สวัสดีค่ะ
นานๆจะตั้งกระทู้อีกสักที
ตอนนี้กำลังสับสนว่าตัวเองคิดอะไร ทำอะไรอยู่
เราคบกับแฟนบวกรู้จักกันมาประมาณปีนึง(รู้จัก+คุยกันประมาณ 4 เดือนค่อยคบกัน)
สี่ห้าเดือนแรก แฮปปี้มาก รู้สึกดี เพราะแฟนเป็นคนดีมากๆ
หลังจากนั้นก็แฮปปี้นะแต่ก็ไม่มาก ส่วนแฟนก็ยังเหมือนเดิม เป็นคนดี เอาใจใส่ เทคแคร์ดี
แต่ช่วงนี้รู้สึกแปลกไป ไม่ว่าแฟนทำอะไร พูดอะไร เทคแคร์เราแค่ไหน เราก็หงุดหงิด ไม่อยากคุย ทั้งโทรศัพท์ และไลน์
ตอนแรกเราคิดว่าเราคงเป็นผู้หญิงหลายใจกากๆคนนึง เพราะช่วงที่เราหงุดหงิดกับแฟน มีเพื่อนสมัยเรียนที่เพิ่งบอกชอบเราเข้ามาคุยด้วยพอดี ยอมรับว่าก็รู้สึกดีๆนั่นล่ะ
แต่พอมาตอนนี้เลย เราไม่อยากคุยกับใครเลย ทั้งกับแฟนหรือเพื่อนสมัยเรียน
เราไม่กล้าปรึกษาใคร เพราะพูดไปโดนด่าแน่นอน
โดนด่าในนี้ดีกว่า ยังไงก็ไม่รู้จักกัน
เราไม่เข้าใจตัวเองเลย ว่าเราเป็นอะไร เป็นคนยังไงกันแน่
ปกติเราจะชัดเจนในความรู้สึกมาตลอด แต่ครั้งนี้ไม่เลย
ตอนนี้ไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าเรารักแฟนรึเปล่า
แต่เราไม่ได้รักเพื่อนสมัยเรียนแน่ๆ แค่คุยกันแล้วสนุกดี
อายุก็ไม่ใช่น้อยๆที่จะมานั่งสับสนเรื่องความรักแล้วด้วย
เหนื่อยใจกับตัวเอง
มีใครพอให้คำปรึกษาได้บ้างคะว่าเราควรจะจัดการกับภาวะแบบนี้ยังไง
ไม่เอานั่งสมาธิ ใส่ใจพ่อแม่ อะไรเถือกนั้นนะ มันคนละเรื่องกัน
ขอบคุณค่ะ
ใครเคยรู้สึกตัวเองเป็นคนหลายใจบ้าง
นานๆจะตั้งกระทู้อีกสักที
ตอนนี้กำลังสับสนว่าตัวเองคิดอะไร ทำอะไรอยู่
เราคบกับแฟนบวกรู้จักกันมาประมาณปีนึง(รู้จัก+คุยกันประมาณ 4 เดือนค่อยคบกัน)
สี่ห้าเดือนแรก แฮปปี้มาก รู้สึกดี เพราะแฟนเป็นคนดีมากๆ
หลังจากนั้นก็แฮปปี้นะแต่ก็ไม่มาก ส่วนแฟนก็ยังเหมือนเดิม เป็นคนดี เอาใจใส่ เทคแคร์ดี
แต่ช่วงนี้รู้สึกแปลกไป ไม่ว่าแฟนทำอะไร พูดอะไร เทคแคร์เราแค่ไหน เราก็หงุดหงิด ไม่อยากคุย ทั้งโทรศัพท์ และไลน์
ตอนแรกเราคิดว่าเราคงเป็นผู้หญิงหลายใจกากๆคนนึง เพราะช่วงที่เราหงุดหงิดกับแฟน มีเพื่อนสมัยเรียนที่เพิ่งบอกชอบเราเข้ามาคุยด้วยพอดี ยอมรับว่าก็รู้สึกดีๆนั่นล่ะ
แต่พอมาตอนนี้เลย เราไม่อยากคุยกับใครเลย ทั้งกับแฟนหรือเพื่อนสมัยเรียน
เราไม่กล้าปรึกษาใคร เพราะพูดไปโดนด่าแน่นอน
โดนด่าในนี้ดีกว่า ยังไงก็ไม่รู้จักกัน
เราไม่เข้าใจตัวเองเลย ว่าเราเป็นอะไร เป็นคนยังไงกันแน่
ปกติเราจะชัดเจนในความรู้สึกมาตลอด แต่ครั้งนี้ไม่เลย
ตอนนี้ไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าเรารักแฟนรึเปล่า
แต่เราไม่ได้รักเพื่อนสมัยเรียนแน่ๆ แค่คุยกันแล้วสนุกดี
อายุก็ไม่ใช่น้อยๆที่จะมานั่งสับสนเรื่องความรักแล้วด้วย
เหนื่อยใจกับตัวเอง
มีใครพอให้คำปรึกษาได้บ้างคะว่าเราควรจะจัดการกับภาวะแบบนี้ยังไง
ไม่เอานั่งสมาธิ ใส่ใจพ่อแม่ อะไรเถือกนั้นนะ มันคนละเรื่องกัน
ขอบคุณค่ะ