มันก็เป้นทุกคนและที่ลืมแฟนเก่าไม่ได้ เราเป็นคนที่มีแฟนมาก็ไม่มากคะ ไม่ค่อยมีประสบการณ์ความรักไม่เคยคบใครนานๆ จนวันหนึ่งเรามาเจอคนที่ใช้สำหรับเราทุกอย่างแต่มันก็พังลงไปแบบน่าเสียดายจนตอนนี้เราก็ไม่สามารถเริ่มต้นใหม่กับใครได้อีกเลย คือเราแอบเป็นกิ๊กกับเขามาก่อนช่วงเดือนกุมภา เขาก็มีแฟนอยู่แล้ว เราคุยกันในไอจีมันเริ่มจากที่เขามาไลค์รูปโปรเราทั่งหมดในเฟส และเราก็บอกเพื่อนว่าน้องคนนี้และที่มาไลค์รูปเราเพื่อนมันก็แกล้งจนน้องเขาทักมาเฟสเรา เรารู้ว่าเขามีแฟนแล้ว เราเองก็มีแฟนแล้วเหมือนกัน เขากับเราอยู่โรงเรียนเดียวกันเราเป็นรุ่นพี่เขาเป็นรุ่นน้อง ห่างกัน 2 ปีค่ะ ตอนแรกไม่คิดจะจริงจังอะไรกับเขาเลยก็แค่คุยเอาสนุก อยากได้ขำ ๆ แต่เราทะเลาะกับแฟนเราจนเลิกกันและเราก้บอกเขาว่าเราเลิกกับแฟนเราแล้วนะ เขาก็ยอมเลิกกับแฟนเขาเพื่อมาคบกับเรา   เราก็ทักไปในเฟสคุยกนัประมาณครึ่งเดือนคะ โรงเรียนเราวันวาเลนไทนจะมีการให้เขียนจดหมายใส่กล่องส่งให้คนที่ชอบแล้วสภานักเรียนจะเอาไปให้เอง เราก็เขียนให้น้องเขา น้องเขาก็เขียนให้เรา แต่ประเด็นคือเราลืมใส่กล่อง !! เราเลยให้เพื่อนเอาไปให้ ในนั้นเขียนว่า ไม่อยากเป้นตัวสำรองแล้วอยากเป้นคนสำคัญ คือเป้นคำที่เพื่อนเราบอกให้เขียน 5555 เราไม่เคยแรดขนาดนี้ ไม่เคยอ่อยขนาดนี้ (รึเปล่านะ55) หลังจากวันที่14 กุมภา เขาก็ขอสถานะมาทางเฟสละให้เรารับ ก็นั้นและคะตกลงเราคบกันวันที่ 15 กุมภา ตอนนั้นก็ตัดแฟนเก่ายังไม่ได้ที่ค้ะ เขาก็ยังมามั่วกับเราอยู่อีก เราผ่านอะไรมาด้วยกันมากคะ ตอนเช้าต้องค่อยบอกทักไปถ้าถึงโรงเรียนแล้ว คุยกันตลอดจากคนไม่แตะโทรสัพตอนเรียนก็ต้องคุยกับเขาตลอด โทรรายงานตลอดว่าอยู่ไหนทั่งที่อยู่ในโรงเรียนเดียวกัน เขามาหาเราที่ห้อง ไปส่งเราที่บ้าน พี่เรารู้หมดค่ะว่าคบกันอยู่ เราไม่เคยทะเลาะกันเลย เขารักรถมากกกกกกก ชอบเวฟแต่ง จนทำให้เราเองก็ชอบเวฟแต่งไปด้วย เขาอยากได้โซ๊คyss เราก็คิดไว้วาจะสมตังซื้อให้เขา แต่พอมาปิดเทอมเราก็ห่างกันจากที่อยู่กันทุกวัน เขาเริ่มหายไป ไม่ค่อยโทรค้างสายกลางคืนจากที่ค้างสายทุกวัน ทุกคืน เราไม่ชอบการเปลี่ยนไปนะ แต่เราเองก้ชอบนิ่งไม่พูดไม่จาอะไรทั้งนั้น เราไม่พอใจอะไรก้ไม่บอกเงียบตลอด อยากให้เขารับรู้ด้วยตัวเองมากกว่านั้นและคะคือข้อเสียของเรา เขาก็ยื้อเราไว้ถามว่าทำไหมถึงเลิก เราด้วยความที่อารมณ์ตอนนั้นก้ไม่ได้ตอบอะไร เราเอาสถานะออก โพดโสด จากนั้นเขาก็คบกับคนอื่น พอเห็ยเขาคบกับคนอื่นเราก็คิดถึงเขาโทรไปร้องกับเพื่อน ให้เพื่อนช่วยพูดกับเขา แต่เขาตอบกลับมาแบบเฉยฉามากคะ เราเองก็ว่ามันคงจบแล้วและ เราร้องไห้มาตลอดที่เลิกกัน ไม่เคยเป้นแบบนี้เลยคะ คืนนั้นทั่งคืนไม่ได้นอนไม่รู้สึกว่าง่วงร้องตั้งแต่เช้าจนถึงเช้าอีกวัน ตาจะบวมยังไงเราก็ไม่สนเรากินข้าวไม่ได้เลย ยอมรับเลยว่าเจ้บจนพูดไม่ถูก เป็นแบบนี้ตลอดอ้ะคะ จนเขาเลิกกันและเขาก็ขอกลับมาคืนดีกับเรา เราดีใจมากกกกกก แต่เรากับเขาอยู่ไกลกันตอนปิดเทอมไม่ได้เจอกันอยู่ดี เรากลับมาคบกันได้สักพักเราก็เลิกกันอีกเพราะด้วยความที่ไม่เจอกันเลย คุยก้แทบไม่ได้คุยเขากลับมาก็ไม่เหมือนอย่างเก่า เหมือนตอนที่คบกับแรก ๆ เราก็บกอเลิกเขาอีกในวันที่ครบรอบ 2 เดือน วันที่ 15 เมษา เป้นวันที่เขาหายไปทั่งวัน เราไม่คิดว่าเขาจะไปจริงๆ เราไม่คิดว่ารอบนี้จะเลิกกับแบบจริงจัง เราทรมารมากตลอดที่ปิดเทอม เราร้องไห้ทุกวัน กินไม่ได้ จนเปิดเทอมเราก็คิดว่าเราจะกลับมาคบกันแต่ไม่เลยคะมันไม่ได้เป้นอย่างที่เราคิด เขากลับมาคุยกับเรา ตอนนั้นเราก็มีคนคุยนะ มีคนเข้ามาเยอะมากกกกกกกก ดี ๆ ก็มากงะ เราเททุกคนเพราะลืมมันไม่ได้ มันชอบมาเวียน มาอยู่รอบๆตัวเรา ทำให้เราลืมไม่ได้ มันทำให้เราเริ่มต้นใหม่กับใครไม่ได้ เขากลับมาคุยแต่ก็มีแค่เพื่อนส่งผิดบ้าง ส่งแต่สติกเกอรบ้าง เราเลยเลิกคุยกันไป จนเขามีแฟนใหม่ คนที่ดีกว่าเรา ดูแลได้ดีกว่าเรา ส่วนในทางของเราคือแฟนเก่าเราก่อนจะมาคบกับเขาอ้ะคะเขาก็ยังจามง้อเราอยู่เขาเป้นคนที่ดีมากๆยอมง้อไม่ว่าเราจะผิดขนาดไหนตามตือเรามาตลอด โพดคิดถึงเรา เขารักเรามากอะคะ เอาจริงๆ ถ้าร่วมๆตอนนี้กับแฟนเก่าเราเขาตือเรามา 8 เดือนแล้วคะ ตั้งแต่เลิกกันมาจนถึงตอนนี้ เขาดีมากๆแต่เรากลับไปไม่ได้เพราะเราไม่ได้รักเขาแล้ว เรายังลืมน้องเขาไม่ได้ มันทรมารมากอ้ะคะดูเขาที่เริ่มต้นใหม่แบบง่ายๆกับเราที่เริ่มต้นใหม่กับใครไมไ่ด้เลย กี่คน ๆ เราก็ทิ้งเขาไปหมด เราไม่เคยเปิดใจรับใครเข้ามา น้องเขาคือคนที่ใช้สำหรับเราทุกอย่างงะคะ เราชอบทุกอย่างที่เป้นน้องเขาซึ่งมันหาใครมาแทนไมไ่ด้แล้วจิงๆ เรากลับมาร้องไห้ทุกวันผ่านมา 5 เดือนแล้วก็ยังร้องไห้ทุกวันจิงๆคะ อยู่ที่โรงเรียนเราเฉยๆแต่พอกลับบ้านอยู่คนเดียวเราจะร้องไห้เสมอ เราคิดถึงเขามากก คิดถึงจนใจเราไม่เหลือให้ใครแล้ว ยิ่งเห้นเขาโพดรักกัน เขาบอกรักกันว่ารักกันมาก มันทำให้เราเจ้บ อยากดึงเขากลับมาแต่เรารู้ว่าเราทำไม่ได้ !! เรารู้คำตอบดีว่าเราควรทำยังไงแต่เราทำไม่ได้ อยากรู้ว่าเคยลืมไม่ได้ไหมคะ อยากรู้ว่าใครเคยเป็นแบบเราบ้างไหม แล้วผ่านมันไปยังไงคะ