นครนิรมิต ตอนที่ ๗ มอดไหม้
https://ppantip.com/topic/36741351
ตอนที่ ๘ ดวงดาวเปลี่ยนทิศ
โรหิณีจับสายตาอยู่บนท้องฟ้าเนิ่นนานมาหลายราตรีนับแต่วันเฉลิมฉลองให้แก่ผู้สื่อสารทั้งสี่ และในคืนสุดท้ายก่อนถึงวันบูชาเทวนาคาเพื่อขอฟ้าฝน ความกลัวก็ถาโถมเข้าในกายนางเมื่อดวงดาวทั้งสี่ดวงอันเป็นสัญลักษณ์ของเทวนาคาเคลื่อนจากจุดเดิมที่มันเคยส่งแสงทอประกาย การเคลื่อนที่ของมันนั้นมีผลต่อผู้สื่อสารอันเป็นตัวแทนเทวนาคาและบ่งบอกถึงสัญญาณบางอย่างที่กำลังจะเป็นไป
“เราจะต้องเลื่อนพิธีบูชาเทวนาคาออกไปก่อน ดวงดาวเปลี่ยนทิศไปทางเหนือ จากจุดเดิมที่มันเคยส่องแสง”
น้ำเสียงสั่นเครือของนางทำให้สุเภทะต้องหรี่ตามอง หลังเทพพยากรณ์แห่งสุเรนทร์พิศาลทั้งสามเดินทางมายังปราสาทของผู้สื่อสารแห่งเทวนาคาในยามค่ำคืน
“นี่เป็นลางบอกเหตุ ดวงดาวเคลื่อนห่างออกจากรัศมีสุเรนทร์พิศาล” นางเทพพยากรณ์อีกคนสมทบขึ้น
“พิธีถูกกำหนดแน่นอนแล้ว และมิอาจเลื่อนได้ ท่านก็รู้ว่าชาวเมืองต่างก็รอคอยวันนี้ พืชผลเตรียมจะไถหว่าน การให้ฝนไม่ใช่เรื่องล้อเล่นที่จะมาผัดเปลี่ยนกันได้ง่ายๆ ตามใจใคร”
คำพูดของผู้ควบคุมปราสาททำให้โรหิณีถึงกับเม้มปากแน่น
“แต่พวกเราเป็นเทพพยากรณ์นะ ท่านต้องฟังพวกเรา”
“แต่เทพพยากรณ์ก็มิได้มีหน้าที่สื่อสารกับเทวนาคา และไม่มีอำนาจบันดาลฟ้าฝนได้นี่”
“ท่านสุเภทะ”
นางเทพพยากรณ์จ้องหน้าชายสูงวัยในชุดขาวตรงหน้า ก่อนที่ผู้พิทักษ์สามคนจะตรงปรี่เข้ามากุมตัวนางไว้ตามคำสั่งของสุเภทะ
“ช่วยไปส่งเทพพยากรณ์ที และอย่าให้ออกมาจากที่พักจนกว่าดวงตะวันจะขึ้น”
“ท่านไม่มีสิทธิ์มาทำกับเราเช่นนี้”
“มีสิ...อย่าลืมว่าข้าคือผู้ดูแลเหล่าผู้สื่อสารและพิธีในวันพรุ่งนี้ ใครที่คิดจะมาขัดขวางพิธีข้าก็จำเป็นต้องผลักให้พ้นทาง”
สิ้นน้ำเสียงเรียบเฉย สุเภทะก็หันหลังกลับเดินขึ้นปราสาท ส่วนนางเทพพยากรณ์ทั้งสามถูกนำตัวกลับไปยังที่พักด้วยความเจ็บใจ ความโกรธเคืองขุ่นแค้นในหัวใจก็มิอาจเท่าลางร้ายบางอย่างแผ่เข้ามาปกคลุมสุเรนทร์พิศาลทีละนิด
“ข้าจะไปพบท่านกุดั่น และขอเข้าเฝ้าองค์เหนือหัว”
โรหิณียังไม่ยอมง่ายๆ เมื่อผู้พิทักษ์พาตัวนางกลับมายังที่พัก เทพพยากรณ์อีกสองคนมีสีหน้าไม่สู้ดี และกลัวว่าอาจกลายเป็นเรื่องใหญ่โตกันไป
โรหิณีไม่สนใจใคร นางเคลื่อนร่างออกจากเรือนพัก เดินไปตามเส้นทางที่มุ่งสู่ที่ประทับขององค์กษัตริย์ก่อนที่จะมีคนสามคนแต่งกายปกปิดด้วยชุดสีดำมิดชิดมาขวางไว้ สองร่างตรงเข้ามาจับร่างของนาง และคนสุดท้ายตะปบผ้าเช็ดหน้าที่เจือด้วยยาสลบใส่หน้านางจนกระทั่งล้มฮวบลงพื้น
นครนิรมิต ตอนที่ ๘ ดวงดาวเปลี่ยนทิศ
https://ppantip.com/topic/36741351
โรหิณีจับสายตาอยู่บนท้องฟ้าเนิ่นนานมาหลายราตรีนับแต่วันเฉลิมฉลองให้แก่ผู้สื่อสารทั้งสี่ และในคืนสุดท้ายก่อนถึงวันบูชาเทวนาคาเพื่อขอฟ้าฝน ความกลัวก็ถาโถมเข้าในกายนางเมื่อดวงดาวทั้งสี่ดวงอันเป็นสัญลักษณ์ของเทวนาคาเคลื่อนจากจุดเดิมที่มันเคยส่งแสงทอประกาย การเคลื่อนที่ของมันนั้นมีผลต่อผู้สื่อสารอันเป็นตัวแทนเทวนาคาและบ่งบอกถึงสัญญาณบางอย่างที่กำลังจะเป็นไป
“เราจะต้องเลื่อนพิธีบูชาเทวนาคาออกไปก่อน ดวงดาวเปลี่ยนทิศไปทางเหนือ จากจุดเดิมที่มันเคยส่องแสง”
น้ำเสียงสั่นเครือของนางทำให้สุเภทะต้องหรี่ตามอง หลังเทพพยากรณ์แห่งสุเรนทร์พิศาลทั้งสามเดินทางมายังปราสาทของผู้สื่อสารแห่งเทวนาคาในยามค่ำคืน
“นี่เป็นลางบอกเหตุ ดวงดาวเคลื่อนห่างออกจากรัศมีสุเรนทร์พิศาล” นางเทพพยากรณ์อีกคนสมทบขึ้น
“พิธีถูกกำหนดแน่นอนแล้ว และมิอาจเลื่อนได้ ท่านก็รู้ว่าชาวเมืองต่างก็รอคอยวันนี้ พืชผลเตรียมจะไถหว่าน การให้ฝนไม่ใช่เรื่องล้อเล่นที่จะมาผัดเปลี่ยนกันได้ง่ายๆ ตามใจใคร”
คำพูดของผู้ควบคุมปราสาททำให้โรหิณีถึงกับเม้มปากแน่น
“แต่พวกเราเป็นเทพพยากรณ์นะ ท่านต้องฟังพวกเรา”
“แต่เทพพยากรณ์ก็มิได้มีหน้าที่สื่อสารกับเทวนาคา และไม่มีอำนาจบันดาลฟ้าฝนได้นี่”
“ท่านสุเภทะ”
นางเทพพยากรณ์จ้องหน้าชายสูงวัยในชุดขาวตรงหน้า ก่อนที่ผู้พิทักษ์สามคนจะตรงปรี่เข้ามากุมตัวนางไว้ตามคำสั่งของสุเภทะ
“ช่วยไปส่งเทพพยากรณ์ที และอย่าให้ออกมาจากที่พักจนกว่าดวงตะวันจะขึ้น”
“ท่านไม่มีสิทธิ์มาทำกับเราเช่นนี้”
“มีสิ...อย่าลืมว่าข้าคือผู้ดูแลเหล่าผู้สื่อสารและพิธีในวันพรุ่งนี้ ใครที่คิดจะมาขัดขวางพิธีข้าก็จำเป็นต้องผลักให้พ้นทาง”
สิ้นน้ำเสียงเรียบเฉย สุเภทะก็หันหลังกลับเดินขึ้นปราสาท ส่วนนางเทพพยากรณ์ทั้งสามถูกนำตัวกลับไปยังที่พักด้วยความเจ็บใจ ความโกรธเคืองขุ่นแค้นในหัวใจก็มิอาจเท่าลางร้ายบางอย่างแผ่เข้ามาปกคลุมสุเรนทร์พิศาลทีละนิด
“ข้าจะไปพบท่านกุดั่น และขอเข้าเฝ้าองค์เหนือหัว”
โรหิณียังไม่ยอมง่ายๆ เมื่อผู้พิทักษ์พาตัวนางกลับมายังที่พัก เทพพยากรณ์อีกสองคนมีสีหน้าไม่สู้ดี และกลัวว่าอาจกลายเป็นเรื่องใหญ่โตกันไป
โรหิณีไม่สนใจใคร นางเคลื่อนร่างออกจากเรือนพัก เดินไปตามเส้นทางที่มุ่งสู่ที่ประทับขององค์กษัตริย์ก่อนที่จะมีคนสามคนแต่งกายปกปิดด้วยชุดสีดำมิดชิดมาขวางไว้ สองร่างตรงเข้ามาจับร่างของนาง และคนสุดท้ายตะปบผ้าเช็ดหน้าที่เจือด้วยยาสลบใส่หน้านางจนกระทั่งล้มฮวบลงพื้น