เรื่องขอเรามีอยยู่ว่า เรายอมรับนะว่าเราเด็ก  เราเป็นนักศึกษาปีสอง แฟนเราอายุห่างจากเรา 7 ปี เขาเรียนจบมีงานทำ   เรารุ้จักกับเขาตอนเราอยู่มัธยม แต่เราก็ไม่ได้สนใจอะไร เรารู้อยู่แล้วว่าอายุห่างกันขนาดนี้เราไม่ได้ชอบและเราก็มีแฟนตามประสาเด็กมัธยม  เรารุ้ดีว่าเขาเป็นคนเจ้าชู้ มากๆ  เพราะ ขนาดเราไม่ใช่แฟนเรายังทักมาตลอดทั้งๆที่เขาน่าจะทำแบบนี้กับหลายคน เพื่อนเราเคยเตือนบอกว่าผู้ชายคนนี้ไม่เคยจริงจังกับใครหรอก จนวันหนึ่งเราเลิกกับแฟนเราก็เสียใจแหละตามประสาคนอกหัก  แต่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงพยายามเข้ามาคุยมาถามว่าเป็นไง อกหักหรอ มาล้อบ้างว่าเจ็บหรอ แค่นี้เศร้าหรอ ? ไอ้เราก็เจ็บจริงกับคนที่ทิ้งไป เลยทำเป้นเข้มว่าแค่นี้ไม่เป็นไรชิวๆ เราพนันกันว่าถ้าใครมีแฟนก่อนจะต้องเป็นคนเลี้ยงหนัง 1 เรื่อง  สรุปเราได้คบกัน  เราไม่คิดหรอกว่าจะคบกับคนๆนี้จริงๅ เราเป็นคนเจ้าชู้ประมาณหนึ่ง ประมาณว่าไม่เป็นไรกูไม่ง้อ กูหาใหม่ก็ได้ กุไม่แคร์  เรากะจะคุยกับเขาแค่คั้นเวลาปิดเทอมก่อนเราจะไปเรียนเแค่นั้น ไม่เคยคิดจริงจังสักนิด จนวันสงกรานต์เราได้มีโอกาสไปเที่ยวด้วยกัน เราได้ข่าวมาว่าเขายังไม่เลิกยุ่งกับแฟนเก่า แล้วแฟนเก่าเขาเป็นคนที่เรารู้จักเรียนที่เดียวกัน แต่ไม่สนิท  เราก็เริ่มห่างเราไม่อยากยุ่ง เขาก็มาง้อบอกเป็นอะไรทำไมเปลี่ยน ไอ้เราก็บอกไปตรงๆ ว่าเรื่องแฟนเก่านาย  เขาก็พูดมั่นใจว่าเขาไม่ได้เป็นอะไรกันเลิกกันแล้วจริงๆ บอกแฟนเก่าเขาเป็นคนทิ้งเขาไปจะให้กลับไปอีกหรอ ?  เราก็เชื่อ วันหนึ่งเราเห็นแฟนเก่าเขาโพสแซะเราไอ้เราคิดว่าเราไม่ได้ทำอะไรผิดอ้ะ ไม่ได้ไปแย่งมาด้วย เราเชื่อเขาเราเลยรองคบประชด  หลังจากนั้นก็คบมาเรื่อยๅ เราเที่ยวด้วยกันบ่อยมาก คุยโทรศัพท์ด้วยกันแทบจะ 24 ชม. ไปใหนโทรบอก โทราตาม  จนช่วงเรานับน้อง  หลังจากนั้นเราจับได้ว่าเขาไปคุยกับแฟนเก่า มันนานมากนะ ช่วงนั้นคบกับเรานิ เรารุ้เพราะแฟนเก่าเขาเป็นคนทักมาบอกเรา  เขาคงหมั่นไส้เรา หรืออยากให้เลิก หรือหวังดีจริงๆ ?   ตอนนั้นก็เจ็บแหละ เจ็บมาก เลิกได้เลยเพราะยังไม่คิดจริงจัง โกรธมากน้ำตาไหลจนพูดไม่ออกว่าคุยกับเราทุกวันแล้วทำแบบนี้ทำไม ?  เราจะเลิก เขายอมขึ้นมาเคลียร์กับเราที่มอ คุยกัน 3 คน แต่ดูเหมือนจะเป็นปัญญาของเขากับแฟนเก่าแค่สองคน เขาบอกเลือกจะอยู่กับเราต่อเขาอ้อนวอนบอกขอโอกาสครั้งสุดท้าย เขาไม่รุ้ว่าเราคิดยังไงกลับไปหาเขา ถ้าเราไม่กลับไปครั้งนั้นเรื่องนี้คงไมาเกิด เพื่อนยังบอกเลยทำไมไม่เลิกว่าเขาทำขนาดนี้ โง่ว่ะ   แล้วเราก้คบกันต่อมาเรื่อยๆ เราเคยคิดจะเอาคืน เราคิดว่าเขาเริ่มรักเรานะ  เราเอาแต่ใจแต่ไม่เคยจะได้ เราอยุ่กับเขาแค่ขอยืมโทรศัพท์หน่อย เขาไม่เคยจะให้เล่นเลย แม้แต่ครั้งเดียว เราเลยลองกลับมาถามเพื่อน บางคนก้บอกว่าเขาคงโตแล้วไม่อยากให้ใครยุ่งเรื่องส่วนตัว บางคนก็บอกเกินไปว่ะ นี่แฟนนะมันต้องมีอะไรสีกอย่าง เราได้แต่คิดไม่กล้าถาม  จนวันหนึ่งเราถามออกไปก็ต้องทะเลาะกันเรื่องเดิมๆ  แต่ก็ไม่เคยจะให้เลย  บางครั้งเราพุดว่าอยากได้นั่นนี่ คิดในใจว่าบางครั้งเขาอาจจะซื้อให้ แต่ก็ไม่เคยที่จะได้รับมันเลย เราเคยอยากได้รองเท้ามากๆ แต่ตังค์เราไม่พอ เราเลยบอกว่าช่วยเราออกสักร้อยสองร้อยได้ไหม ? เขาตอบเลยว่าไม่มี เราเคยแกล้งถามว่าถ้าเราไม่มีตังคืกินข้าวจริงๆ พ่อแม่เราโอนมาไม่ทัน แกจะช่วยเราไหม ?? เราก็ได้คำตอบกลับมาว่าไม่มีเหมือนกัน  แต่ถ้าเราบอกว่าเราอยากกลับบ้านจะไปเที่ยวหาเขาบอกมีค่ารถให้คืออะไรร ?  มีแค่เราจะไปหาหรอ ? บางครั้งเราก็น้อยใจ เขาเป็นดีนะ คนอื่นก็มองแบบนั้นเวลาอยุ่ด้วยดูแลดีค่าน้ำค่าข้าวหามาให้พาไปกิน  ตามนิสัยเราเราชอบงอแงหาเรื่องทะเลาะ ชอบพูดว่าอยากเลิกว่ะ  *เพราะคำนี้เขาเคยพูดกับเราช่วงเรกๆ บอกราหายไป 1 วันแล้วบอกล้อเล่น แต่เราคงคิดว่าเขาคงคุยกับคนอื่นแหละ   เราชอบบอกเลิก บอกอยากมีแฟนใกล้ๆ ไม่ใช่แค่คุยโทรศัพท์  เราคุยกับเขาแทบตลอดเวลา ทำให้เราไม่ได้นอกใจอะไร เราคิดถึงไม่ได้เจอนานมากเราก้บอกให้มาหาเราหน่อย เราแค่อยากอ้อย  เขาติดงานเรารู้ดี แต่เราก็น้อยใจ จนช่วงหลังๆ เราเหมือนจะหาเรื่องทะเลาะตลอด  เขาก้ทำอะไรประชดเราตลอด ปกติเทุกครั้งไม่ว่าเรื่องใหญ่แค่ไหนเขาจะเป็นคนง้อตลอด เราโกรธแค่ไหนตื่นเช้าก้หายทุกที  มีเขาเป็นเหมือนเพื่อน เหมือนพี่ เหมือนแฟนจะจนเราคิดว่าแคามีเขาคนเดียว เราก้พอแล้ว  เราคบกันพ่อแม่เรารับรู้ เราไม่ติดเพื่อนเลย จนวันหนึ่งเราโกรธเขาเราไม่รับสาย  ช่วงนั้นก็ใกล้สอบเราก้เครียดและไม่ได้สนใจอะไร   เขาบอกเขาเหนื่อย เลิกกันไหม เราตอบว่าเลิกเพราะทุกครั้งเขาจะง้อเราตลอด แต่ครั้งนี้ไม่ เขาบอกเขาเหนื่อยกับการมาเอาใจเรา เหนื่อยจะต้องมาทะเลาะอะไรแบบเด็กๆ    เราเสียใจนะฟุ้งซ่าน  อ่านหนังสือแทบไม่รุ้เรื่อง เราโทรไปร้องไห้กับเพื่อนหลายคน   เราโทรไปง้อยังไงเขาก็ไม่กลับมา  เราสอบเสร็จฟุ้งซ่านรีบกลับบ้านเพื่อจะไปคุย  เรานัดคุยกันถามเหตุผลต่างๆนาๆ  ขอร้องให้เขากลับมา แต่เขาบอกแค่ว่าเหนื่อยแล้ว ขอเวลาพักนะ  ไม่ได้ไปไหน ให้เวลาเราคิด  2 เดือน  ถ้าเราไม่มีใครเขาจะกลับมา  แต่ถ้าเรารอไม่ได้หรือคุยกับคนอื่นแปลว่าไม่รักเขา  เราคบกับเขามา ปีกว่า   รู้จักมาประมาณ 4 ปี  เขาไม่รุ้เลยหรอว่าเรายอมอยุ่กับเขาเราไม่รักเขาหรอ  ??  หรือมันเป็นแค่การบอกว่าถ้าทำใจได้ก็ไปได้เอง ขาพูดให้ความหวัง เหมือนเราเป้นของตาย   เขาเข้าไปคุยกับแม่เราบอกรับนิสัยเราไม่ได้ เรางี่เง่าเกินไป แล้วก้พูดว่าถ้าเราคิดได้อาจจะกลับมา เขาบอแม่เราว่า  เราร้องไห้เสียใจ อยู๋ไม่ได้ถ้าไม่มีเขา  และที่ไม่ซื้ออะไรให้เราเลยเขาบอกว่าแม่เขาบอกว่าไม่ต้องให้อะไรมัน เขารักครอบครัวเขามาก  เขาเชื่อครอบครัวเขา    เขาเห็นเราเป็นแค่คนอื่นอ้ะเป็นแฟนเหมือนคนนอก   แม่เลยบอกเราว่าคนๆ นี้เขาเหมือนไม่ได้รักลูก  ถ้าพ่อได้ยินที่เขาพูดพ่ออาจจะไม่โอเครกับผุ้ชายคนนี้   เรารุ้สึกเลยว่าเราน่าจะตัดเขาได้เพราะประโยคนี้
เรารู้นะว่าเราเด็กมากๆ  แต่เราก็คิดนะอาจจะจริงจรังมากไป  เคยคืดว่าชีวิตจะราบรื่นเรียนไปมีแฟนให้คำปรึกษา  มันคงจะดี  เราไม่รุ้ว่าเราผิดมากหรอ  เราเห็นแกตัวใช่ไหม ?  เราควรจะทำไงดี ล่ะ ?