เยอะแยะครับ ผมทำงานที่กรมเก่ากับกรมใหม่ เอาแค่ 8 ปีหลัง คนที่ผู้รู้จักออกประมาณ 10 กว่าคน จากเรื่องเล็กๆน้อยๆ ไม่ใช่ฆ่าคนตายด้วยครับ

ข้าราชการพอผิดเค้าจะย้ายก่อนเพื่อไม่ให้อยู่ในพื้นที่เพราะไม่อยากให้ไปกดดันทั้งพวกเดียวกันและคู่กรณี จึงย้ายไปที่อื่นก่อน พอผิดโดนตามมาฟันออกเยอะแยะครับ

การตัดสินคนอื่นว่าผิด ทางขบวนการกฎหมายและราชการ ไม่ใช่ว่าทำง่ายๆ และก็ไม่ได้ช่วยกันอย่างที่คิดแต่ เค้าต้องการมัดตัวให้ได้ ไม่งั้นออกคำสั่งทางปกครองไป เจ้าตัวอุทธรณ์มาที่ละหนาวเลยนะครับ
ยกตัวอย่างคดีตำรวจที่ปล่อยให้ผู้ต้องหาเค้ามาพบญาติและพากันหนี ที่อีสาน นั้นก็ออกเลยเพราะผิดสำเร็จ เจ้าตัวยอมรับ พร้อมหลักฐาน
แต่คดีอื่นๆเจ้าตัวเค้าไม่ยอมรับและเค้าขอสู้นะครับ การตัดสินคนเค้าใช้เอกสารหรือพยานหลักฐานไม่ใช่ความรู้สึกครับ เพื่อนผมก็ออกราชการหลายคนก่อนออกก็ย้ายไปก่อน ไม่มีใครเค้าอยากจะเสี่ยงช่วยกันหรอกครับถ้าเส้นไม่ใหญ่จริงๆเพราะช่วยมากๆ ก็เข้าตัวเองอีกเพราะเค้าจะร้องเราละเว้น

ผมยกตัวอย่างที่ จขกท.ถามว่าออกเพราะอะไร ยกสองเคทนะครับ
คนที่1.อยู่ ราชทัณฑ์ อยู่เรือนจำต่อมา มีผู้ต้องขังซักทอดมาไม่มีหลักฐาน ทางกรมจึงย้ายเข้ามาในกรมก่อน แม้ไม่มีหลักฐาน แต่เจ้าตัวยอมรับ อธิบดีมีคำสั่งให้ออก (เหตุผลที่ยอมรับผมขอไม่บอกนะครับ)
2.กรมการปกครอง ให้ออกเพราะสมัยก่อนคดีติดตัวสมัยอยู่ท้องถิ่น แต่ ปปช.กว่าจะฟันก็ล่วงเลยมาตอนเป็นปลัดอำเภอแล้วสุดท้ายก็ออก

ตอนทำผิดมันดังพอฟันออกคนไม่ค่อยรู้เลยคิดว่าวิ่งย้าย ลองดูหรือลองถามคนที่ทำงานราชการเค้าจะบอกกันหมดว่า ปีนึงๆมีคนออกเยอะ และคนพวกนี้บางคนพอออกไปก็จะบอกว่าราชการไม่ดีบ้างล่ะ ชอบชีวิตสโลว์ไลฟ์ บ้างล่ะ ไม่ได้เหมารวมทุกคนนะครับแต่เท่าที่ได้ยินจากคึนรุ้จักจะออกแนวนี้ครับ