ผมเป็นโรคหัวใจเต้นผิดจังหวะมาตั้งแต่อายุ 15ปี ที่เป็นครั้งแรกอาการคือเล่นฟุตบอลกับเพี่อนอยู่ๆหัวใจเต้นรัวขึ้นมาเร็วมาก รู้สึกเหนื่อย จึงต้องไปนั่งพักเป็นประมาณ1 นาทีหัวใจก็กลับมาเต้นเป็นปกติ จากนั้นตอนอายุ17ก็เป็นขึ้นมาอีกครั้งหลังจากนั้นก็เว้นระยะมาจนถึง อายุ25 ปีก็เกิดขึ้นมาอีกครั้ง ตัวเองรู้สึกกังวลกับอาการที่เกิดขึ้นมามาก จึงไปหาหมอๆตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจแล้วบอกว่าหัวใจปกติดีทุกอย่างหลังจากนั้นก็เริ่มเป็นถี่ขึ้นมา2-3 ปีครั้ง หลังๆมาเป็นปีละครั้งอาการที่เป็นกินเวลานานขึ้นเป็น5-10นาทีทุกครั้งที่เป็นก็จะไปหาหมอแต่หมอตรวจแล้วก็บอกว่าปกติชึ่งหมอบอกว่าถ้าจะให้รู้ว่าหัวใจเป็นโรคอะไรต้องไปหาหมอให้ทันในขณะที่มีอาการแล้วตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจในขณะนั้นก็จะรู้ว่าเป็นโรคอะไร.
ล่าสุดต้นปี60 มีอาการหัวใจเต้นผิดจังหวะขึ้นมารีบไปร.พ ตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจ  หัวใจเต้น220ครั้ง/นาที        แล้วหมอบอกว่าเป็นโรคหัวใจsvt /wpwชึ่งเป็นภาษาหมอเราไม่รู้ หมออธิบายให้ฟังว่าปกติคนเรามีสะพานนำไฟฟ้าในหัวใจเพียง1เส้นแต่ของผมมีสะพานไฟฟ้าเกินมาอิก1เส้น เป็นพันธุกรรมผิดปกติแต่กำเนิด  ทำให้มีไฟฟ้าลัดวงจรในหัวใจทำให้มีหัวใจเต้นผิดจังหวะขึ้นมา.    วิธีการรักษาก็คือ1ต้องกินยาไปตลอดชีวิตควบคุมอาการไม่ให้กำเริบขึ้นมาแต่ถ้ากินในระยะยาวก็มีผลข้างเคียงต่อส่วนอื่น 2 รักษาด้วยวิธีการจี้ด้วยไฟฟ้าเป็นการผ่าตัดเล็กคือใส่สายสวนบริเวณขาหนีบเข้าไปจี้ทำลายสะพานไฟฟ้าที่เกินมาเป็นการรักษาที่หายขาดไม่ต้องกินยาไปตลอดชีวิต ผมตัดสินใจเลือกวิธีจี้ด้วยไฟฟ้าเพราะเป็นการผ่าตัดเล็ก และเป็นการรักษาที่หายขาด ผมคาดหวังว่าผมจะได้ชีวิตใหม่ และไม่ต้อง  กังวลกับโรคที่เป็นมา20กว่าปีหลังจากนั้น2เดือนรพ.อำเภอก็ได้ส่งตัวผมไปรักษาที่รพ.แห่งหนี่งซึ่งเป็นโรงเรียนแพทย์ทางภาคเหนือได้คิววันที่9มี.ค60 หลังจากผ่าตัดจี้ไฟฟ้าผ่านไป6-8ชั่วโมงอาการกลับแย่ลง มีอาการเหนื่อย หัวใจเต้นสะดุดและเต้นเร็วเหงื่อแตกไปทั้งตัว     (ก่อนทำปกติดี)       หลังจากผ่าตัดจี้ด้วยไฟฟ้าผมต้องทนทุกข์ทรมานกว่าเดิม.ทำงานอะไรไม่ได้เลยนั่งเฉยๆแค่หายใจก็เหนื่อยแล้ว           ตอนนี้ผ่านไป5เดือนแล้วอาการของผมแย่ลงเรื่อยๆแทบจะบอกว่าใช้ชีวิตปกติไม่ได้เลยต้องนอนอยู่บ้านเฉยๆเดินหรือว่าออกแรงนิดหน่อยหัวใจก็เต้นสะดุด เต้นผิดจังหวะแล้ว ที่ผมเสียใจมากคือผมทราบมาว่าอาการที่ทรุดลงของผมเกิดจากตอนที่หมอจี้ไฟฟ้า หมอจี้ไปโดนสะพานไฟฟ้าตัวปกติ ผมเข้าใจได้ว่าหมอก็คงทำดีที่สุดแล้วแต่ชีวิตผมใครจะรับผิดชอบหรือจะปล่อยให้เป็นเรื่องความโชคร้ายของผม ตอนนี้ผมอายุ40ปีมีลูก3คนซึ่งกำลังอยู่ในวัยเรียน ภาระทุกอย่างตกอยู่ที่ภรรยาผมต้องไปหาหมอเดือนละ2แห่งทั้งรพ.อำเภอและรพ.ต่างจังหวัดแต่อาการก็ไม่ดีขึ้นเงินเก็บที่มีอยู่เล็กน้อยก็หมดไปกับการหาหมอล่าสุดอาการแย่ลงตัดสินใจยืมเงินญาติพี่น้องพาร่างกายที่เหนื่อยอ่อนไปพบแพทย์ผู้เชี่ยวชาญโรคหัวใจรพ.เอกชนแห่งหนึ่งในกรุงเทพหมอตรวจแล้วบอกว่าอาการที่แย่ลงคือตอนที่หมอจี้ไฟฟ้าจี้ไปโดนสะพานไฟฟ้าตัวปกติทำให้เกิดความเสียหายทำให้หัวใจเต้นสะดุดส่วนอาการหัวใจเต้นเร็วก็คือหมอยังจี้สะพานไฟตัวผิดปกติไม่หมดอีกด้วย แนวทางในการรักษาก็คือต้องจี้ไฟฟ้าใหม่จี้สะพานไฟฟ้าตัวผิดปกติให้หมดค่าจี้สี่แสนบาทแล้วมาดูว่าสะพานไฟตัวปกติที่เสียหายไปยังพอใช้ได้ไหมถ้าสะพานไฟเสียหมดต้องฝังเครื่องกระตุ้นหัวใจอีกสามแสนบาท ฟังแล้วคนหาเช้ากินค่ำอย่างผมจะหาเงินที่ไหนมารักษาตอนนี้ผมมีคิวที่จะไปจี้ไฟฟ้าอีกครั้งที่รพ.แห่งเดิมถึงแม้ว่าความเชื่อมั่นจะไม่มีอีกแล้วแต่ผมก็ไม่มีทางเลือกไม่มีเงินไปรักษา(ใช้สิทธิบัตรทอง)ที่อื่น ผมต้องรอคิวนาน2เดือน  ตอนนี้อาการผมแย่ลงเรื่อยๆถ้าผมมีบุญพอคงรอถึงวันหมอนัดแต่ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา ผมขอบริจาคร่างกายเป็นอาจารย์ใหญ่เพื่อให้หมอได้ศึกษาจะได้ไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นกับคนอี่นอีก และขอให้เรื่องราวของผมเป็นอุทาหรณ์ให้คนที่เป็นโรคนี้ ซึ่งเท่าที่รู้ก็มีเยอะได้เป็นข้อคิดก่อนที่จะตัดสินใจทำอะไรลงไปเพราะผมก่อนตัดสินใจทำจี้ไฟฟ้าผมก็ได้ศึกษาในเว็บต่างๆคนที่เคยทำก็บอกไม่เจ็บไม่ต้องกลัวแต่ความเป็นจริงแล้วคนที่โชคร้ายแบบผมก็คงมีอีกเช่นกัน