เหนื่อยกับชีวิต หนี้ท่วมหัว ทำไมต้องมาอยู่จุดต่ำสุดของชีวิต

หนื่อยค่ะ อยากระบาย แม่เป็นหนี้นอกระบบเป็นแสน ใช้หนี้ไม่เคยหมดมีแต่จะเพิ่มขึ้น เราทำงานได้เงินมาจะไปจ่ายค่าเทอมค่าหอ แม่ก็ยืมไปจ่ายหนี้นอกระบบ จนเราไม่มีจ่ายค่าเทอม เทอมนี้ก้คงไม่ได้เรียน เรากู้เงินเรียนค่ะ(หนี้ในอนาคตอีกแล้ว555) แต่ก็ไม่พอค่าเทอมอยู่ดี ทำงานเท่าไหร่ก็มีแต่จะหมดไปกับหนี้ แต่ก่อนบ้านเราเคยมีตังแต่โดนญาติโกงจนไม่เหลืออะไรสักอย่างแถมหนี้อีกเป็นแสนๆที่ตอนนี้ได้แต่จ่ายดอกไม่หทดไม่สิ้นซะที พอจ่ายเค้าไม่ทันก็ต้องไปกู้เพิ่มตอนนี้แม่กับยายเราทำงานหนักมากเพื่อจ่ายหนี้ วันนี้เราได้ทำสิ่งที่พลาดที่สุดในชีวิต เราว่าแม่เราที่ยืมเงินเราไปจ่ายหนี้แล้วหาให้เรามาจ่ายค่าเทอมไม่ทัน เรารู้สึกผิดมาก เรารู้ว่าผิดแต่ตอนนั้นเราอยากเรียนเราอยากรีบจบเราเพื่อมาทำงานให้แม่ เราไม่อยากให้แม่กับยายทำงานหนัก ตอนนี้ยายเราจะขายบ้านที่อยู่ค่ะ ตอนนี้เรากำลังจะไม่เหลืออะไรเลย ทำงานกันหนักเพื่อไปจ่ายหนี้ที่ไม่ทีวันหมดมีแต่จะเพิ่มขึ้น คิดอยากตายเป็นร้อยรอบ แต่เรายังรักชีวิต เคยคิดจะขายตัว
แต่ใจเรามันทำไม่ได้เรามีศักดิ์ศรีพอ เราห่วงยายเราที่สุด ยายชอบพูดว่าจะผูกคอตาย เราห่วงยายเรามาก ตัวเราแค่ร้องไห้แปปเดียวก็กลับมาเข้มแข็งคงชินมั้ง เจอแบบนี้แต่เด็ก เราอยากเกิดมาจนแบบไม่มีหนี้ ดีกว่าจนแต่มีหนี้ท่วมหัวแบบนี้ มันไม่เหลืออะไรเลยจริงๆ โคตรแย่เลยชีวิต อยากสัมผัสคำว่ารวยแบบคนอื่นบ้าง ไม่ต้องรวยก็ได้ขอแค่ไม่มีหนี้ก็โคตรมีความสุขแล้วชีวิตนี้

*โพสนี้เราแค่อยากระบาย เราไม่ได้มาขอความเห็นใจหรือความสงสารของใครเราเข้มแข็งพอแล้ว อยากได้คำด่าด้วยซ้ำจะได้มีแรงสู้ต่อ
*เราไม่ได้มาขอความช่วยเหลือนะคะ เดี๋ยวมาหาว่าเราโพสแบบนี้มาขอความช่วยเหลือ5555.
*เราตั้งกระทู้บอกเล่าไม่ได้ค่ะเลยขอผิดกฎตั้งกระทู้คำถาม
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่