จากกระทู้ต่างๆช่วงที่ผ่านมาเรื่องขอคำแนะนำ ว่ามีเงินเหลือเท่านั้นเท่านี้จะทำยังไงถึงอยู่ได้เท่านั้นเท่านี้วัน...และนับวันโจทย์ยิ่งยากขึ้นเรื่อยๆ
เช่น ไม่มีเงินเหลือสักบาทจะทำไงให้อยู่ได้ถึงสิ้นเดือน...หรือ มี 60 บาททำไงอยู่ได้ครบอาทิตย์ หรือเหลือร้อยนึงทำไงอยู่ได้ครบโน่นนี่นั่น

บอกตามตรงว่า เราไม่ใช่คนโลกสวยนะคะ เพราะชีวิตเราผ่านอุปสรรคมาเยอะ ต้องหาเงินส่งตัวเองเรียนจนจบมหาลัย
พอเรามาเจอกระทู้แบบนี้ เรามองว่า...

1 เจ้าของกระทู้ไม่มีการเตรียมการอะไรเลย วางแผนไม่เป็น
2 เจ้าของกระทู้พยายามเบี่ยงเบนว่าไม่ได้ขอความช่วยเหลือ แต่ขอคำแนะนำว่าจะจัดการกับเงินที่เหลือยังไง
3 สรุป...เราคิดเอาเองว่า จริงๆแล้ว คงขอความช่วยเหลือจากคนในพันทิปแหละค่ะ เพียงแต่เบี่ยงประเด็นไป ให้มองว่าขอข้อชี้แนะนะ
   ไม่ได้ขอความช่วยเหลือนะ แต่ใครส่งเงินส่งของให้ก็รับนะ

.....มองอีกมุมนึงนะคะ มุมจากเราที่พ่อแม่ไม่มีปัญญาส่งเรียนหนังสือ แต่เราดิ้นรนหาเงินเพื่อจะเรียนเอง เราวางแผนหาเงินตั้งแต่เราใกล้จบ ม.6
ซึ่งตอนนั้นฐานะทางบ้านเราไม่สามารถจะส่งเข้าเรียนมหาลัยได้ เราจึงเร่ิมวางแผนตั้งแต่ตอนนั้นค่ะ (ช่วงนั้นเราอายุ 17-18 ปี) ไม่ได้กู้กยศ.ค่ะ

งานในประเทศไทยมีเยอะค่ะ ขอเพียงให้คุณกล้าเดินเข้าไปหางานเท่านั้น แต่ถ้าหลายคนที่ตั้งกระทู้จะอ้างว่า "ตอนนั้นไม่รู้นี่ เพราะพ่อแม่ยังส่ง
เรียนอยู่ มันเกิดปัญหากะทันหันจริงๆ จะไปหาเงินที่ไหนทันอะ"

เราก็จะตอบว่า...คุณคิดไม่เป็น ไม่เหมาะกับที่ได้เรียนมหาวิทยาลัย เนื่องจากการหาเงินในยุคนี้มันเยอะมาก เช่น เดินเข้าไปที่สนง.กิจการนักศึกษา
ตรงนั้นละค่ะ แหล่งเงินเลยล่ะ งานมีเพียบ สามารถหารายได้จากตรงนั้น จนเราเรียนจบได้ด้วยซ้ำ เพราะเราเคยทำมาแล้ว

หรือบางคนอาจบอกว่า จ่ายเงินค่าห้องหมดแล้ว ไม่มีตังกินข้าว...เราก็จะบอกว่าทำไมคุณไม่ไปรับจ้างเจ้าของหอซะเลย รับจ้างทำความสะอาด
เพื่อแลกกับอาหารหรืออาจได้ค่าจ้างมากกว่าค่าอาาหารด้วยซ้ำ ทำไมพวกน้องๆมองไม่ออก หรือว่าไม่ได้มองเพราะคิดแต่จะขอความช่วยเหลืออย่างเดียว

ตอนเราเรียนมหาลัยเราทำแบบนี้นะคะ

1. ก่อนเข้ามหาลัย เราหาเงินไว้ตั้งแต่เราปิดเทอม ม.6 เนื่องจากพ่อแม่ไม่มีเงินส่งเรียน เรารับจ้างทำงานร้านขายเสื้อผ้าในตลาดค่ะ
    เช้าถึงห้าโมงเย็นทำที่ร้าน....พอกลับบ้านกินข้าวเสร็จ เราออกไปรับจ้างขายของที่ตลาดนัดตั้งแต่หกโมงเย็นเลิกสี่ทุ่ม

2.พอเข้ามหาลัยและเราจ่ายค่าเทอมแล้ว เราก็หางานทำต่อช่วงเรียนค่ะ เข้าไปที่สนง.กิจการนักศึกษา ตรงนั้นจะมีงานของมหาลัยจ้างให้เราทำ
   หรือมีงานวิจัยต่างๆที่นักศึกษา ป.โทจ้างเราทำ งานเยอะมากค่ะ ทำไม่หวาดไม่ไหว เงินรายได้จะเข้ามาตลอด สามารถพูดคุยตกลงขอค่าจ้าง
   ก่อนครึ่งนึงล่วงหน้าได้ด้วย

3.ระหว่างเรียน เวลามีค่ะ สามารถออกไปรับจ้างขายของได้อีก ...อย่าบ่นว่าเรียนหนักนะคะ เพราะยุคไหนมันก็เรียนใกล้เคียงกัน ถ้าบริหารเวลาดีๆ
   ไม่เที่ยวเล่น ไม่เล่นโซเซียล รับรองว่าเวลามีเหลือเฟือ เพียงแต่เราจะเหนื่อยกว่าคนอื่นเท่านั้น เพราะทำงานตลอด เช่น
    ตัวพี่เอง พอเรียนเสร็จ พักเที่ยงพี่จะรีบทำวิจัยให้คนจ้าง แล้วกลับมาเรียนต่อภาคบ่าย พอเลิกเรียนตอนเย็น พี่ก็ออกไปรับจ้างขายของเลิกสี่ทุ่ม
    กลับบ้านหรือกลับหอ พี่ก็นั่งทำวิจัยหรือทำงานให้คนจ้างต่อจนถึงตีสองตีสาม เช้ามาก็ไปเรียนค่ะ
   

ที่เขียนมาเพราะหวังดีจริงๆ อยากให้น้องๆคิดกว้างๆ มองหาลู่ทางทำมาหากินและช่วยเหลือตัวเอง ประโยชน์ที่จะได้รับต่อไปมันมากกว่าที่เราเอ่ยปาก
ขอความช่วยเหลือนะคะ...อย่างพี่ ตอนรับจ้างทำงานให้นักศึกษาป.โท เราก็รู้จักคนเยอะ และคนเหล่านี้แหละค่ะ ที่พอเราเรียนจบแล้ว
เค้าเสนองานต่างๆให้เราเข้าไปทำกับบริษัทเค้า เนื่องจากเค้าเห็นเราทำงานตลอด พี่ถึงได้เริ่มทำงานตั้งแต่เรียนจบทันที ไม่มีตกงานค่ะ
พี่เร่ิมทำงานตั้งแต่อายุ 21 ปี แบบจบปุ๊บทำงานปั๊บ

เอาใจช่วยสำหรับคนที่กำลังคิดว่าตัวเองจนหนทางหรือมีเงินน้อยนะคะ มองกว้างๆ มองหาทางทำงานเพิ่มรายได้ ไม่ใช่คิดแค่ว่า...ทำไงดี
เมื่อเหลือเงินเท่านั้นเท่านี้ต้องใช้ให้ครบเดือน