เรามีความจําเป็นต้องทํางานผ่านแยกหนึ่งทุกวัน
ซึ่งแยกนั้นตอนติดไฟแดงทางฝั่งเราจะนานมากกกก
ติดไฟแดงสามนาที ให้ไปอยู่สิบวินาที ไปได้ไม่เกินสามคัน
ดังนั้นแยกนี้ก็จะมีทั้ง
ขาย ขนมโดนัท
ขาย ไข่หงส์
ขายพวงมาลัย
ขายไม้กวาด
ซึ่งพวกเค้าเหล่านี้ทํามาหากินด้วยนํ้าพักนํ้าแรง
และล่าสุดมีชายกลางคน แต่งตัวมอมแมม
แขนขาครบ แต่เหมือนเมาสุรามาเคาะกระจก
ไล่ขอเงิน
บางคันก็ให้บางคันก็ไม่ให้
เราเองไม่ได้ให้ค่ะ
เพราะอากงเราขนาดอายุเยอะ ป่วยด้วยก็ยังทํางาน
แต่คนนี้ครบ32

เรามีให้เงิน ช่วยซื้อของกับคนที่ไม่ครบ32
คนที่น่าจะมีอุปสรรคในการทํางาน คนที่อายุมาก
คนตาบอด คนที่แขนขาขาด
เราชอบซื้อของให้ รปภ หมู่บ้าน รปภ ที่ทํางาน
ป้าที่ทำความสะอาดในตอนปีใหม่ และสงกรานต์

แต่กับผู้ชายขอทานคนนี้เราช่วยไม่ลงค่ะ

ล่าสุดผู้ชายคนนี้คงไม่อยากขอเงินอย่างเดียวค่ะ
เค้ามาพร้อมการเช็ดกระจกค่ะ
แต่เป็นแค่ผ้าขนหนูหนึ่งผืนมาแปะหน้ากระจก
หรือขัดๆในกระจกที่เดิม
ไม่ได้ทําความสะอาดอะไร
แล้วรถคันอื่นๆก็ให้เงินไป

พอถึงตาเรา เค้ามายืนข้างรถไหว้ขอเงิน
เราโบกมือไม่ให้
เค้าก็เอาผ้าขนหนูมาแปะกระจก
แค่แปะจริงๆค่ะ
แล้วก็หันมาแบมือ เราก็ส่ายหัว
ทีนี้เค้าใช้วิธีขัดๆที่เดียว เราพึ่งออกรถใหม่กลัวรถเป็นรอยมาก
เลยบีบแตรไล่
เค้าตกใจเล็กน้อย แต่หันมาแบมือ เราก็โบกมือไม่ให้
เค้าก็ถูๆรถที่เดิมอีก คือเค้าถูตําแหน่งเดิม คือขัดๆให้เป็นรอย
เราเลยเลื่อนรถหนี
เค้าเลยไปคันอื่น
เรากลับมาเล่าให้สามีฟัง
เค้าบอกว่าคงเห็นเป็นผู้หญิงมาคนเดียว
เลยเลือกทํากับรถเรา
แต่เค้าบอกจะให้ตํารวจจับก็คงไม่รู้จะทําอะไร
ปรับก็ไม่มีตังค์ ขังออกมาก็ทําใหม่

จริงๆก็เหมือนเราใจแคบนะคะ
แต่เราไม่อยากให้และไม่กล้าให้ด้วยค่ะ
เราต้องผ่านแยกนี้ทุกวัน
รู้สึกไม่มีความสุขทุกเช้าและระแวงหลอน กลัวด้วยค่ะ

เพื่อนๆในพันทิปมีคําแนะนําในการรับมือยังไงบ้างคะ