ผมมีข้อสงสัยครับ
พอดีเพิ่งรับเลี้ยงเจ้าตัวเล็ก (toy) แต่แก่ประมาณวัยกลางคนมาตัวนึง
ก็ไม่ได้แก่มากขนาดเดินไม่ได้ ดูๆ แล้วยังแข็งแรง active แต่ดันเอาไปปล่อยซะนี่ แล้วยังดูเหมือนจะมีเห็บหมัดเพียบ
ต้องกล้อนขนออกจนหมดครับ น่าจะไม่ดูแลมาสักระยะก่อนปล่อย กับมีขี้ตา (ซึ่งเป็นปัญหาประจำตัวของเขาอยู่แล้ว)
มีโอกาสไปดูใน web หาบ้าน หลายๆ เคส พบว่าน้องหมาตัวเล็ก ที่มีสายพันธุ์ถูกทิ้งเยอะมาก
บางตัวก็อายุน้อยก็มี แต่ก็ทิ้งกันแล้ว
แต่ส่วนมากจะป่วย กับแก่ (โตแล้วไม่สวย)
ซึ่งน้องๆ สายพันธุ์เล็ก ยังไงก็เสียเปรียบพี่ๆ สายพันธุ์ตัวโต เพราะว่าเอาชีวิตรอดลำบากมาก
น้องๆ กินกันยาก เลือกกิน ตัวเล็กสู้กับใครยาก (เว้นวิ่งเร็ว) ที่สำคัญ คือ
พวกนี้ติดเจ้าของมาก เจ้าของคือ หัวใจของเขา การที่ถูกทิ้ง อยู่คนเดียว ไม่มีทางรู้เลยว่าโลกเปนไง
เพราะบางตัว อยู่แต่ในห้องสี่เหลี่ยมเท่านั้น โอกาสโดนรถชนสูงเพราะคนจะมองไม่เห็นเลย
ส่วนมากจะเป็นชิสุ กับพุดเดิ้ล ทอย ครับ
อยากถามว่า ทำไมสมัยนี้ถึงเอาพวกตัวเล็กๆ น่ารักๆ สายพันธุ์มาปล่อยครับ
ทำไมคนสมัยนี้ถึงทิ้งสุนัขสายพันธุ์ โดยเฉพาะพันธุ์เล็กกันมากขึ้นครับ
พอดีเพิ่งรับเลี้ยงเจ้าตัวเล็ก (toy) แต่แก่ประมาณวัยกลางคนมาตัวนึง
ก็ไม่ได้แก่มากขนาดเดินไม่ได้ ดูๆ แล้วยังแข็งแรง active แต่ดันเอาไปปล่อยซะนี่ แล้วยังดูเหมือนจะมีเห็บหมัดเพียบ
ต้องกล้อนขนออกจนหมดครับ น่าจะไม่ดูแลมาสักระยะก่อนปล่อย กับมีขี้ตา (ซึ่งเป็นปัญหาประจำตัวของเขาอยู่แล้ว)
มีโอกาสไปดูใน web หาบ้าน หลายๆ เคส พบว่าน้องหมาตัวเล็ก ที่มีสายพันธุ์ถูกทิ้งเยอะมาก
บางตัวก็อายุน้อยก็มี แต่ก็ทิ้งกันแล้ว
แต่ส่วนมากจะป่วย กับแก่ (โตแล้วไม่สวย)
ซึ่งน้องๆ สายพันธุ์เล็ก ยังไงก็เสียเปรียบพี่ๆ สายพันธุ์ตัวโต เพราะว่าเอาชีวิตรอดลำบากมาก
น้องๆ กินกันยาก เลือกกิน ตัวเล็กสู้กับใครยาก (เว้นวิ่งเร็ว) ที่สำคัญ คือ
พวกนี้ติดเจ้าของมาก เจ้าของคือ หัวใจของเขา การที่ถูกทิ้ง อยู่คนเดียว ไม่มีทางรู้เลยว่าโลกเปนไง
เพราะบางตัว อยู่แต่ในห้องสี่เหลี่ยมเท่านั้น โอกาสโดนรถชนสูงเพราะคนจะมองไม่เห็นเลย
ส่วนมากจะเป็นชิสุ กับพุดเดิ้ล ทอย ครับ
อยากถามว่า ทำไมสมัยนี้ถึงเอาพวกตัวเล็กๆ น่ารักๆ สายพันธุ์มาปล่อยครับ