เพื่อนเค้าเหมือนเป็นโรคซึมเศร้าหน่อยๆคิดว่านะครอบครัวไม่ค่อยอบอุ่น เมื่อก่อนก็เคยมาบอกชอบแต่เราก็ปฏิเสธไปนะครับ แต่ไม่อยากทิ้งสงสารเค้ากลัวเค้าไม่มีใคร ก็อยู่อย่างงั้นจนจบม.3 ขึ้นม.4ความซวยอยู่ตรงที่อยู่คนละห้องกันทำให้เค้ารู้สึกว่าเราห่างเหินเลยขอมาเล่นบ้านเราอาทิตย์ละ2ครั้ง แล้วก็คุยไลน์กันทุกวันแต่เราก็มีเรียนพิเศษบ้าง ทำการบ้านบ้างเลยไม่ค่อยว่าง แล้วบางทีก็อยากจะอยู่บ้านพักผ่อนแบบส่วนตัวบ้าง แต่ก็ปฏิเสธเค้าไม่ลงอ่ะ ;-; เดะเค้างอนขก.ง้อ อีกปัญหาคือเค้ารู้สึกว่าเราไม่ชอบนี่นั่นเค้า เค้าก็เปลี่ยนให้ แต่เราไม่ยอมเปลี่ยนให้เค้าเลย จริงๆตอนแรกๆมันก็ไหวนะ แต่หลังๆนี่มันเยอะอ่ะ ไม่ไหวจริงๆแบบพอเราอยากไปเที่ยวกับเพื่อนใหม่ก็ไม่กล้าบอก เพราะบอกก็งอน ไม่บอกดีกว่า แต่พอโดนจับได้ก็งอนอยู่ดี รู้สึกว่าหลายๆอย่างเราไม่ลงตัวกันเลยมันรู้สึกอึดอัดไม่มีความสุข จริงๆเค้าดีนะครับชอบซื้อคงของมาฝาก แต่เราอ่ะไม่ไงเราแบบซื้อให้นิดๆหน่อยๆวันเกิดเราก็เหนชอบกินหนมเลยจะซื้อไปฝาก ก็ไม่ได้อีกบอกว่าอยากให้เป็นของเขาจะได้เก็บไว้ วันเกิดเราเค้าก็ซื้อเสื้อกันหนาวให้ แพงด้วยเราชอบแหละแต่มันก็นะ เราเกรงใจเรารู้ว่าเราใช้คืนเค้าไม่ได้ เราไม่ได้อยากอะไรกับเค้า เราอยากให้แบบมีเวลาของเขา และของเรา แต่เขาบอกว่าเวลาส่วนตัวกูอยากใช้รวมกับ ;-; เอาไงดี!!!

ปล.เราเป็นคนขี้ลืมด้วย แบบเราชอบลืมอะไรที่พูดกับเค้า คนอื่นก็เป็นแต่มันน้อยอ่ะเป็นแค่คนนี้จริงๆ