ช่วงเวลาเช้าที่แสงสว่างจากดวงอาทิตย์สาดส่องเข้ามาในหน้าต่าง ทาบทับร่างของหญิงคนหนึ่งซึ่งกำลังนอนอยู่บนเตียงนุ่มแสนสบาย แต่ทว่าเจ้าของร่างนั้นกลับไม่ได้ดูสบายอย่างที่ผู้สร้างเตียงปรารถนาสักเท่าไร ดวงหน้ายับย่นค่อนข้างซีดเผือด นอนไปสักพักก็ไอ เมื่อไอก็หอบ แล้วหลังจากนั้นลมหายใจก็เข้าสู่ภาวะปกติจนกระทั่งไออีกครั้ง หอบ แล้วสงบ บางทีก็สามารถหลับได้ แต่แล้วก็ตื่นขึ้นเพราะอาการไอ เป็นวงจรเช่นนี้นานหลายวันแล้ว
คุณนายสายหยุดนอนอยู่เช่นนี้หลังจากที่ออกจากโรงพยาบาล เพราะรู้ตัวอยู่แล้วว่าคุณนายกำลังจะต้องเดินทาง...ไปในที่ที่ทุกคนจะต้องไป แต่น้อยคนนักที่ออกเดินทางแล้วกลับมาเล่าได้ว่าจุดหมายที่ไปคือที่ใด และจะได้พบกับอะไรบ้าง
คุณนายไม่มีญาติ หรือว่ากันตามตรงคือ เคยมี แต่ปัจจุบันไม่นับเป็นญาติกันนานหลายปีแล้ว จะนับไปทำไมกับญาติที่นำความเดือดร้อนมาให้เสมอ วิ่งมาให้แก้ปัญหาไม่ได้หยุดหย่อน เดี๋ยวเรื่องเงิน เดี๋ยววิ่งให้ไปประกันหลานตัวแสบที่เดินเล่นเข้าคุกตลอด ต้องมานั่งฟังเสียงพร่ำรำพันกับน้ำตาขอความช่วยเหลือจนทนไม่ไหว ประกาศตัดขาดและไม่เคยยื่นมือไปช่วยอะไรอีก เมื่อไม่ให้อาหาร สุนัขจรจัดย่อมรู้ตัวว่าอยู่ไม่ได้ สุนัขตัวนั้นย่อมไปหาแหล่งอาหารอื่น คุณนายจึงอยู่สบายตั้งแต่บัดนั้นยันบัดนี้
ไม่ได้สินะ คุณนายกำลังล้วงอดีต ตอนนี้คุณนายควรต้องอยู่กับปัจจุบัน อยู่กับลมหายใจ...
แต่แล้วคุณนายก็ไอจนตัวโยน ครั้งแล้วครั้งเล่าไม่หยุดหย่อน จวบจนกระทั่งหยุด ร่างผอมบางจึงทิ้งตัวลงนอนพร้อมหอบหายใจไม่หยุด
คุณนายมีบ้านหลายหลัง เป็นเงินที่เก็บหอมรอมริบมาตั้งแต่ยังสาวๆ ตอนยังทำงานเป็นครูในโรงเรียนประถมแห่งหนึ่ง แต่เหมือนถูกหวยเข้าอย่างจัง ที่ดินที่คุณนายเคยซื้อไว้เพื่อคิดจะใช้อยู่อาศัยในบั้นปลายชีวิตกลับมีถนนตัดผ่านทำให้ราคาพุ่งสูงขึ้นทันที เห็นตัวเลขแล้วคุณนายยอมขายให้แก่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งทันทีแบบไม่ต้องคิดมาก แล้วหอบเงินพวกนั้นมาซื้อบ้านได้หลายหลังในจังหวัดที่คุณนายอาศัยอยู่จนปัจจุบัน คุณนายเบื่อที่จะทำงานแล้ว เงินที่มีคุณนายมองว่ามีกินมีใช้ได้อีกนาน เมื่อทำบ้านเช่าก็มีรายได้เข้ามาไม่หยุดโดยได้จากคนที่ทำงานในโรงงานใกล้ๆ ที่ผัดเปลี่ยนหมุนเวียนมาเช่าอยู่ไม่ขาดสาย
บ้านเช่าพวกนั้นจะยกให้ญาติที่เป็นปลิงดูดเลือดพวกนั้นก็รู้สึกไม่ยุติธรรมกับตัวเอง จึงตัดสินใจยกให้แก่สาธารณะกุศลเสียเลย รายได้ที่สม่ำเสมอจะทำให้มีเงินไปใช้ต่อเนื่อง ดีกว่าต้องมารอเงินบริจาคที่ไม่แน่นอน คุณนายคิดแบบนี้ แต่ที่จริงก็อดกังวลไม่ได้ เรื่องเงินทองมันล่อตาล่อใจ พวกเขาจะนำเงินไปใช้เพื่อคนอื่นจริงๆ ไหมนะ จะไม่ได้เอาเข้ากระเป๋าตนเองใช่ไหม
อา แย่จริง คุณนายเผลอเอื้อมอนาคตอีกแล้วสินะ ในเมื่อยกให้แล้ว อนาคตพวกเขาจะทำอะไรก็แล้วแต่เถอะ พระท่านบอกว่าให้อยู่กับปัจจุบัน คุณนายจะต้องกลับมาอยู่ในปัจจุบันที่ตนเองกำลังนอนบนเตียง...
แล้วคุณนานก็ไออีกรอบ ไออยู่นาน ไอจนรู้สึกซี่โครงร้าวไปหมด เสมหะเต็มคอจนต้องเอามือเปะปะลงไปข้างเตียง คว้ากระโถนที่เต็มไปด้วยเสมหะมาบ้วนทิ้ง
ถึงจะอยู่คนเดียว แต่คุณนายใช่จะไร้คนดูดำดูดี คุณนายเป็นที่รู้จักของคนละแวกนี้ ที่นี่หญิงมีเงินว่า "คุณนาย" ทั้งนั้น แต่ที่เรียกเพราะสามีของหญิงเหล่านั้นล้วนเป็นเศรษฐี เพิ่งมีคุณนายสายหยุดนี่เองที่มีเงินโดยที่ไม่ได้แต่งงานกับใคร เพื่อนข้างบ้านยังมาช่วยดูแลบ้าง แต่ความที่เจ้าหล่อนเป็นพนักงานในโรงงาน จึงมาได้เฉพาะตอนเช้าและเย็นแค่นั้น แต่หล่อนก็ช่วยหาข้าวปลาไว้เผื่อสามมื้อ มีกระโถนสำหรับขับของเสียให้
บางครั้งคุณนายก็คิดว่าจริงๆ อยู่ที่โรงพยาบาลก็คงดี จะได้มีคนดูแลตลอด แต่บรรยากาศในนั้นมันแย่เต็มทน เหมือนใช้ชีวิตอยู่กับเชื้อโรคจนคุณนายสายหยุดคิดว่า ถ้าจะต้องเดินทางก็อยากไปแบบสบายใจมากกว่าอยู่ที่ไหนไม่รู้ ไม่คุ้นเคยเอาเสียเลย
คุณนายสายหยุดไออีกครั้ง อีกครั้งแล้วก็อีกครั้ง
โอย คุณนายไม่คิดอะไรแล้ว คุณนายจะต้องอยู่กับปัจจุบัน...ปัจจุบันที่คุณนายไอ ไอ แล้วก็ไอ
แล้วเสมหะก็ติดคออีกครั้งจนแทบหายใจไม่ออก ชวนอึดอัดอย่างยิ่ง คุณนายกระสับกระส่าย ความรักตัวกลัวตายจู่โจมหัวใจจนทำให้สติแทบหลุดลอย คุณนายดิ้นรนพยายามหายใจแต่ทำไม่ได้ คุณนายสายหยุดกลัวเป็นอย่างยิ่ง แต่สติที่เคยฝึกมาตลอดยามที่เข้าวัดฟังคำพระกระซิบให้คุณนายหลุดจากความกลัวมาได้
ใช่แล้ว คุณนายต้องกลับมาอยู่กับปัจจุบัน...กลับมาอยู่กับตัวเอง...
แล้วคุณนายสายหยุดก็ไออีกครั้ง ร่างผอมบางกระตุก แล้วนิ่งสงบอยู่บนเตียงนั่นเอง
สายลมพัดผ่านลอดหน้าต่างเข้ามาทำให้ม่านหน้าต่างโบกพลิ้ว ลูบไล้ร่างบางที่นอนอยู่บนเตียง ความเคลื่อนไหวในมวลอากาศแตกต่างกับความนิ่งเงียบไม่ไหวติงบนเตียง ราวกับการเดินทางที่ไม่รู้จุดหมายปลายทางของคุณนายสายหยุดเริ่มต้นจากสายลมนี้นั่นเอง
End...
=======================================
งานเขียนด้นสด พิมพ์จากมือถือเลยค่ะ พอดีช่วงนี้ไม่สบาย ไอตลอดเลย แล้วสหายเก่าบอกว่าอยากอ่านงานเขียนยาก เลยจัดให้ค่ะ (แต่ไม่รู้ใช่แบบที่เจ้าตัวต้องการหรือเปล่านะ ^^") ถ้าใครอ่านแล้วรู้สึกว่า 'นี่มันเรื่องอะไรเนี่ย!' มันก็คือ 'เรื่องอะไรเนี่ย!' นั่นแหละค่ะ ไม่ต้องสนใจนักก็ได้ งานเขียนขำๆ ที่คิดสดเท่านั้นเอง
การเดินทางของคุณนายสายหยุด
คุณนายสายหยุดนอนอยู่เช่นนี้หลังจากที่ออกจากโรงพยาบาล เพราะรู้ตัวอยู่แล้วว่าคุณนายกำลังจะต้องเดินทาง...ไปในที่ที่ทุกคนจะต้องไป แต่น้อยคนนักที่ออกเดินทางแล้วกลับมาเล่าได้ว่าจุดหมายที่ไปคือที่ใด และจะได้พบกับอะไรบ้าง
คุณนายไม่มีญาติ หรือว่ากันตามตรงคือ เคยมี แต่ปัจจุบันไม่นับเป็นญาติกันนานหลายปีแล้ว จะนับไปทำไมกับญาติที่นำความเดือดร้อนมาให้เสมอ วิ่งมาให้แก้ปัญหาไม่ได้หยุดหย่อน เดี๋ยวเรื่องเงิน เดี๋ยววิ่งให้ไปประกันหลานตัวแสบที่เดินเล่นเข้าคุกตลอด ต้องมานั่งฟังเสียงพร่ำรำพันกับน้ำตาขอความช่วยเหลือจนทนไม่ไหว ประกาศตัดขาดและไม่เคยยื่นมือไปช่วยอะไรอีก เมื่อไม่ให้อาหาร สุนัขจรจัดย่อมรู้ตัวว่าอยู่ไม่ได้ สุนัขตัวนั้นย่อมไปหาแหล่งอาหารอื่น คุณนายจึงอยู่สบายตั้งแต่บัดนั้นยันบัดนี้
ไม่ได้สินะ คุณนายกำลังล้วงอดีต ตอนนี้คุณนายควรต้องอยู่กับปัจจุบัน อยู่กับลมหายใจ...
แต่แล้วคุณนายก็ไอจนตัวโยน ครั้งแล้วครั้งเล่าไม่หยุดหย่อน จวบจนกระทั่งหยุด ร่างผอมบางจึงทิ้งตัวลงนอนพร้อมหอบหายใจไม่หยุด
คุณนายมีบ้านหลายหลัง เป็นเงินที่เก็บหอมรอมริบมาตั้งแต่ยังสาวๆ ตอนยังทำงานเป็นครูในโรงเรียนประถมแห่งหนึ่ง แต่เหมือนถูกหวยเข้าอย่างจัง ที่ดินที่คุณนายเคยซื้อไว้เพื่อคิดจะใช้อยู่อาศัยในบั้นปลายชีวิตกลับมีถนนตัดผ่านทำให้ราคาพุ่งสูงขึ้นทันที เห็นตัวเลขแล้วคุณนายยอมขายให้แก่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งทันทีแบบไม่ต้องคิดมาก แล้วหอบเงินพวกนั้นมาซื้อบ้านได้หลายหลังในจังหวัดที่คุณนายอาศัยอยู่จนปัจจุบัน คุณนายเบื่อที่จะทำงานแล้ว เงินที่มีคุณนายมองว่ามีกินมีใช้ได้อีกนาน เมื่อทำบ้านเช่าก็มีรายได้เข้ามาไม่หยุดโดยได้จากคนที่ทำงานในโรงงานใกล้ๆ ที่ผัดเปลี่ยนหมุนเวียนมาเช่าอยู่ไม่ขาดสาย
บ้านเช่าพวกนั้นจะยกให้ญาติที่เป็นปลิงดูดเลือดพวกนั้นก็รู้สึกไม่ยุติธรรมกับตัวเอง จึงตัดสินใจยกให้แก่สาธารณะกุศลเสียเลย รายได้ที่สม่ำเสมอจะทำให้มีเงินไปใช้ต่อเนื่อง ดีกว่าต้องมารอเงินบริจาคที่ไม่แน่นอน คุณนายคิดแบบนี้ แต่ที่จริงก็อดกังวลไม่ได้ เรื่องเงินทองมันล่อตาล่อใจ พวกเขาจะนำเงินไปใช้เพื่อคนอื่นจริงๆ ไหมนะ จะไม่ได้เอาเข้ากระเป๋าตนเองใช่ไหม
อา แย่จริง คุณนายเผลอเอื้อมอนาคตอีกแล้วสินะ ในเมื่อยกให้แล้ว อนาคตพวกเขาจะทำอะไรก็แล้วแต่เถอะ พระท่านบอกว่าให้อยู่กับปัจจุบัน คุณนายจะต้องกลับมาอยู่ในปัจจุบันที่ตนเองกำลังนอนบนเตียง...
แล้วคุณนานก็ไออีกรอบ ไออยู่นาน ไอจนรู้สึกซี่โครงร้าวไปหมด เสมหะเต็มคอจนต้องเอามือเปะปะลงไปข้างเตียง คว้ากระโถนที่เต็มไปด้วยเสมหะมาบ้วนทิ้ง
ถึงจะอยู่คนเดียว แต่คุณนายใช่จะไร้คนดูดำดูดี คุณนายเป็นที่รู้จักของคนละแวกนี้ ที่นี่หญิงมีเงินว่า "คุณนาย" ทั้งนั้น แต่ที่เรียกเพราะสามีของหญิงเหล่านั้นล้วนเป็นเศรษฐี เพิ่งมีคุณนายสายหยุดนี่เองที่มีเงินโดยที่ไม่ได้แต่งงานกับใคร เพื่อนข้างบ้านยังมาช่วยดูแลบ้าง แต่ความที่เจ้าหล่อนเป็นพนักงานในโรงงาน จึงมาได้เฉพาะตอนเช้าและเย็นแค่นั้น แต่หล่อนก็ช่วยหาข้าวปลาไว้เผื่อสามมื้อ มีกระโถนสำหรับขับของเสียให้
บางครั้งคุณนายก็คิดว่าจริงๆ อยู่ที่โรงพยาบาลก็คงดี จะได้มีคนดูแลตลอด แต่บรรยากาศในนั้นมันแย่เต็มทน เหมือนใช้ชีวิตอยู่กับเชื้อโรคจนคุณนายสายหยุดคิดว่า ถ้าจะต้องเดินทางก็อยากไปแบบสบายใจมากกว่าอยู่ที่ไหนไม่รู้ ไม่คุ้นเคยเอาเสียเลย
คุณนายสายหยุดไออีกครั้ง อีกครั้งแล้วก็อีกครั้ง
โอย คุณนายไม่คิดอะไรแล้ว คุณนายจะต้องอยู่กับปัจจุบัน...ปัจจุบันที่คุณนายไอ ไอ แล้วก็ไอ
แล้วเสมหะก็ติดคออีกครั้งจนแทบหายใจไม่ออก ชวนอึดอัดอย่างยิ่ง คุณนายกระสับกระส่าย ความรักตัวกลัวตายจู่โจมหัวใจจนทำให้สติแทบหลุดลอย คุณนายดิ้นรนพยายามหายใจแต่ทำไม่ได้ คุณนายสายหยุดกลัวเป็นอย่างยิ่ง แต่สติที่เคยฝึกมาตลอดยามที่เข้าวัดฟังคำพระกระซิบให้คุณนายหลุดจากความกลัวมาได้
ใช่แล้ว คุณนายต้องกลับมาอยู่กับปัจจุบัน...กลับมาอยู่กับตัวเอง...
แล้วคุณนายสายหยุดก็ไออีกครั้ง ร่างผอมบางกระตุก แล้วนิ่งสงบอยู่บนเตียงนั่นเอง
สายลมพัดผ่านลอดหน้าต่างเข้ามาทำให้ม่านหน้าต่างโบกพลิ้ว ลูบไล้ร่างบางที่นอนอยู่บนเตียง ความเคลื่อนไหวในมวลอากาศแตกต่างกับความนิ่งเงียบไม่ไหวติงบนเตียง ราวกับการเดินทางที่ไม่รู้จุดหมายปลายทางของคุณนายสายหยุดเริ่มต้นจากสายลมนี้นั่นเอง
End...
=======================================
งานเขียนด้นสด พิมพ์จากมือถือเลยค่ะ พอดีช่วงนี้ไม่สบาย ไอตลอดเลย แล้วสหายเก่าบอกว่าอยากอ่านงานเขียนยาก เลยจัดให้ค่ะ (แต่ไม่รู้ใช่แบบที่เจ้าตัวต้องการหรือเปล่านะ ^^") ถ้าใครอ่านแล้วรู้สึกว่า 'นี่มันเรื่องอะไรเนี่ย!' มันก็คือ 'เรื่องอะไรเนี่ย!' นั่นแหละค่ะ ไม่ต้องสนใจนักก็ได้ งานเขียนขำๆ ที่คิดสดเท่านั้นเอง