ความรู้สึกของนักศึกษาครู
ความรู้สึกนั้น…มันไม่เกิดขึ้นแล้ว
ในวันที่ข้าพเจ้าตัดสินใจเดินทางเข้ามาสมัครเข้าเรียนต่อในมหาวิทยาลัยราชภัฏแห่งหนึ่งย่านกรุงเก่า คณะครุศาสตร์ สาขาคอมพิวเตอร์ศึกษา ข้าพเจ้าคิดเสมอว่าการเป็นการเป็นคุณครูคอมพิวเตอร์นั้นมันไม่ง่ายเลยนะ มันต้องผ่านกระบวนการมากมาย หลากหลายศาสตร์รวมเข้าไว้ด้วยกัน  คนที่เรียนในสาขานี้ได้ จะต้องเก่งหลายด้าน  ด้านเทคโนโลยี ภาษา ประวิติศาสตร์ความเป็นมาของคอมพิวเตอร์ และ บางทีเราต้องซ่อมคอมพิวเตอร์ ต่อสายอินเตอร์เน็ตเป็น  อีกทั้งเมื่อเรียนถึงปีที่ 4 จะต้องออกสังเกตการณ์สอน มีงานเยอะแยะมากมายที่ท้าทายให้เราได้ทำในอนาคต เราต้องเป็นคุณครู ทำตัวให้น่าเคารพนับถือ และเป็นแบบอย่างที่ดีของนักเรียน  เราจะเรียนไหวหรอ ข้าพเจ้าคิดแบบนี้ซ้ำๆ ในระหว่างจบการศึกษาชั้นปีที่ 1-2 และปีที่ 3 ช่วงท้ายที่ข้าพเจ้าจะต้องตัดสินใจว่าจะเอาอย่างไรดี เพราะทางฝ่ายฝึกประสบการณ์ได้มีกำหนดวันในการเลือกโรงเรียนที่จะออกฝึกสังเกตการณ์สอนในชั้นปีที่ 4 แล้ว ความคิดซ้ำๆ แบบเดิมก็เข้ามาในหัวของข้าพเจ้าอีกครั้ง แต่มันก็หายไปอย่างรวดเร็วเพราะได้มีความคิดใหม่ได้เข้ามาแทนที่คือ เราเรียนมาตั้งนานเราผ่านอะไรมาตั้งเยอะแยะแค่นี้ยังไม่พอหรอกับการพิสูจน์ตนเองในฐานะนักศึกษาครู เมื่อข้าพเจ้าคิดได้ ข้าพเจ้าก็ดำเนินการตัดสินใจเข้าอบรมสัมมนาและเลือกโรงเรียนตามที่ฝ่ายฝึกประสบการณ์กำหนด ข้าพเจ้าเลือกลงโรงเรียนประจำอำเภออำเล็กๆจังหวัดพระนครศรีอยุธยา ซึ่งเป็นโรงเรียนขนาดกลางและเป็นโรงเรียนที่ข้าพเจ้าสำเร็จการศึกษาในระดับชั้นมัธยมตอนต้นและมัธยมตอนปลายด้วย เป็นสิ่งที่ดีที่ข้าพเจ้าจะได้กลับไปพบกับครูอาจารย์ที่เคยสอนข้าพเจ้า ในชั้นปีที่ 4 นี้ข้าพเจ้าจะต้องเรียนปกติในมหาวิทยาลัย และออกสังเกตการณ์สอนในทุกวันพุธ ซึ่งเป็นสิ่งที่ดีที่ฝ่ายฝึกประสบการณ์มอบหมายงานให้ไปทำด้วยในระหว่างสังเกตการณ์สอนในสถานศึกษา ซึ่งมันทำให้ข้าพเจ้าคิดถึง ความคิด ที่ข้าพเจ้าเคยคิด “การเป็นการเป็นคุณครูคอมพิวเตอร์นั้นมันไม่ง่ายเลยนะ มันต้องผ่านกระบวนการมากมาย หลากหลายศาสตร์รวมเข้าไว้ด้วยกัน  คนที่เรียนในสาขานี้ได้ จะต้องเก่งหลายด้าน  ด้านเทคโนโลยี ภาษา  ประวิติศาสตร์ความเป็นมาของคอมพิวเตอร์ และ บางทีเราต้องซ่อมคอมพิวเตอร์ ต่อสายอินเตอร์เน็ตเป็น  อีกทั้งเมื่อเรียนถึงปีที่ 4 จะต้องออกสังเกตการณ์สอน มีงานเยอะแยะมากมายที่ท้าทายให้เราได้ทำในอนาคต เราต้องเป็นคุณครู ทำตัวให้น่าเคารพนับถือ และเป็นแบบอย่างที่ดีของนักเรียน  เราจะเรียนไหวหรอ” เป็นความคิดที่เข้ามาในหัวของข้าพเจ้าอีกครั้ง และย้ำกับตนเองว่าจะไหวไหม แต่ผลสุดท้ายความคิดนั้นก็หายไปอีกครั้งเพราะข้าพเจ้าได้เข้าไปสัมผัสถึงการเป็นคุณครูจริงๆในสถานศึกษา การสอบสอน การทำงานร่วมกับเพื่อนๆสังเกตการสอนมันเป็นประสบการณ์ที่หาซื้อที่ไหนไม่ได้  ข้าพเจ้าได้ฝึกปฏิบัติการสอนในระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 ห้องมีเด็กนักเรียนจำนวน 32 คน ข้าพเจ้ามีความรู้สึกดีใจ ประทับใจมากที่ได้มาสอนในห้องนี้ เด็กทุกคน มีความน่ารักอยู่ในตัวเองสร้างสีสรรค์ให้กับห้องเรียนเป็นอย่างมาก  ทำให้ข้าพเจ้าประทับใจจนยากที่จะลืม ในการทำการสอบสอนครั้งนี้ ความทรงจำดีๆที่เด็กๆมีให้ มีทั้งเสียงหัวเราะ รอยยิ้ม ความผูกพัน เด็กทุกๆ คน  และสิ่งที่ได้รับจากครูพี่เลี้ยง ข้าพเจ้าถือว่าโชคดีมากที่ได้ครูพี่เลี้ยงที่ดี ให้คำแนะนำเกี่ยวกับความคิดที่เคยเกิดขึ้นกับตัวเขามาเหมือนกัน เป็นความคิดที่คล้ายๆกับข้าพเจ้าที่ว่า จะทำไม่ไหวจะเรียนไม่ได้ แต่ครูก็ผ่านช่วงเวลานั้นมาได้ และประสบความสำเร็จในฐานะครูคนหนึ่งในประเทศไทย ครูพี่เลี้ยงของ ข้าพเจ้าใจดีมากเพราะท่านดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดี ให้การช่วยเหลือ แนะนำสิ่งต่างๆที่เป็นประโยชน์ต่อการปฏิบัติงานสอนและสอนให้ข้าพเจ้ามีความรู้หลากหลายแขนง เช่น การเป็นครูดี ครูเก่ง การวางตัวในฐานะที่เป็นครู กิริยามารยาท คุณธรรม จริยธรรม รวมถึงด้านวิชาการ เช่น การเขียนแผนฯ ที่ส่งเสริมทักษะกระบวนการคิด การผลิตสื่อการสอน งานวิจัย และที่สำคัญเรื่องการศึกษาเกี่ยวกับเด็กที่มีความต้องการพิเศษ ทำให้ข้าพเจ้ามีความรู้เกี่ยวกับเด็กพิเศษมากขึ้น นอกจานี้ยังมีสิ่งต่างๆ อีกมากมายที่ท่านได้สอนได้แนะนำให้ข้าพเจ้า สิ่งต่างๆ ที่ได้รับล้วนแต่เป็นประโยชน์ต่อตัวข้าพเจ้าทั้งสิ้น ข้าพเจ้าขอกราบขอบพระคุณคุณครูพี่เลี้ยงเป็นอย่างสูงที่ได้มอบสิ่งดีๆให้กับข้าพเจ้ามาโดยตลอด ข้าพเจ้าจะนำความรู้ที่ได้รับจาการฝึกสังเกตการสอนไปใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุดแก่ตนเองและเด็กๆ เพื่อสร้างสรรค์และพัฒนาตนเองและเด็กๆให้เป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ทั้ง ร่างกาย อารมณ์-จิตใจ สังคมและสติปัญญา ให้เป็นคนเก่ง คนดี สามรถใช้ชีวิตอยู่ในสังคมได้อย่างมีความสุข สุดท้ายแล้วความรู้สึกที่ข้าพเจ้าเคยคิดว่าการเรียนครูจะทำให้ข้าพเจ้าเรียนไม่ไหว  เรียนไม่ได้ ก็หายไปจากความทรงจำเพราะคำว่า “ครู” เข้ามามีบทบาทในชีชิตของข้าพเจ้ามากขึ้น ซึ่งเป็นที่มาของคำว่า ความรู้สึกนั้น…มันไม่เกิดขึ้นแล้ว ข้าพเจ้าภูมิใจในตัวเอง ขอบคุณครับ