สวัสดีค่ะพิมกระทู้ครั้งแรก
พอดีเราคบกับแฟนอยู่ด้วยกันนอนด้วยกันตลอด
เค้าก็เทคแครเราดีนะคะตอนแรก ห่วงความรู้สึกเรามาก
แต่เค้าค่อนข้างหึงแรง..ตอนแรกที่คบกันให้เราไล่ลบเพื่อนผู้ชาย
โอเคค่ะเราก็ยอม..แต่...พอเวลาผ่านมาเราทะเลาะกันเลิกกันไปแค่ไม่ถึง
6ชม.เค้าก็ไปแอดเพื่อน เราคืนดีกันเขาบอกเพื่อนเราก็โอเค
แต่ขอลบนะเพราะสวยไป555แต่เขาก็โอเคนะคะ
แต่ผ่านไปเรารู้สึกว่ามีเพื่อนคนนึงเราไม่ค่อยถูกชะตาเซ้น ผญ. มั้งค่ะ
เราก็เลยเกิ่นไปเล่นๆขอลบเพื่อนผู้หญิงนะเขาก็โอเค..แต่พอเห็นเพื่อนคนนี้..เค้ากับมีปากเสียง
โอเคเราไม่ลบ..เราเลยแอดนางไปแต่นางไม่รับเฟสเรานางมาคอมเม้นเฟสแฟนเรา
วันต่อมาเลยบอกขอลบเพื่อนนะทะเลาะกันเพราะอีนี่เหมือนเดิม
โอเคเราก็เลยถ้าไม่มีไรก็ขอลบ..นางก็ให้ลบแต่สีหน้าก็ไม่พอใจ
พอผ่านไปเราเห็นแฟนเรานี่แหระค่ะแอดนางกลับไป
ความรู้สึกแบบใจตกลงตาตุ่มมันแบบเห้ยเราไร้ค่าขนาดนี้แล้วหรอ..เราก็ได้แต่นอนร้องไห้
เราพูดเสมออะไรที่พูดเกิน2ครั้งคือไม่ไหวแล้ว..จะพูดไรมันก็ไม่มีประโยชน์แล้วเราหมดค่าแล้ว
เราแบบไม่พูดอะไรเลยนะแต่ข้างในโคตรเจ็บได้แต่ถามตัวเองว่าทำไม
พอเขาถามเราเราบอกโตแล้วคิดเอา..เค้าก็คิดได้เองว่าเรื่องอีนี่แต่ก็มาทะเลาะกับเราหาว่าเรางี่เง่ามันยิ่งตอกย้ำ
วินาทีนั้นบอกแค่ชั่งมันเหอะยิ่งยืดเยื้อยิ่งทำร้ายตัวเอง
เจ็บจนพูดไรไม่ออก..ทำอะไรไม่ได้แล้วคุยกันไปก็เท่านั้นเพราะเราคุยเรื่องนี้แล้วเราคุยมากกว่า2รอบแล้ว
แสดงว่าเค้าไม่ได้ห่วงความรู้สึกเราเลย
ย้ำว่าเรื่องนี้เราไม่รู้หรอกว่าอะไรยังไงแต่คือเราเจ็บที่เราไร้ค่าขนาดนี้เลยหรอ
บางทีนั่งๆอยู่น้ำตาก็ไหล
เราควรทำใจยังไงให้หายควรคิดในแง่ดียังไงดีค่ะ