ขอตั้งกระทู้คล้ายเพจสรุปหน่อยนะคะ ขี้เกียจตั้งกระทู้แบบ click bait 555

คือมีเรื่องการรักษาแมวที่เป็นเคสพิเศษมาเล่าให้ฟังละกัน คือน้องชายเราตัวนี้ชื่อมาม่า อายุน่าจะ 7-8 ขวบ หนัก 7 กิโล เวลาเอาไปหาหมอนี่คือ บางทีหนักกว่าหมาบางตัวในคลินิคอีก เวลาอุ้มงี้ เอาเข้าสะโพก หยั่งกะอุ้มเด็กเลย

คือมาม่ามันเป็นลูกรักของแม่ ของเราด้วย เพราะเป็นตัวเดียวที่ฝึกเรียกชื่อแล้วมันเดินมาหา อีกอย่างมันก็ไม่ค่อยจะไปไหนเท่าไหร่ จะอยู่แต่แถวบ้าน

มันเคยหายออกจากบ้านครั้งนึงเพราะมีช่างมาเจาะสว่านเสียงดัง แมววิ่งหนีกระเจิง แต่ตัวอื่นเย็นมันก็กลับ แต่มาม่านี่สามวันก็ยังไม่กลับ มีวันนึง แม่เรามองไปที่ที่ว่างข้างบ้าน เห็นมาม่าเดินมาตามรั้ว ทำหน้างงๆ แม่เลยตะโกนเรียก มันได้ยินเสียงแม่ปุ๊บ มันวิ่งปรู้ดมาหาเลย คือดีใจมาก นี่ถ้าแม่ไม่เรียก อาจจะยังกลับบ้านไม่ถูก

นี่คือหน้าตาของมาม่าแบบชัดๆ

ตอนหน้าหนาว มันจะมานอนเฝ้าอยู่หน้าห้องนอนเราแบบนี้ทุกคืน (คือแมวบ้านเราขนเยอะแต่ไม่ชอบแอร์ เลยจะนอนนอกห้อง) สังเกตความกลมของมันนะคะ

เมื่อต้นปีมาม่าก็หายไป ไม่กลับบ้านมากินข้าว (บ้านเราเลี้ยงแบบปล่อย แต่ปกติแมวก็จะเดินไปมาอยู่ในสวนรอบบ้าน) สันนิษฐานหลายอย่าง ว่ามีแมวใหม่หนุ่มๆมาตัวนึง คอยมารังแกแมวบ้านเราตอนกลางคืนบ่อยๆ หรืออาจจะเป็นเหตุผลอื่น แต่ก็หายไปเป็นอาทิตย์ เป็นเดือน เราก็ทำใจล่ะ บ้านเราแมวหายประจำ แต่ปกติจะเป็นพวกที่พอหนุ่มแล้วไปติดสาว มันจะมีพฤติกรรมแบบ กลับบ้านน้อยลง สุดท้ายก็หายไป แต่ไม่เคยอยู่ดีๆก็หายไปแบบนี้

สองเดือนผ่านไป วันนึงเรากำลังจะเข้านอนแม่เราก็เดินลงไปข้างล่าง เช็คความเรียบร้อย จำไม่ได้ว่าล็อครถหรือยัง พอเปิดประตูบ้านออกไปก็เห็นมาม่ายืนอยู่ เชื่อไม๊ แม่อุ้มไปร้องไห้ไป วิ่งขึ้นมาเคาะประตูห้องเราบอกว่า ออกมาเร็ว ออกมาเร็ว ตอนเปิดประตูไปเจอแม่อุ้มมาม่านี่คือน้ำตาคลอ คือมันยังอุตส่าห์กลับบ้านถูกอีก

นี่คือสภาพตอนกลับมา ถ่ายคืนนั้นเลย เหมือนได้แมวใหม่มาตัวนึงอ่ะค่ะ


คือมันเดินขาสั่น อ่อนแรง อุ้มไปตรงไหนก็เป็นกระดูกไปหมด คุยกันว่าเราจะพามันไปหาหมอเลยไหม แต่แม่บอกว่าไม่เป็นไร คืนนี้ให้กินข้าวกินน้ำแล้วพรุ่งนี้ค่อยพาไปหา เราลองเทสต์ดูว่ามันจำเราได้ไหม คุยรู้เรื่องไหม ด้วยการเรียกชื่อ มันก็เดินมาหา (อย่างอ่อนแรง) ที่น่าสงสารคือ เราปล่อยมันไว้ข้างล่าง จะได้มีข้าวมีน้ำ มีห้องน้ำ แต่มันเหมือนจะอยากขึ้นข้างบน พอเราเรียก มันก็เดินขึ้นมาได้ครึ่งทางก็เหมือนจะหมดแรงซะงั้น เราเลยต้องอุ้มขึ้นมา แต่จะอุ้มมากก็ไม่ได้เพราะเราก็ไม่รู้ว่ามันกลับมาด้วยโรคอะไรบ้าง

ตามปกติบ้านเราจะพาแมวไปที่ร้านสัตว์แพทย์รวมปัญญา ที่คนพันทิพย์เรียกกันว่าอาจารย์หมอแมว แต่วันที่มาม่ากลับมาเป็นวันเสาร์ แล้ววันอาทิตย์ร้านเค้าปิด สุดท้ายก็เลยต้องพาไปร้านสัตว์แพทย์แถวบ้าน

แม่บอกว่า หมอที่ร้านแถวบ้านตรวจแล้ว มีการตรวจเลือดด้วย แล้วก็บอกว่าตับอักเสบเพราะพยาธิในกระแสเลือด หรือติดเชื่อในกระแสเลือด อะไรประมาณนี้ ก็ให้น้ำเกลือใต้ผิวหนังแล้วให้ยามากิน ประมาณว่าเป็นยาธาตุเหล็กบำรุงเลือด กับยาฆ่าเชื้อ

ทีนี้พอวันจันทร์ทุกคนต้องไปทำงานเลยตกลงกันว่า ไหนๆก็ไปหาหมอแถวบ้านมาแล้ว ลองกินยาดูก่อน หลายวันผ่านไป ยาก็ป้อนยาก ข้าวก็ไม่กิน น้ำก็ไม่กิน วันๆนอนหลบอยู่ใต้ตั่งหาตัวยากมาก อาทิตย์นึงไม่ดีขึ้น จนบอกแม่ว่า เอาไปหาอาจารย์หมอเถอะ ไม่ดีขึ้นเลย วันเสาร์ถัดไปก็เลยได้พาไปหาอาจารย์หมอ

อาจารย์ตรวจอาการแล้วบอกว่า นี่มันไม่เกี่ยวกับการติดเชื้อเลย มันมีอาการเหลือง ตับอักเสบ แต่ค่าพวกอาการติดเชื้อมันไม่ขึ้น อีกอย่างแมวร่างกายอ่อนแอ สิ่งที่ต้องทำคือให้มันร่างกายแข็งแรงก่อนถึงจะรักษาอย่างอื่นได้ ต้องกินข้าวกินน้ำได้เองก่อน นั่นสำคัญที่สุด ส่วนยาที่ได้มาจากร้านแถวบ้าน อาจารย์บอกว่า ยาพวกนี้มันทำให้คลื่นไส้ไม่อยากอาหารทั้งนั้น ดังนั้นจะไม่ให้กินต่อ

สรุปการรักษาคือเราก็ฝากมาม่าไว้ที่คลินิก เพื่อให้ป้อนข้าวป้อนยาและให้น้ำเกลือเข้าเส้น 24ชม.

ก่อนกลับบ้าน แม่บอกมาม่าว่า "เดี๋ยวไม่กี่วันก็หายแล้วจะมารับนะ" หมอได้ยินก็พูดเลย "หมอไม่รับประกันนะคะ" แสดงว่าอาการมันคงหนักมากจริงๆ

T-T