พักใจกายห่างเจ้า....... นิยาย
ชีวิตหยุดวุ่นวาย....... เที่ยวบ้าง
วันนี้ออกผ่อนคลาย.......เชียงใหม่แลเฮย
โดดเดี่ยวใจไม่คว้าง....... หยุดยั้งอารมณ์

ขาดเธอฉันไม่ร้อง.......ครางครวญ
ฝืนคั่นรักจิตรวน........อกร้าว
ผิดชอบชั่วดีหวน.......รู้หมด
ยังอดหดหู่เศร้า.......ที่แท้ทนเธอ

กลับมาแล้วจึ่งร้อย.......โคลงกวี
ผ้าผ่อนยังไม่มี.......ละไว้
ถุงมือเอกโทตรี.......คอยก่อน
โคลงลิเสร็จแล้วไซร้.......ค่อยจ้องทายแล

กัดฟันลองแต่งโคลงดูอีกสักทีน่า ท่านนักกวีช่วยลิอีกสักครั้งนะคะ