อย่าง ซุนวู ขงบื้อ ขงเข้ง ขงเบ้ง บลาๆ ที่อยู่ในสามก๊ก

แต่ละคนมีไหวพริบมีความคิดของตัวเองมองคนออก อ่านเกมเป็น วางกลยุทธ์ได้ดี

การกินอาหารดีๆแล้วทำให้ฉลาดอย่างที่เขาบอกตอนนี้ สมัยก่อนคงไม่มีแบบนี้ เดาว่ากินดีมีส่วนช่วยให้หัวดีไม่มาก
ไหนเรื่องการคิดแผนการวางกลยุทธ์อีก คิดได้ไงสมัยก่อนไม่มีสอนเหมือนทุกวันนี้ด้วย
กลยุทธ์ดีเขาคิดกันได้ยังไง พวกเขาเรียนรู้จากอะไรหรอครับ
พอมามองสมัยนี้ที่สามารถเข้าถึงข้อมูลต่างๆได้มากมายแต่ไม่เก่งเหมือนพวกเขาเลยบางทีผมก็รู้สึกอายคนสมัยก่อนเลย

และผมคิดว่าสิ่งที่ทำให้เรายังไม่เก่งแบบนั้นคงเพราะความทะเยอทยาน ที่ต้องทนทุกความลำบากหรืออกไปเจอสังคมเพราะคนส่วนใหญ่หลงไหลแฟชั่นเทรนการแต่งตัว หลงคำยั่วยุ ไม้รูจักทบทวนตัวเอง พอไม่เป็น เอาแต่ความรู้สึกตัวเองเป็นที่ตั้งแล้วบอกว่า คนนั้นคนนี้ไม่เข้าใจตัวเอง ใช้เวลาอยู๋กับความเศร้าหมองหรือตั้งคิดแต่เรื่องไม่ดี มันเลยกัดกร่อนความคิดตัวเองจนอ่อนต่อโลก