เรื่องของเรื่องก็คือ เรามีเพื่อน(เคย)สนิทชื่อ เอ และ เรามีแฟนชื่อสอง ...เราเพิ่งมารู้ความจริงว่า เอกับสองเคยเป็นแฟนกันค่ะ

และทุกคนในเรื่องนี้ เป็นผู้หญิงค่ะ

สอง เป็นรุ่นน้อง ก่อนหน้านี้ไม่ค่อยชอบหน้าสองเท่าไหร่ เพราะชอบพูดจาห้วนๆเหมือนนึกว่าคงสนิทกับเรามั้ง และสองกับเอในสายตาเราตอนนั้นก็ดูสนิทกันมากๆ จนแอบคิดว่า มันเป็นแฟนกันรึเปล่าฟ๊ะ?!...บางทีสองชอบทำหน้าเครียดๆ เหมือนมีอะไรในใจ พอเข้าไปถามก็ไม่ยอมบอก  ไล่ไปไล่มา อ๋อ ทะเลาะกับเอ โดนเอดุมา

จากความที่เราไม่ชอบหน้าสอง เอก็อยากให้เราโอเคกับน้อง เลยมาพูดอธิบายว่าสองเป็นคนยังไง (ซึ่งเรามารู้ทีหลังว่า พอสนิทจะได้ไว้ใช้เป็นกันชนเวลาไปไหนมาไหน ให้คนคิดว่าเป็นเพื่อนที่สนิทกัน)

[เรามารู้ความจริงจากสองตอนเป็นแฟนกันแล้ว ว่าเอไม่อยากให้ใครรู้เลยว่าเป็นแฟนกับสอง ต้องปิดทุกคน แม้แต่เรา กลัวเสียชื่อ ส่วนมากเวลาทะเลาะกัน จะเป็นเพราะมีคนระแคะระคายเรื่องความสัมพันธ์ของพวกเธอ ยัยเอมันจะรับไม่ได้ ขู่จะเลิกๆตลอด...สุดท้ายสองทนไม่ได้เลยบอกเลิกเองเลย]

พอเราเริ่มเปิดใจให้สอง ก็สนิทกันมากขึ้น และนั่นแหละ ก็ถูกใช้เป็นกันชนหลอกคนอื่นโดยไม่รู้ตัวมาตั้งนาน สนิทกันมากกกจนลืมไปเลยว่าเคยไม่ชอบหน้า แล้วก็เริ่มรู้สึกดี ทั้งๆที่เราก็ไม่เคยชอบผู้หญิง จนเราชอบสอง

แล้วสองก็มาคบกับเรา และบอกความจริงว่า เคยเป็นแฟนกับเอ  ทุกอย่างเลยถึงบางอ้อเลยจ้ะ ว่าทำไมมันต้องทำหน้าเครียดเวลาทะเลาะกับเอ ตอนนี้อยากจะถอยมากๆ แต่ก็รู้สึกดีกับเค้ามากๆ เราควรจะทำยังไงดี เราว่าเราไม่ได้แย่งแฟนเพื่อนนะ ในเมื่อเพื่อนเองก็ปิดเรา แต่ก็ไม่รู้สึกสบายใจกับเรื่องนี้เลย

(เรากับเอมีเรื่องผิดใจกันตอนออกไปฝึกงาน ตอนนี้ไม่สนิทกันเหมือนเดิมแล้ว แต่มีสองเป็นตัวกลาง เพราะเลิกไป นางก็ยังคุยกัน สนิทกัน เรื่องนี้เราก็เบื่อ เราไม่ชอบที่ยังไปยุ่งกับแฟนเก่า ทั้งๆที่ก็มีเราอยู่)