้าเลียข้าเท้าพี่อยู่ เท่านั้นละ คะ ผกก สปริงตัวจากที่นั่งไวมาก ออกไปยืนหน้าเซท เค้าก็บ่นๆ เราบอกทำไม เราก็แค่ถามเฉยๆ  จนเราบอกว่ามาเข้ามา เร็ว ๆ ไมมีอะไรหรอก ไปแล้ว แต่ผู้หญิงคนนั้นยังนั่งยองๆ อยู่ที่เดิมนะคะ เราก็เดินลงมาชั้นล่าง

แล้วเหมือนมีอะไรให้เราขึ้นไปอีก ครั้งนี้ได้ยินเสีย จากชั้นสามเหมือนนลากเตียง กระโดด ทำอะไรปึ้งปั้ง จนเราเดินมาตรงหน้า มอนิเตอร์ กำลังจะลงนั้ง ได้ยินเสียง ผญ ไม่แก่ ไม่เด็ก  เราเลยหันไปมองห้องข้าง เห็นผู้หญิงรูปร่างอวบๆ นั่งอยู่ตรงชั้นเหล็กในห้อง เค้าขอบุหรี่เราดูดหน่อย เราก็ดูดบุหรี่ แล้วเดินไปเสียบตรงชั้น ที่เหล็กแกนั่ง ทุกคนหันมามองว่าเราทำอะไร เราก็เฉยๆ แต่ที่เห็นกันคือ บุหรี่ ที่เราจุด แดงว๊าบ แดงว๊าบบบ เหมือนมีคนกำลังดูด แต่ที่เราเห็นมีผีที่มากกว่า หนึ่ง ดม ๆ ๆ แบบอดอยากมาก ไม่ถึงสองนาที บุหรึ่หมด เราก็นั่งลงเฉยๆ แต่เราไม่ได้บอกเค้าว่าเราเห็นอะไร พักใหญ่ ๆ เรานั่งมองนู้นมองดี  แล้วมันมีความรู้สึกเย็นๆเหมือนลมออ่อย ๆ พัดมา เราก็นั่งหันซ้ายหันขวา จนเราหันซ้ายไปอีก ที เรามองเห็นประตู สีน้ำเงิน แล้วเรามีความรู้สึกไ้ด้ ว่าหลังประตูนี้ละ เดินเข้าไปหลังประตูนี้ไม่เท่าไหร่ ก็จะเจอ เราเดิน ไปที่หน้าประตู ยืนมอง ยืนตัดสินใจ ว่าจะเข้าไปดูดีป่าว แต่เราไม่ กล้าเข้าไปจริงๆ นะคะ เลยเลือกที่จะเดินลง ข้างล่าง ออกไปนั่งข้างนอกตึก

ระหว่างที่เรานั่งอยู่ เราไม่รู้นึกยังไง เกินไปตรงที่เค้าวาง พระองค์ใหญ่ไปเอาไว เจอชุดไหว้จากทีงาม ชุดใหญ่ มาก แล้วเจอ ผี ที่เหมือนเค้า อะ อยู่ในพระพุทธ รูปนั้น แล้วตรงที่เค้าไหว้ชุดใหญ่ เราเห็นพวก ผี กำลังดม ๆ ของไหว้ เราก็พยายามช่วยพี่อีกคนปอกผลไม้ แทน ไม่อยากมอง จนผี ที่อยู่ใน พระ เค้าตวาดเสียงดังมาก เรายังงง

เราหันไปมอง จน ผี ที่อยู่ในพระ หันมามองหน้าเรา เค้าจองแบบ ตาเค้าเป็นเหมือนเส้นเลือดๆ แต่งตัวแบบ ชุดเปือยๆ แขนยาว คอปก สีออกเขียวๆ คล้ำ มือข้างขวาเค้าเละๆ  หน่อย เหมือนโดนอะไรบดมา เราเอาจริงๆ กลัวนะคะ แต่ทำเหมือนเฉยๆ แล้ว ผีคนนั่น เค้าพูดกับเราว่า เห็นพวกกูใช่มั้ย มีงเห็นใช่มั้ยย เราก็ได้ แต่ทำเป็นไม่สนใจ แล้วเค้าอะคะ ตัวเค้าค่อยๆ ขยายใหญ่ขึ้น กลิ่นเหม็นเน่าแบบมาเลย เรานิ่งอย่างเดียว ทำสมาธิ พุทโธ พุทโธ  แล้วแผ่ส่วนกุศลให้ เค้าค่อยๆ หายไป

จนประมาณ สี่โมงเย็น เรากำลังนั่งโม้ เฮฮา ตลก กับน้องๆ แล้วมีผี อันนี้มาแบบ สภาพดี นะคะ ไม่น่าเกลียด  แล้วบอกกับเราว่า กูอยาก-เหล้า เอามาให้กู-หน่อย ไม่งั้นพวกก็ไม่ต้องกลับ เราก็ไม่อยากให้มี อะไรไม่ดี เกิดขึ้น เราก็บอกพี่ ผู้จัด เค้าก็ให้คนไปซื้อ แต่คนไปซื้อดันลืม ตอนแรกเราไม่รู้ จน ผี คนเดิน เค้าพูดว่า "อีนั้นมันลืมของๆกู" เราเลยถามเค้าว่าพี่ ซื้อเหล้ายัง
แกลืมมม เลยต้องให้เด็กวิ่งไปซื้อ ได้มา เรากะว่าจะไปไหว้เลย  เค้าก็บอกว่า  รอฟ้ามึดแล้วเอาไปให้พวกกู-ที่ชั้น 3  

พอถึงเวลา ฟ้ามึด เราก็ถามว่าใครจะไปกับพี่ บ้าง มีน้องๆไปประมาณ เกือบจะสิบกว่าคน
ทุกคนให้เราก็เดินนำหน้า จนมาถึงชั้นสาม สิ่งแรกที่รู้สึก คือ ขนหัวลุก ขนลุก แล้ว มี ลมมาปะทะหน้าเบาๆ เราก้าวไปข้างหน้า มองซ้ายมองขวา มันมึดมากกก เรามองหา ผีที่จะเอาเหล้า จนเราไปเห็นเค้า ตรงขอบหน้าต่าง ซึ่งต้องเดินไปตรงนั้น ประมาณเกือบ 200 เมตร เราก็เปิด เหล้า พี่ ผกก ก็จุดธูป มันบอกให้เราค่อยๆ เท สามรอบ จนเหลือครึ่งขวด แล้วเดินเอามาให้มัน จนทุกอย่างเรียบร้อยไปได้ด้วยดี ทุกคนที่มา ค่อยๆ เดินลง

แต่ในระหว่างที่เรากำลังจะเดินกลับ เรามองไปด้านซ้ายมือ จะเป็นมีประตูกระจกกว้างๆ เราเห็นผู้หญิงคนนึง ยืมมองเราอยู่ เราก็มองเค้า แล้วน้องผู้หญิง คนนั้น ค่อยๆ "กวักมือเรียกเรา  แล้วพูดว่า พี่ พี่สาว จ๋า พี่ขึ้นมาดูหนูสิ มาดูว่าหนูตายตรงไหน มาดูหนู มาสิ มาสิ " ตอนนั้นเราไม่รู้ว่าเราคิดอะไร เราเดินไปทางนั้น มันอยู่คนละด้านของ บันได ชั้น 3 เราเดินไป จนใกล้จะถึง ผู้หญิงคนนี้ เราเห็นหน้าเค้าเศร้ามาก เรากำลังจะเดินตาม แต่มีน้องนักแสดงคน นึง ยืนรอเรา อยู่ แล้วเรียกเรา สามสี่ รอบ จนเราแบบ เออไม่ขึ้นดีกว่า รีบเดินไปหาน้อง เพื่อจะลงไปข้างล่าง

(อันนี้ขอชมน้องที่รอเรา น้องเป็นนักแสดงคนนึง รับบทเป็นพระเอกของเรื่องที่เรามาถ่ายทำวันนี้ ทุกคนลงไปเกือบจะหมดแล้ว ชั้นสามมันมึดมาก แต่น้องรอเรา เราไม่รู้ว่าน้องเค้ากลัวหรือไม่กลัว แต่ในตอนนั้น จริงๆ น้องจะลงไปก่อน ก็ได้ แต่น้องเลือกที่จะรอ เพื่อให้ทุกคนที่ขึ้นมาลงไปให้ครบ พร้อมกัน)

การทำงานวันนั้นสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี ไม่มีอะไรติดขัด

*อาจจะเล่ารวบรัดไปหน่อย ความจริงที่เจอมันมีปีกย่อยมากกว่า นี้ แต่กลัวว่าจะยืดเยื้อเกินไป แล้ว เราก็เล่าเรื่องไม่ค่อยน่ากลัวเท่าไหร่ "แต่ทั้งหมดที่เล่ามา เราเจอมากับตัวเองนะคะ" ต่อจะเจอสิ่งที่คนอื่นมองไม่เห็น บ่อยจนชิน ไม่กลัวแค่ไหน แต่วันที่เราเจอวันนั้นใจคอก็สั่นนิดหน่อยเหมือนกันนะคะ เยอะ มันเหมือนศูนย์รวม เหล่าวิญญาณ เปรต อสูรกาย เลยอะคะ

*เราไม่ได้อยากเห็น อะไรพวกนี้นะคะ ไม่ได้คิดว่าตัวเองพิเศษ หรือ แปลกกว่าคนอื่น แค่อยากเล่าประสบการ์ณที่ คนเห็นผี เห็น วิญญาณต้องเจอ
มันไม่ได้สนุกนะคะ เรื่องแบบนี้ เราอาจจะชิน แต่กว่าที่เราจะชิน มันไม่ใช่เจอผีสองสามครั้งแล้วเราจะชิน นะคะ

ช่วงเวลาที่ผ่านมา ที่เราเห็น พวกเค้า มีทั้งความกลัว ความเศร้า น่าสงสาร สะอิดสะเอียน ขยะแขยง ความทุกข์ การอาฆาตแค้น ความทรมาณ และอีกหลายๆ ความรู้สึก ....

แต่ส่วนดีเราก็ได้มาเยอะ ในเรื่องของเวรกรรม
การใช้ชีวิต ศิลธรรม ทำบุญ การปลงในชีวิต เราต่างพยายาไขว่คว้า ทุกอย่างมาเป็นของตน แต่สุดท้าย สิ่งที่ติดตัวเราไปตอนตาย ก็มีแค่ กรรมดี กับ กรรมชั่ว แค่นั้นละคะ

**ขอบคุณที่ทุกคนอ่านกันจนจบนะคะ อาจจะยาวหน่อย แล้วอ่านยาก เราพิมพ์จากในมือถือ วันหน้าจะมาเล่าให้ฟังเรื่อยๆ นะคะ ***

*** มีรูปที่ถ่ายติด ใครก็ไม่รู้เพิ่มมาอีก 2 คน ทั้งๆ ที่ตรงนั้นมีคนนั่งอยูาแค่ คนเดียว แต่พอถ่ายออก กลับมีสามคน แต่เราไม้ได้เอาลงนะคะ เพราะเราไม่ไดัถ่ายเอง แต่ถ้าอยากเห็นขอหลังไมค์ได้นะคะ****