สวัสดีครับ...เรื่องมันมีอยู่ว่าผมกับแฟนคบกันมาเกือบปีแล้วหละครับ แต่ตอนนี้เราต่างคนก็เรียนตามมหาวิทยาลัยที่อยากจะเรียนกันตามคณะที่ชอบ
จริง ๆ ผมเอาความชอบของผมเป็นหลักแหละครับ ส่วนแฟนผมเป็นคนที่เรียนใกล้บ้านเวลากผมกลับบ้านก็ได้มีเวลาเจอกัน ผมเป็นคนชอบเอาแต่ใจอารมร้อนเวลาเทลาะกันจะเน้นไปทางด้านการมีปากเสียงซ่ะมากกว่า ซึ่งมันก็เป็นผมแหละครับที่ใช้ปากเสียงอยู่ฝ่ายเดียว แต่ผมก็รักแฟนผมมาก แฟนก็รักผมมากเหมือนกัน จนวันนึงผมเป็นคนขี้หึงจนเผลอบอกเลิกแฟนไป แต่แฟนผมเป็นคนที่ไม่ยอมปล่อยมือไม่ยอมเลิก เวลาผมใจเย็นผมกลับรู้สึกผิดแทบทุกครั้ง
มันไม่เหมือนเมื่อก่อนที่อยู่ใกล้กันแล้วเวลาเทลาะกันเจอหน้ากันแล้วคุยกันได้ รับรู้ได้ถึงความรู้สึกเวลาอยู่ใกล้กัน
   ผมคงเป็นผู้ชายที่แย่มากที่เข้ามาในชีวิตเค้าทำร้ายเค้าด้วยคำพูด แต่เค้ากลับมองว่าผมเป็นคนที่ดีที่สุดในชีวิตเค้าแล้ว ใครที่ผ่านช่วงเวลานี้ไปแล้วมั้งครับ อยากจอถามประสบการณ์ที่คบกัน เวลา 4 ปี โดยที่เข้าใจกัน.