ขออีกสักกระทู้นะครับสำหรับทีมชาย..เพราะมันอัดอั้นตันใจยังไงก็ไม่รู้
คืออยากให้แพ้แบบหลุดลุ่ย เผื่อโค้ชจะสำนึกหรือตื่นตัวบ้าง.. แต่ตอนแข่งกลับลุ้นให้ชนะซะงั้น เพราะทำใจไม่ได้ที่จะเห็นทีมเราแพ้

ทำยังไงเราถึงจะได้เห็นรูปแบบการเล่นใหม่ๆแบบทีมอื่นบ้าง..
ไต้หวัน.. ด้วยศักยภาพตัวบุคคล เราดูเหนือกว่าเขา แต่ทำไมเราต้องแพ้เขาทุกที (เพราะรูปแบบการเล่นใช่มั้ย ?)
อินโด.. ทีมที่เป็นลูกไล่เราในช่วง 7-8 ปีมานี้ กลับทำผลงานได้ดีเกินคาด (เพราะรูปแบบการเล่นเขาเปลี่ยนไปใช่มั้ย ?)
เวียตนาม.. เราแพ้เขาเพราะอะไร ทั้งๆที่เขาผูกปีแพ้เรามาตลอด

เรา.. รูปแบบเดิมๆ ตัวเซ็ทสามารถเสกบอลให้เป็นลูกโป่งสวรรค์ได้..จังหวะเคาน์เตอร์แอทแทคตัวบอลเร็วก็ยืนทื่อเป็นไม้คู่ครกได้  
ส่วนการวิ่งตามบอลแบบขาขวิด ความแอคทีฟในเกมส์  กองเชียร์ต้องหลับตาและฝันเอาถึงจะเห็น.
เพราะถ้าลืมตาดูก็จะเห็นแต่นักกีฬาเดินอาดๆ ดูแอ็คๆ (เมื่อไหร่รูปแบบพวกนี้จะเปลี่ยนไปซะที)

ปล.1 ชุดเด็กเล่นกระฉับกระเฉงดี ไม่ค่อยเก๊กเหมือนรุ่นพี่ จึงอยากได้โค้ชดีๆมาปั้น (จะเป็นไปได้มั้ย)
ปล.2 น้องบางคนติดลุคของรุ่นพี่ ถ้าเป็นไปได้อยากให้ลดลง ดูอย่างเกาหลีญี่ปุ่น เขาเหนือกว่าเราทั้งหน้าตาและฝีมือเขายังไม่เก๊กเลย
ปล.3 อยากได้โค้ชใหม่ แบบไม่ต้องแช่งนักกีฬาให้แพ้ (ได้มั้ยๆๆๆๆๆ)