เวลาที่เราพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับเพื่อนๆ หรือการพูดถึงเรื่องอื่นๆเนี่ย โดยรวมเลยทุกๆคนก็จะยกเรื่องของตัวเองมาเป็นบทสนทนาจะพูดแต่เรื่องของตัวเอง ไอ้เราก็ตั้งใจฟัง สนใจสิ่งที่เขานำมาเล่าให้เราฟัง ตอนแรกๆก็รู้สึกดีนะที่เพื่อนนึกถึงเราเป็นคนแรก นำเรื่องของตัวเองมาปรึกษาเราก่อนใคร เหมือนเขาจะไว้ใจเราเห็นเราเป็นเพื่อนคนสำคัญงี้ แต่พอนานๆไป เขาก็ยังนำเรื่องของตัวเองมาเล่าให้เราฟัง เรารู้แทบจะทุกเรื่องของเขา แต่เขาละเคยรู้อะไรเกี่ยวกับเราหรือเปล่า? เคยจดจำหรือสนใจในสิ่งที่เราบอกเล่าให้ฟังไหม ในบางครั้งเราก็เป็นคนกลางที่พอเพื่อนมีปัญหากันก็จะมาเล่าให้เราฟังถึงคนเพื่อนคนนั้นเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ อีกคนก็จะมาเล่าให้ฟังเหมือนๆกันว่าเพื่อนคนนั้นเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ คนกลางอย่างเรากต้องคอยแบกรับอารมณ์เพื่อน แสดงความคิดเห็นเยอะก็ไม่ได้ก็เพื่อนเราทั้งสองฝ่าย แต่พอเพื่อนเขาดีกันเราก็เป็นคนนอกความสำคัญเหมือนเดิม...