มันอดไม่ได้จริงๆ กับชีวิตที่ ชักเงินไม่ถึงหลัง ไม่มีคนช่วย มีแต่คนซ้ำเติม
มาทำงาน เจ้านาย ตั้งแต่ท้อง เขาก็จ้องจับผิด เพราะเราไปสนิทกับคนที่โกงเงิน เขาหาว่าเราสมรู้ร่วมคิด
ทั้งๆที่ไม่รู้เลยว่าเขาทำมาตลอด เราเป็นเด็กสุดในที่ทำงาน ไม่ค่อยชอบนินทาใคร แต่ใครมาพูดอะไรให้ฟังก็ฟัง แต่ไม่พูดอะไรให้ใครฟังอีกต่อนึง
พอเขาโกงเงิน เจ้านายมาถามวันที่เขาโกงเงิน เราเล่าให้เขาฟัง ว่าเขาเคยมาเล่าอะไรให้ฟังบ้าง เจ้านายกลับเห็นว่าเรา ปิดบังเรื่องเขา
ทั้งๆที่เราไม่ได้อยากจะสนิทกับใครเลย คุยได้ทุกคน รับฟังหมด ตั้งแต่นั้นมา ก็ประชดว่าเรามาตลอด จนท้อง ยิ่งรู้เราไม่มีเงิน
กลัวเราขโมยเงินบริษัท ชี้นิ้วว่าเรา อย่าคิดโกงเงินนะ จะเอาเข้าคุก ไม่ต้องมาร้องไห้ หรือข้อร้อง ฉันไม่ฟัง กลายเป็นเกียดไปเลยงั้น ทำอะไรจับผิดตลอด
ใครมายืนคุยกับเรา ก็มาถามแล้วคุยไรกัน ทำอะไร ใครเอาเงินมาไว้ที่โต๊ะเรา รีบมาเอาไปก่อนเลย บ้างที่ฝากพี่เขาซื้อของ
เอาแบงร้อยให้ ซื้อข้าว พี่เขา เอาเงินมาทอน 60 บาท เขาก็มาเอาไป จนเราถามว่า เงินที่หนูฝากซื้อข้าว เขาทอน วางนี่อยู่ไหนค่ะ
เจ้านายบอก พี่เอาไปเองล่ะ นึกว่าเงินลูกค้า  แล้วเอาเงินมาให้เรา แล้วก็ไม่พูดอะไร เวลาถามอะไรตะคอนใส่เรา ทั้งที่เราท้องเขาก็ไม่เคยถาม
พี่ที่ทำงานแฟนเขาท้อง ถามดีๆ เราเลยอยากลาออก ตอนนี้รอคลอดน้องก่อน ค่อยออก
แล้วอดเกียดใครไม่ได้ เพราะคำพุดของเจ้านายด้วย แล้วลูกจะเป็นอะไรมั้ยค่ะ
เราเครียดตั้งแต่ท้อง จนตอนนี้ ลูกจะเป็นอะไรมั้ยค่ะ
หาวิธีแก้เครียด พอมีทางไหนบ้างมั้ยค่ะ