แค่ชื่อเรื่องก็พาเปะปากมองบนละจ้าาา แต่ก็เอาเหอะเอาที่สบายใจ ห้าๆๆๆ
มานี่มะ มาหาอะไรอ่านฆ่าเวลาของความเบื่อ รถติด หงุดหงิดแฟน ทำอาหารไม่อร่อย กันดีกว่า!!

⛳️ โปรดอ่าน

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านสักนิดนึงนะคะ เนื้อหาไม่ได้จริงทุกอย่างเสมอไป อาจจะมีดัดแปลงใหม่เพื่ออรรถรสของผู้อ่าน เพียงแค่ผู้เขียนใช้เค้าโครงชีวิตตัวเองมาเขียน แสดงความรู้สึกผ่านตัวอักษรเท่านั้น เราจะหลีกเลี่ยงคำที่ไม่สุภาพหรือพฤติกรรมที่ไม่สุภาพออกเท่าที่สมควรนะคะ ถ้าคิดเป็นเปอร์เซ็นต์ความจริงก็คงสัก 70 % ได้มั้งค่ะ

เรื่องมีอยู่ว่าาาาา ขอย้อนกลับไปช่วงที่เป็นผู้สาวสาวขาเลาะหน่อยๆ ตอนนั้นเราเป็นคนที่โลกส่วนตัวสูงมากกกก แต่ปัจจุบันไม่ใช่ละ! ชอบอยู่ในห้อง จะพูดมากกับแค่เพื่อนสนิท เพราะส่วนตัวเป็นคนไม่กล้าและขี้อายมากๆค่ะ เช่นผู้ใหญ่ถามอะไรก็จะเขินจะอายจะยิ้มอย่างเดียว เหมือนคนเป็นใบ้คะ ขรรมห้าๆๆๆ เราเป็นคนชลบุรีคะ บ้านเราเป็นบ้านจัดสรรค่ะจะอยู่แถวๆนิคมอุตสาหกรรมแห่งนึง ที่บ้านเรามีกัน 5 คน เรา พ่อ แม่ พี่ชาย และ น้องสาว ตอนนั้นเราอยู่ในช่วงมัธยมปลาย เราใช้ชีวิตน่าเบื่อมากๆ เรียน กลับบ้าน นอน มีแค่นั้นจริงๆ จนวันนึงเรารดน้ำต้นไม้หน้าบ้าน มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะที่เราจะเดินออกจากบ้าน555  เรารดน้ำไปเรื่อยๆก็มองเพลินๆไปรอบๆ จนมีจักรยานคันนึงปั่นผ่านหน้าบ้านเราไปแบบเร็วมาก แล้วเรารู้สึกได้เลยว่าใจเต้นแรง ตอนนั้นเอาอะไรมามั่นใจก็ไม่รู้ว่าเราชอบคนๆนั้น จะง่ายไปไหมที่รู้สึกว่าตัวเองชอบคนที่ปั่นจักรยานผ่านหน้าบ้านไปได้ง่ายดายขนาดนี้ นั้นนะสิ ชอบเร็วไปไหมอะ555 แต่ถึงเราจะชอบยังไงก็ตามมีตามเกิดค่ะ ไม่เคยคิดจะจีบด้วย ชอบก็ชอบไปสิ ก็ได้แค่ชอบเท่านั้นแหละ เรามันคนขี้อาย ทำไงได้ละเนอะ ห้าๆๆ ส่วนเราก็ละเมอเพ้อฝันแบบเงียบๆคนเดียวเป็นอาทิตย์เลยอะ นานๆไปเราก็ลืมเอง เราจะเจอเขาไม่บ่อยมาก เดือนนึงสักครั้งสองครั้งเองค่ะบางทีก็เดือนเว้นเดือนไปเลย นิยามของคำว่าแอบชอบก็ทำได้แค่แอบชอบ สิ่งที่ทำให้เราไปชอบเขาอันนี้เราไม่รู้นะคะว่าอะไรในตัวเขาไปสะดุดตาเรา ลักษณะเขาเป็นคนเชื้อจีนแบบชัดเจน ขาวเว่อร์ ตาตี่ สูง ดูอวบนิดหน่อย หน้าเขาดูยิ้มตลอดเวลา เรารู้จักเขาแค่ภายนอกแค่นี้คะ ตอนนั้นเค้าเรียนมัธยมหรือมหาลัยก็ยังไม่รู้ แต่รวมๆคือดูดีคะ เวลาปั่นจักรยานเหงื่อออกท่วมตัวนี่ยิ่งดูเซกซี่ ห้าๆๆ อันนี้ภายใต้ความคิดของผู้หญิงขี้อายในตอนนั้น มีความแรดฝั่งอยู่ในใจลึกๆแต่ไม่แสดงออก

จนวันนึงวันนั้นเป็นวันเกิดน้องสาวเรา พ่อแม่ก็เลยจัดวันเกิดให้น้องตรงหน้าบ้าน ก็ทำสุกกี้กินกันห้าคนในบ้าน แล้ววันนั้นเขาก็ปั่นจักรยานผ่านหน้าบ้านเราไปอีก เราก็แอบยิ้มในใจนะคะที่เขาปั่นผ่านไป แต่วันนั้นเขาปั่นผ่านบ้านเราประมาณ 3-4 รอบ จนพ่อเราชวนเขาเข้ามากินสุกี้ด้วย แต่ก็แค่ชวนตามมารยาทแหละคะ ผู้ชายคนนั้นเขาก็ยิ้มให้ แล้วบอกว่า ไม่เป็นไรครับ แล้วพ่อเราก็ยิ้มตอบ  จนผ่านมาอีกสักเดือนกว่าๆตอนเช้าพ่อเราจะเป็นคนขับรถไปส่งที่โรงเรียนทุกวัน แล้ววันนั้นตอนเช้าเราก็เจอเขาอีก เขาปั่นจักรยานเล่นเหมือนเดิมคะ พ่อเราก็เปิดกระจกรถทักทายเขา เรานั่งข้างคนขับก็คือนั่งข้างพ่อนั้นแหละคะ ครั้งนี้เลยได้มองหน้าเขาเต็มๆ จะว่าหล่อไหมก็ไม่เชิงคะไม่สามารถพูดได้เต็มปาก555 แต่น่ารักจริงๆคะ ยิ้มทีตาเป็นสระอิเลย ยิ่งทำให้เราเพ้อหนัก พอพ่อเราขับรถไปเรื่อยๆ น้องเราก็ถามพ่อว่า "พี่คนนั้นเขาชอบปั่นจักรยานเนอะ เจอทีไรก็เห็นปั่นจักรยาน" พ่อเราตอบว่า "5555 ก็เขาชอบ" น้องเราก็ถามอีก "เขาชื่ออะไรอะ" พ่อเราตอบ "ชื่อบุ๊คมั้งถ้าพ่อจำไม่ผิด555" พี่ชายเราก็ถามอีก "พ่อไปรู้จักกับเขาตอนไหน" พ่อเราตอบ "วันนั้นพ่อเจอเขาสนามบอล เลยชวนเตะบอลด้วยกัน" เราพูดอีกว่า "ลึกซึ้งคะ555"

จนผ่านมาอีกนานมาก กี่วันกี่เดือนไม่รู้คะ เราเจอเขาปั่นจักรยานผ่านอีกตามเคย แต่ครั้งนี้เรานั่งทำการบ้านตรงหน้าบ้านคนเดียว พอดีเราเงยหน้าขึ้นมามองแล้วเจอเขาปั่นจักรยานผ่านพอดี แต่ครั้งนี้เขาหันมายิ้มให้เราเว้ย เราเลยยิ้มตอบแบบอายๆ แค่เขายิ้มมันทำให้เราใจเต้นแรงจริงๆนะ มือสั่นไปเลยอะ ไม่มีแรงทำการบ้านต่อเลย555 เว่อร์ปะล่ะ แต่มันจริง!!

แล้วก็ผ่านมาอีกเรื่อยๆๆ นานมากคะ จนเราเองก็ลืมคิดถึงเขาไปเลย แต่ครั้งนี้มาแปลก พ่อเรากลับจากทำงานมาแล้วมีคนนึงเดินเข้าบ้านมาพร้อมพ่อเราค่ะ จะเป็นใครละคะ คนปั่นจักรยานผ่านหน้าบ้านเราแล้วทำเราใจสั่นทุกครั้งไง555 เราเจอเขาเข้ามาในบ้านเรา ตอนนั้นทำไรไม่ถูกเลยคะ นอกจากเข้าไปหลบในห้อง จะอยู่ข้างนอกก็กลัวอาการแอบชอบมันออก วิธีตัดปัญหาก็แค่เดินเข้าไปในห้อง แต่เราก็แอบๆทำเป็นออกมากินน้ำ หยิบนั้นนี้เข้าห้องบ้างล่ะ แต่จริงๆอยากออกมาดูผู้ชาย 555 เขามาดูบอลกับพ่อเราค่ะ ติดสอยห้อยตามมายังไงอันนี้ไม่รู้ พ่อเราไปสนิทกับเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ ไหนตอบ!!