คือเราอยากช่วยเพื่อนคนนึงมาก เขาเป็นเกย์มาตั้งแต่ช่วงวัยรุ่น จนถึงประมาณเรียนมหาวิทยาลัย เค้ามีแฟนเป็นผู้ชายมาตลอด(ไม่เคยมีแฟนผู้หญิงเลย)
จากนั้นเค้ารู้สึกเสียใจและเบื่อกับเพศวิถีแบบนั้น เค้าตัดสินใจจะเลิกเดินในทางนี้ตั้งแต่บัดนั้น  กว่า 5 ปีที่เค้าหันหลังให้กับเส้นทางนี้ ก็มีช่วงที่จิตใจอ่อนแอ กลับไปหวั่นไหวกับผู้ชายตลอด แต่เค้าก็ล้มแล้วลุกใหม่อยู่หลายครั้ง ด้วยความตั้งใจแน่วแน่ว่า "จะเลิกเป็นเกย์"

เหตุผลที่เค้าตั้งใจอย่างนั้น อาจเป็นเพราะว่า 1. เค้าเชื่อว่าความรักในหมู่ ชายรักชาย นั้นไม่จีรังยั่งยืน เค้าไม่อยากอยู่ในความสัมพันธ์แบบนั้นไปชั่วชีวิต 2.เค้าก็เคยชอบผู้หญิงอยู่บ้าง จากการใกล้ชิดสนิทสนมกัน รวมถึงมีอารมณ์ทางเพศกับผู้หญิงได้บ้าง และเคยลองมีเพศสัมพันธ์กับผู้หญิง ทำให้เค้ามั่นใจว่าเค้าสามารถรักผู้หญิงได้ และคิด่วาตัวเอง เป็นไบ 3.ความรู้สึกผิดในใจ ว่าความสัมพันธ์แบบนี้มันเป็นสิ่งผิด(ยิ่งโดยเฉพาะในทางศาสนาที่เค้านับถืออยู่) 4. ลึกๆก็อยากมีชีวิตครอบครัวที่มีความสุขแบบคนปกติทั่วไป

หลังจากต่อสู้มานาน วันนึงเค้าก็เกิดความรู้สึกว่า เค้าคงรักผู้หญิงคนนึงได้จริงๆซักที เนื่องจากความสัมพันธ์แบบเพื่อนที่ดีมามากๆกับผู้หญิงคนนั้นตลอดระยะเวลาหลายปี และพักหลังเค้าก็ไม่ค่อยได้ยุ่งกับเรื่องผู้ชายแล้ว เค้ามั่นใจมากๆว่า เค้ารักเธอ พร้อมจะแต่งงานกับเธอ และประกาศออกไปให้ทุกคนร่วมยินดี

และเรื่องที่ไม่มีใครอยากให้เกิดก็เกิดขึ้น พอคบเป็นแฟน ความสัมพันธ์ของเค้ากับผู้หญิงคนนั้นก็เริ่มกระท่อนกระแท่น แน่นอนว่าผู้หญิงก็มีความต้องการให้ดูแลใส่ใจ มีการเรียกร้องในแบบผู้หญิงๆ ....จนเค้าเริ่มอึดอัด

เค้าเริ่มกลับไปคุยกับแฟนเก่า (ที่เป็นผู้ชาย) ตั้งใจให้เป็นที่ระบาย และอยากได้ใครซักคนที่เข้าใจเค้าจริงๆยามที่เค้าเหนื่อยและท้อ คุยไปคุยมาเค้าก็เริ่มอ่อนแออีกครั้ง และเริ่มรู้ตัวว่าเค้ายังรู้สึกดีๆกับผู้ชายอยู่... เค้ายังไม่หายชอบผู้ชาย

เค้ารู้สึกผิดจนทนไม่ไหว มาบอกเลิกผู้หญิงคนนั้น ทั้งที่บอกว่ายังรักเธอยู่ แต่เค้าก็รู้สึกว่ามันเห็นแก่ตัวเกินไปที่จะดึงเธอมาเสียใจกับเรื่องภายในของเค้าแบบนี้

ตลอดมา เราเห็นเค้าต่อสู้กับความต้องการตัวเอง เค้าอยากเลิกเป็นเกย์จริงๆ และเค้าก็รักผู้หญิงคนนั้นจริงๆไม่ได้อยากเลิกกับเธอ แต่เค้าก็ยังเลิกชอบผู้ชายไม่ได้ เค้าบอกมันครึ่งๆกลางๆและไม่แฟร์กับใครเลย

เราสงสารเค้ามาก เราสงสารผู้หญิงของเค้าและทุกคนที่เกี่ยวข้องในเรื่องนี้ เราพยายามให้กำลังใจเค้าว่าอยากเลิกก็ต้องเลิกได้สิ ถ้าเทียบกับการเลิกบุหรี่
เราว่าการที่คนเราจะติดต่อหรือนัดเจอกับใครซักคน หรือสานสัมพันธ์กับใครซักคน มันยากและซับซ้อนกว่า การเดินเข้าเซเว่นแล้วไปซื้อบุหรี่มาสูบอีกนะ
ถ้าเค้าอยากเลิกจริงๆทำไมเค้าปฏิเสธไม่ได้  เค้าบอกเราว่ามันมาจากข้างใน มันไม่ง่าย และเราไม่เข้าใจเค้า

ก็คงใช่ค่ะ.. บางทีคนที่เกิดมาตรงเพศแบบเรา ไม่ต้องมาสับสนในตัวเองแบบเค้าคงไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมถ้าอยากเลิกขนาดนั้น ถึงยังเลิกไม่ได้ ถึงขนาดรู้ว่าทำร้ายหัวใจของผู้หญิงคนนึงที่เค้ารัก เค้าก็ยังเลิกเป็นไม่ได้  ทำไม...

ใครที่เป็นเกย์ หรือเข้าใจเกย์เป็นอย่างดี ช่วยเข้ามาแบ่งปันให้ทีว่า เพราะอะไร เราอยากเข้าใจเค้าจริงๆ และเราจะได้บอกผู้หญิงคนนั้นว่าเธอควรต้องทำยังไงต่อ เพราะเธอก็ยังมีความหวังใจว่า วันนึงคนรักของเธอจะหายจากอาการนี้ จะมั่นใจในตัวเองและกลับมาหาเธอได้อีกครั้ง

รบกวนด้วยค่ะ

ป.ล. เค้ากับแฟนผู้หญิง ยังไม่ได้มีอะไรกัน (คบกันมาปีครึ่ง) เค้าบอกว่าแค่เกือบๆ ตอนอารมณ์มันพาไป แต่เค่าก็หยุดไว้เพราะกลัวผู้หญิงท้องและไม่อยากทำร้ายเธอ แต่ส่วนใหญ่เค้าก็ไม่ได้เกิดอารมณ์ทางเพศกับเธอง่ายนัก ถ้าไม่ถูกกระตุ้นหรืออยู่ในบรรยากาศที่เป็นใจจริงๆ