การจัดการกับความรู้สึกตัวเองนี่ เป็นเรื่องที่จัดการยากที่สุดเเล้ว ..
ให้คำเเนะนำเรื่องคนอื่นได้ เเต่เรื่องตัวเองนี่คิดไม่ตกสักทีค่ะ
เลยอยากจะมาถามความคิดของเพื่อนๆพี่ๆดูนะคะ

       ขอเข้าเรื่องเลยค่ะ คือ ตอนนี้เราคบกับเเฟนคนปัจจุบัน ได้ประมาณ 6 เดือน
ถือเป็นคนเเรกเลยที่เรียกว่า เเฟนได้อย่างเต็มปาก เเละคุยกันจริงจังมากถึงเรื่องอนาคต
เขาเข้ามาในช่วงที่เราห่างๆหายๆ กันคนก่อน คนก่อนนี่คบกันมา 6 ปีน่าจะได้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ คนก่อน : เราเรียกว่าคนก่อน ไม่ใช่เเฟนคนก่อน
เพราะคบกันเเบบไม่มีสถานะ ก็เป็นประมาณพี่ที่สนิทมากที่สุดคนนึง
ไปกินข้าว ดูหนัง คุยกันทุกวันตลอด เเค่นี้ เราถามว่า
ระหว่างเราเป็นอะไรกัน เขาตอบว่า ...
ไม่เห็นต้องรู้เลย เเค่ตอนนี้เรามีความรู้สึกดีๆให้กันก็พอเเล้วไม่ใช่หรอ
จ้าาาาาาาาา คิดย้อนกลับไป มองบนใส่ไปเลย

ในช่วงระยะเวลาที่รู้จักกัน ทั้งเราเเละคนก่อนนี้ก็ไม่ได้คุยกับใครเลย
มีอะไรก็คุยกัน ปรึกษา ให้กำลังใจกันมาตลอด
จนมา ปลายปี 58 ปี 59 คนก่อนเขาหาย เเบบ คุยไลน์กันก็ส่งเเค่สติ๊กเกอร์
นัดกินข้าว ก็บอกว่าไม่ว่างตลอด ไม่เจอ ไม่ได้คุย จนความผูกพันที่มี
มันค่อยๆเลือนหายไปค่ะ เเบบให้คิดถึงเเต่เรื่องดีๆในอดีตมันก็ได้นะ
เเต่ถ้าปัจจุบันเราไม่สร้างเรื่องดีๆเพิ่มเลย เราว่าความสัมพันธ์มันก็เริ่มไม่โอเคเเล้วเเหละ

เเล้วขณะนั้น ช่วงที่เราไม่โอเค เงียบๆอยู่กับตัวเอง
อยู่กับเพื่อนๆ กับครอบครัว ไม่ไปกวนคนก่อน
คิดว่า โอเค คุณไม่สนใจ ฉันก็ไม่สนใจ จะโบกมือลาละนะ
        เเฟนคนปัจจุบันก็เข้ามา เราคุยกัน ตอนเเรกเราก็ไม่สนใจนะคะ
เพราะยังคิดถึงช่วงเวลาดีๆกับคนก่อน อาจจะเพราะเสียดายเวลา
อาจจะเเอบหวังให้เขากลับมาสร้างเรื่องดีๆด้วยกันอีกครั้ง
เเต่คิดไปคิดมาคนก่อนก็ไม่ชัดเจนกับเราสักอย่าง
สุดท้ายหลังจากที่เราคุยๆกับเเฟนคนปัจจุบัน คือเค้าก็เหมือนจะจีบๆเรามาเรื่อยๆ
จนคุยกันมาประมาณหนึ่ง  เราเริ่มรู้สึกว่าคิดถึงเขา เเคร์เขามากกว่าปกติละ
ความรู้สึกมันเกิดขึ้นโดยที่เราก็ไม่รู้ตัว เพราะไม่เคยหันมาถามใจตัวเองสักครั้งว่าเรารู้สึกยังไง
เราเลยตอบตกลงคบกันเเฟนเรา (พิมพ์อยู่ก็ เขินๆไงไม่รู้ค่ะ 555)

เเต่เดี๋ยวก่อนนะคะ บทสรุปกับคนก่อนยังไม่มีใช่มั้ยคะ ใช่ค่ะ
คือ เราไม่ได้บอกเลิก เค้าหาย เราก็หายมาเลย
เราลบไลน์ ลบเฟส เเต่ไม่น่าจะบลอคนะคะ
มีเบอร์กันอยู่ เเต่เราหายไปเลย อยู่ดีๆหาย
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ เหตุนี้เองเเหละ ที่เรายังรู้สึกค้างคา จะว่ารู้สึกผิดก็ไม่เชิงนะคะ
เเล้วเค้าก็ไม่ติดต่อมานะคะ ไม่รู้ว่าช่วงที่เค้ายุ่งมาก ไม่มีเวลาให้เรามันจะมีเหตุผลอะไร
เเต่มันทำให้เราคิดว่า เค้าไม่เห็นความสำคัญของเราเเล้ว
เราเลยไม่รู้จะปิดตัวเองไปทำไมอีก .

เอาละ ละสองสามอาทิตย์ที่ผ่านมานี้ คนก่อนเเอดไลน์เรามา
จากเบอร์โทรศัพท์ มันเด้ง เเต่พอสักพักเรากดดู
มันไม่มีละ เเสดงว่า เขาเเอดละลบไปหรอคะ ?
นี่เเหละค่ะที่เราจะถาม (เดี๋ยว!!! จะบ้าหรอ เล่ามาซะยาว จะถามเเค่นี้)
555 ค่ะ เราตลกเพื่อ มันไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ
คำ ถ า ม  อ ยู่ ใ น ส ป อ ย ด้ า น ล่ า ง
ขอบคุณทุกๆคนที่อ่านมาจนถึงตรงนี้

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ ถ้าเรากลับไปติดต่อกับคนก่อน เพื่อขอโทษที่เราหายมาเเบบนี้
ขอให้ชีวิตคุณมีเเต่ความสุขนะ ขอบคุณช่วงเวลาดีๆที่เคยมีให้กันได้มั้ยคะ?
1. ถ้าคุณเป็นคนก่อน จะโกรธเรามั๊ยที่เราหายมาเเบบนี้ (น่าจะยังไม่ลืมเรา)
2. เเฟนปัจจุบันรู้เข้ามันก็คงไม่โอเคใช่มั้ยคะ เพราะเราไม่อยากปิดบังใคร
ไม่อยากทำให้เเฟนเรารู้สึกไม่ดี เพราะเราลองคิดในมุมเรา
เเต่เราอึดอัด เเละค้างคาใจมากเลยค่ะ เราเข้าใจดีว่า
การบอกเลิกที่เลวร้ายที่สุดมันก็คือการหายมาเฉยๆนี่เเหละ
ถามเพื่อน เพื่อนบอกว่า ไม่ควรกลับไปติดต่อค่ะ

เเต่ก็นั่นเเหละค่ะ เราหายมาเเล้วก็หายมาเลย หรือย้อนกลับไปขอโทษดีคะ ?
เรานั่งคิดนอนคิด ชั่งใจว่าจะยังไงดี เเต่ก็หาคำตอบไม่ได้สักทีค่ะ
เลยมาถามพี่ๆ เพื่อนๆ ที่มีทัศนคติ มีมุมมองที่หลากหลาย ผ่านประสบการณ์มามากกว่า