กล้องฟิล์มตัวแรก กับฟิล์มม้วนแรกในชีวิต

สวัสดีครับ....ทุกๆคน นี้เป็นกระทู้แรกในของผมเลย ฮ่าาาา  อมยิ้ม02อมยิ้ม02  
แนะนำตัวนิดนึงครับ....แต่ก่อน ผมเป็นคนชอบเดิน หลงทางอยู่ประจำหรือตั้งใจเดินหลงก็ไม่รู้ ฮ่าาา เดินชิลไปเรื่อยๆ ถามทางคนแถวนั้นจากตรงนี้ ผมจะไปตรงนี้ยังไง หัวเราะหัวเราะ
และทำให้ได้เห็นผู้คนในอิริยาบถต่างๆ และมุมสวย ในสถานที่ที่ผมเดินผ่านและได้ถ่ายรูปเก็บใว้โดยกล้องดิจิตอล ซึ่งก็ไม่ได้ว้าว..กับรูปที่ถ่าย มากเท่ากล้องฟิล์ม (อาจจะเป็นเพราะถ่ายได้รั่วๆ มองเห็นภาพหลังกล้องไม่ชอบใจก็ลบได้) ซึ้งหาไม่ได้ในกล้องฟิล์ม จน..อยู่มา ณ."วันหนึ่ง" ผมได้ไปเจอร้านขายของเก่าที่ขายของเบ็ดเตล็ด กระเป๋ามือสอง นาฬิกาเก่า รีโมทTV และอื่นๆอีกมากมาย ยืนมองอยู่ซักพัก จนไปเจอกล้องคอมแพค กล้องฟิล์มอยู่4-5ตัว มีซองบาง ไม่มีซองบาง จองมองอยู่สักพัก คนขายก็ลั่นขึ้นมา 200บ. ทุกตัวเลยน้อง ตาผมนี้วาวเลยครับ ประหลาดใจ ฮ่าาา (ก็คนไม่ค่อยมีเงินเปิดดูเพจประมูลกล้องฟิล์มในเฟสบุ๊คประมูล ไม่ได้สักตัว ประมูลเกิน900ร้อยถ้อยละครับ) ฮ่าาา จาก4-5 ตัวที่ลุงบอกมานั้น มีทั้งบอดี้ขึ้นสนิม เลนส์ขึ้นรา ฝาครอบฟิล์มหาย ถึงว่าทำถูกจังและ แล้ววววก็จับตัวสุดท้ายขึ้นมาที่อยู่ในซอง ก็ได้ว้าวอีกครั้งสภาพกล้องตัวนี้ไม่เหมือนเพื่อนตัวอื่นที่ผ่านมา ก็เลยได้ชื้อมา เป็นกล้อง RF รุ่น civica DX-3 ในราคา150บ. ฝนจะตกลุงเลยลดให้ ฮ่าาา พอจ่ายเงินเสร็จ
ผมนี้รีบวิ่งเลยครับ (ก็ฝนตกอ่าา) พอขึ้นรถเมย์ได้ก็มากนั่งคิดว่าแล้วจะชื้อฟิล์มจะล้าง ได้ที่ใหนบ้าง.เลยลองถามพี่ที่รู้จัดเค้าก็แนะนำว่าให้ไปล้างที่แถวเซ็นทรัลลาด แต่ผมอยู่ฝั่งธน แล้วจะไปยังไง เลยลองหาในกูเกิล แล้วก็เจอร้านขายฟิล์มล้างฟิล์มอยู่ท่าพระจันทร์ และแล้วก็ถึงเวลาตามหาร้านขายฟิล์มเดินวนรอบท่าพระจันทร์ อยู่นานหาป้าย ร้านเชอร์รี่ คัลเลอร์แล็บ ไม่เจองานเข้าแล้วใงมาเสียเที่ยวอีกกรู เลยตัดสิ้นใจเดินเข้าไปถามร้าน โดม คัลเลอร์ พี่มีฟิล์มขายมั้ยครับ พี่ผู้หญิงหมวยๆ ตอบกลับมาว่ามีคะ และแล้ว ฟิล์มม้วนแรกก็อยู่ในกล้องเป็นที่เรียบร้อย (โดยให้ลุงเจ้าของร้านใส่ให้)ลิง ฮ่าาา โดยใช้ฟิล์ม kodak colorplus 200 ในราคาม้วนละ 87บ. ถามค่าล้างฟิล์บวกสแกนลุงบอก 100บ. ตกรูปใบละ 5บ. พึ่งรู้ซึ่งถึงคุณค่าในภาพถ่าย              
ไม่เอาไม่พูดอมยิ้ม20 และก็ถึงออกไปลั่นให้หมดม้วน!!!! กระทิงเริงร่า
กล้องและฟิล์มที่ใช้ถ่าย civica DX-3 บวก kodak colorplus 200   รูปนี้เป็นรูปแรกที่ขอไปถ่ายป้าแถวนั้นเจิมกล้องสักหน่อย
ขอถ่ายรูปลุงขายลูกชิ้นเราหยิบกล้องขึ้นมาไม่ยอมเปลี่ยนท่าเลยฮ่าาแก่ คงเขินกล้อง
เดินถ่ายลองดูแสงไปเรื่อยๆ แสงแบบนี้ถามล้างแล้วออกมาจะได้ภาพแบบใหน
เดินถ่ายไปลุ้นๆ ภาพจะออกมาเป็นยังไงหน่าาา
เดินไปซักพัก ได้ยินเสียงเหมือนวิทยุเก่าๆ มองไปเจอพี่วินนั่งฟังเพลงสบายใจ

ปล.ถ้าเจ้าของรูปมาเห็นภาพตัวเอง แล้วไม่พอใจผม ต้องขอโทษและยินดีลบรูปทิ้งครับ
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่