วันนี้(8สิงหา)เวลาประมาณสี่โมงเย็น
ผมได้ขึ้นรถตู้เเละได้เจอกับผู้หญิงคนนึง
ตอนขึ้นรถผมเห็นเธอนั่งอยู่คนเดียว
ผมมองเธอผ่านๆ เเล้วก็ไปนั่งด้านหลังของเธอ
พอมองดีๆเเล้วเธอเป็นผู้หญิงที่น่ารักดีครับ
ผมอยากรู้จักเธอครับอยากขอไลน์
เเต่ผมขี้อายครับ ไม่กล้าขอไลน์
เลยทำได้แค่แอบนั่งมอง
เเล้วเราก็ลงรถที่เดียวกัน
ระหว่างที่รอต่อรถสาย515
เธอนั่งอยู่ที่ป้ายรถเมล์
ผมก็แอบมองเธอเป็นระยะๆ
แอบลุ้นให้ขึ้นรถคันเดียวกัน
(เผื่อจะมีโอกาสได้รวบรวม
ความกล้าที่มีอยู่น้อยนิดเพื่อขอไลน์เธอ)
ระหว่างที่รอรถ
ผมมองโทรศัพท์หลายครั้งมาก
แต่ก็ไม่กล้าขอไลน์เธอ (เเค่คิดใจก็สั่นเเล้ว)
เเล้วเราก็ได้ขึ้นรถสาย515เหมือนกัน
ผมก็ได้เเต่คิดว่าอยากเจอเธออีกครั้งจัง
เเต่คงไม่มีโอกาสนั้นเเล้ว
เพราะผมไม่ได้นั่งรถสายนี้บ่อยนัก
เหมือนพระเจ้าเล่นตลก
ก่อนลงรถผมก็ได้สบตากับเธออีกครั้ง
เอ้ยยย!!!เธอมองผมอยู่เหมือนที่ผมมองอยู่เหมือนกัน
ผมได้เเค่ยิ้มๆ ไม่กล้ามองหน้าเธอต่อ
ผมได้เเต่ยอมรับได้ในความไม่เอาไหน
ของตัวเอง ทำได้เพียง
มองรถคันนั้นผ่านไปสุดสายตา
หากใครที่ขี้อายเหมือนกันคงเข้าใจ
ความรู้สึกนี้ดี มันลำบากมากที่จะ
รวบรวมความกล้า
ต่อหน้าผู้หญิงที่เรารู้สึกประทับใจ
ผมขอความเห็นใจจากเพื่อนๆ
ช่วยเเชร์กระทู้นี้ออกไป
เผื่อว่าเธอคนนั้นจะมาเห็น
กระทู้นี้ เเล้วติดต่อกลับมา
ขอความกรุณาช่วย
ผู้ชายธรรมดาๆคนนึง
ที่ไม่กล้าจีบใคร
ให้ได้พบเจอคนคนนึง
ที่อาจจะเป็นคนที่ได้เเบ่งปัน
เรื่องราวต่างๆ
ได้ทำให้ความเงียบเหงา
ในใจผู้ชายคนนึงได้หายไป
ขอบคุณมากๆครับ
ปล.จากผู้ชายที่ใส่เสื้อเเจ็คเก็ตยีนส์สีน้ำเงิน