เกริ่นความเป็นไปเป็นมาก่อนนะค่ะ เรื่องนี้เกิดตอนมัธยมนะค่ะ เรื่องมีอยู่ว่าเราไปชอบคนๆหนึ่งเป็นรุ่นพี่ ไปจีบเขาก่อนด้วยค่ะ ทักเเชทเขาไปบอกชัดเจนเลยว่าชอบ จีบเขาอยู่ เเม้จะอายเเทบเเทรกเเผ่นดิน เขาก็ดีค่ะ เปิดโอกาสให้เราเเละคุยกับเรา ไปเที่ยวนู่นนี้นั้นกันอยู่2-3เดือน จนเราคิดว่าเขาคงมีใจให้เราเเหละ ไม่งั้นจะชวนไปไหนมาไหนทำไม เเต่มันก็มีจุดให้คิดหลายอย่างตรงที่เขาลืมวันเกิดเราทั้งที่วันเกิดเขาเราซื้อของขวัญให้ เขาลืมวันนัดเราทั้งที่นัดกันอย่างดีเเล้ว เราโทรหาเขาก่อนตลอด เขาไม่เคยบอกชอบเราเลยซักครั้ง เพื่อนๆก็ไซโครกันว่าเขาไม่ชอบเราหรอก ถ้าเห็นเราเป็นคนพิเศษจริงจะลืมวันสำคัญของเราได้ยังไง เราเลยสับสนเเละตัดใจ ไม่ทักลายน์ ไม่โทรหา จนเขาทักมาถามเรา โทรหา เเต่เราก็ไม่สนใจเพราะอยากตัดให้ขาด เเล้วหลังจากนั้นก็ไม่ได้เจอกันอีกเนื่องจากเขาจบเเล้วไปต่อมหาลัยอีกจังหวัดหนึ่ง เกือบปีค่ะที่หายกันไป จนมาเจอกันอีกที่มหาลัยเราก็ไม่กล้าทักเขา เอาจริงๆเรายังตัดใจไม่ได้ เรายังชอบเขาอยู่ เเล้วเพื่อนเรากับเขาก็ดันเรียนคณะเดียวกัน เขาก็มาพูดกับเพื่อนเราว่าทำไมตอนนั้นเราไม่ตอบ ตอนนี้เราเป็นไงบ้าง
เรามีเเฟนไปเเล้วมั้ง ติดต่อเราไม่ได้เพราะเขาลบลายน์ ลบเบอร์เราไปหมดเเล้ว บราๆอะไรก็ไม่รู้ เยอะเเยะ เเต่มันฟังดูเหมือนอยากคุยกับเรามากลยค่ะ ฟังที่เพื่อนเล่าเราดีใจนะค่ะ อยากคุยอยากอะไรด้วยอยู่ เเต่เราก็กลับมาคิดว่าตอนนี้เขารู้สึกยังไง พูดให้เพื่อนเราฟังทำไม
ตอนนั้นกับตอนนี้เขาอาจจะไม่รู้สึกกับเราเเล้วก็ได้ เพราะเขาก็ไม่ได้บอกอะไรชัดเจนอีกเช่นเคย กลัวถ้ากลับไปคุยกันอีกเขาจะไม่เเคร์เราเหมือนเเบบเดิม เรากลัวไปหมดเลย

คำถาม :เราควรกลับไปคุยกับเขาดีหรือเปล่าค่ะ