สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นขอเอ่ยก่อนนะคะ ว่า จขกท. อายุยังน้อยอยู่ หากเขียนกระทู้แล้วผิดพลาดตรงไหน ขออภัย ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
ขอเกริ่นเและบ่นก่อนนะคะ ว่าจขกท. โดนล้อปมด้อยค่ะ บวกกับ เป็นโรคซึมเศร้า (ไม่แน่ใจว่าเป็นไบโพล่าด้วยหรือเปล่า เพราะอารมณ์มักเหมือนสองขั้ว 2เดือนดี 6เดือนเศร้า) และขี้ลืมด้วย แล้วยังโดนด่าแบบนี้เรื่อยๆ เราก็ทำได้แค่ทนต่อไปเรื่อยๆ ได้แต่เก็บมาคิดเรื่อยๆจนเก็บกด บ่นอยากตายตลอดเวลาเลย ร้องไห้ตลอดเครียดหงุดหงิดกับตัวเองจนอยากหายๆไปจากโลกที่แสนโหดร้ายแบบนี้ค่ะ แต่ก็มีความคิดเข้าหัวมาว่า ลองเปลี่ยนแปลงตัวเองดูไหม เผื่ออะไรจะดีขึ้น แล้วคิดไปคิดมาแล้วก็กลายเป็นด้านลบว่า ทำไปก็เท่านั้น ทำไปทำไม ไม่มีใครเห็นค่าแกหรอก
เราไม่รู้ว่าเราจะจัดการกับชีวิตยังไงดี เราอยากมีความสุขเหมือนกับคนอื่นๆบ้างค่ะแต่ก็ยังโดนแบบนี้เรื่อยๆ ทั้งๆที่เราไม่รู้เรื่องอะไรเลยว่าเราไปทำอะไรให้เขา เขาถึงแค้นและเกลียดเรามากขนาดนี้ เราท้อแท้กับชีวิตตัวเองมากๆค่ะ ทั้งเรื่องครอบครัว การเงิน เรื่องเพื่อน และอีกหลายๆอย่าง ซึ่งเขาก็ยังล้อเราอยู่เรื่อยๆเหมือนกับว่า โรคพวกนี้คือเรื่องตลกค่ะ เรื่องปมด้อย คือเราเป็นคนที่โลกส่วนตัวสูง ไม่ค่อยสุงสิงกับใครเท่าไหร่ นอกจากเพื่อนๆที่สนิท
เราโดนต่อว่าด่าทุกอย่างทั้งการกระทำและคำพูด จนทำให้เราไม่กล้าเปิดรับสิ่งใหม่ๆเข้ามาเลย ปิดกั้นความคิดและใจหมดเลยค่ะ ไม่กล้าเดินต่อไปข้างหน้า
เพราะยังโดนแบบนี้เรื่อยๆ เราฝืนทั้งๆที่ข้างในไม่ไหว เราใจสั่นตลอดเวลาค่ะ เวลาโดนด่าแบบนี้เราก็ได้แต่เงียบๆจะโกรธเขาก็ไม่ได้ เราทิ้งความสุขของตัวเองเพื่อให้คนอื่น เราไม่สบายใจที่คนอื่นๆรู้สึกแย่ เราเห็นคนอื่นเครียดเราเข้าไปเป็นที่ปรึกษา แต่พอเรื่องของตัวเองเราจัดการอะไรไม่ได้เลย
เราได้แต่นั่งร้องไห้นั่งเครียดหลายวันติดต่อกัน ปากบอกไม่เป็นไร โอเค แต่ข้างในแย่มากๆ มีหลายๆคนบอกว่ากับเราว่า ขนาดคนอื่นมีปัญหาเยอะกว่าแก แต่เรื่องแบบนี้ทำไมแกจัดการไม่ได้ ทำไมเขาทนได้ แล้วทำไมแกถึงทนไม่ได้ ไอเราก็ได้แต่นั่งเงียบๆไม่พูดอะไร เขาก็ยังเปรียบเทียบเรื่องของคนอื่นเรื่อยๆ จนเราทนไม่ไหว ไปอยู่คนเดียว เราไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมเราถึงเป็นแบบนี้ เราเหนื่อยกับชีวิตตัวเองมากๆ แต่เราจะทำร้ายชีวิตตัวเองไม่ได้ เพราะยังมีอนาคตรอเราอยู่
เราก็ได้แต่บ่นและตำหนิตัวเองตลอดเวลาว่า แกก็แค่คนขี้แพ้ อ่อนแอ ทำอะไรก็ดูเกะกะน่ารำคาญตลอดเวลา โดนนินทาบ้างโดนแขวะบ้าง เราโดนแบบนี้ตลอดเวลา เราตอกย้ำตัวเอง ทำร้ายตัวเองมากขึ้น หลายๆครั้งเราพูดความจริง เราก็ยังโดนด่าว่าหน้าด้านไม่อายเหรอ ทำไมชอบแถจัง และอื่นๆอีกเยอะ เราไม่กล้าไปเรียนเลย หยุดตลอดเวลาจนทางบ้านสงสัยว่าทำไมหยุดเรียนบ่อยจัง เราอยากจะขอทางบ้านดรอปแล้วไปเรียนที่อื่นที่ไม่ใช่ที่นี้ แต่เราทำไม่ได้ เพราะเขาไม่ให้เราแน่ๆ เราก็เลยต้องทนโดนด่าแบบนี่เรื่อยๆ วนไปวนมา ทุกเรื่องๆเราคิดจริงจังตลอดเวลาค่ะ เราก็ยังโดนด่าอีกว่า "แค่คนเป็นโรค โรคเยอะซะด้วย โกหกหลอกคนอื่นแถว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า" จริงๆเราก็ไม้ได้อยากเป็นเลย โรคแบบนี้ มันไม่มีความสุขเลย ทุกอย่างเพี้ยนไปหมดเลย จนถึงตอนนี้เราก็ยังฝืนทน เหมือนโลกนี้บังคับไม่ให้เราเชื่อใจใครและไม่ให้เรามีเพื่อนและสังคมที่ดีเลย เราพยายามเป็นตัวของตัวเอง แต่เขาก็ยังแขวะเราเรื่อยๆ
เราเลยอยากได้คำปรึกษาจากพี่เพื่อนๆทุกๆคนว่าเรา ควรเปลี่ยนแปลงตัวเองยังไงดี เปลี่ยนให้เขาเลิกด่าเรา เลิกล้อเรา อยากทำให้ตัวเองดีขึ้น ดูดี เราควรทำยังไงดีคะ.
อยากเปลี่ยนตัวเองให้เป็นคนใหม่ ควรทำยังไงดี?
ขอเกริ่นเและบ่นก่อนนะคะ ว่าจขกท. โดนล้อปมด้อยค่ะ บวกกับ เป็นโรคซึมเศร้า (ไม่แน่ใจว่าเป็นไบโพล่าด้วยหรือเปล่า เพราะอารมณ์มักเหมือนสองขั้ว 2เดือนดี 6เดือนเศร้า) และขี้ลืมด้วย แล้วยังโดนด่าแบบนี้เรื่อยๆ เราก็ทำได้แค่ทนต่อไปเรื่อยๆ ได้แต่เก็บมาคิดเรื่อยๆจนเก็บกด บ่นอยากตายตลอดเวลาเลย ร้องไห้ตลอดเครียดหงุดหงิดกับตัวเองจนอยากหายๆไปจากโลกที่แสนโหดร้ายแบบนี้ค่ะ แต่ก็มีความคิดเข้าหัวมาว่า ลองเปลี่ยนแปลงตัวเองดูไหม เผื่ออะไรจะดีขึ้น แล้วคิดไปคิดมาแล้วก็กลายเป็นด้านลบว่า ทำไปก็เท่านั้น ทำไปทำไม ไม่มีใครเห็นค่าแกหรอก
เราไม่รู้ว่าเราจะจัดการกับชีวิตยังไงดี เราอยากมีความสุขเหมือนกับคนอื่นๆบ้างค่ะแต่ก็ยังโดนแบบนี้เรื่อยๆ ทั้งๆที่เราไม่รู้เรื่องอะไรเลยว่าเราไปทำอะไรให้เขา เขาถึงแค้นและเกลียดเรามากขนาดนี้ เราท้อแท้กับชีวิตตัวเองมากๆค่ะ ทั้งเรื่องครอบครัว การเงิน เรื่องเพื่อน และอีกหลายๆอย่าง ซึ่งเขาก็ยังล้อเราอยู่เรื่อยๆเหมือนกับว่า โรคพวกนี้คือเรื่องตลกค่ะ เรื่องปมด้อย คือเราเป็นคนที่โลกส่วนตัวสูง ไม่ค่อยสุงสิงกับใครเท่าไหร่ นอกจากเพื่อนๆที่สนิท
เราโดนต่อว่าด่าทุกอย่างทั้งการกระทำและคำพูด จนทำให้เราไม่กล้าเปิดรับสิ่งใหม่ๆเข้ามาเลย ปิดกั้นความคิดและใจหมดเลยค่ะ ไม่กล้าเดินต่อไปข้างหน้า
เพราะยังโดนแบบนี้เรื่อยๆ เราฝืนทั้งๆที่ข้างในไม่ไหว เราใจสั่นตลอดเวลาค่ะ เวลาโดนด่าแบบนี้เราก็ได้แต่เงียบๆจะโกรธเขาก็ไม่ได้ เราทิ้งความสุขของตัวเองเพื่อให้คนอื่น เราไม่สบายใจที่คนอื่นๆรู้สึกแย่ เราเห็นคนอื่นเครียดเราเข้าไปเป็นที่ปรึกษา แต่พอเรื่องของตัวเองเราจัดการอะไรไม่ได้เลย
เราได้แต่นั่งร้องไห้นั่งเครียดหลายวันติดต่อกัน ปากบอกไม่เป็นไร โอเค แต่ข้างในแย่มากๆ มีหลายๆคนบอกว่ากับเราว่า ขนาดคนอื่นมีปัญหาเยอะกว่าแก แต่เรื่องแบบนี้ทำไมแกจัดการไม่ได้ ทำไมเขาทนได้ แล้วทำไมแกถึงทนไม่ได้ ไอเราก็ได้แต่นั่งเงียบๆไม่พูดอะไร เขาก็ยังเปรียบเทียบเรื่องของคนอื่นเรื่อยๆ จนเราทนไม่ไหว ไปอยู่คนเดียว เราไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมเราถึงเป็นแบบนี้ เราเหนื่อยกับชีวิตตัวเองมากๆ แต่เราจะทำร้ายชีวิตตัวเองไม่ได้ เพราะยังมีอนาคตรอเราอยู่
เราก็ได้แต่บ่นและตำหนิตัวเองตลอดเวลาว่า แกก็แค่คนขี้แพ้ อ่อนแอ ทำอะไรก็ดูเกะกะน่ารำคาญตลอดเวลา โดนนินทาบ้างโดนแขวะบ้าง เราโดนแบบนี้ตลอดเวลา เราตอกย้ำตัวเอง ทำร้ายตัวเองมากขึ้น หลายๆครั้งเราพูดความจริง เราก็ยังโดนด่าว่าหน้าด้านไม่อายเหรอ ทำไมชอบแถจัง และอื่นๆอีกเยอะ เราไม่กล้าไปเรียนเลย หยุดตลอดเวลาจนทางบ้านสงสัยว่าทำไมหยุดเรียนบ่อยจัง เราอยากจะขอทางบ้านดรอปแล้วไปเรียนที่อื่นที่ไม่ใช่ที่นี้ แต่เราทำไม่ได้ เพราะเขาไม่ให้เราแน่ๆ เราก็เลยต้องทนโดนด่าแบบนี่เรื่อยๆ วนไปวนมา ทุกเรื่องๆเราคิดจริงจังตลอดเวลาค่ะ เราก็ยังโดนด่าอีกว่า "แค่คนเป็นโรค โรคเยอะซะด้วย โกหกหลอกคนอื่นแถว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า" จริงๆเราก็ไม้ได้อยากเป็นเลย โรคแบบนี้ มันไม่มีความสุขเลย ทุกอย่างเพี้ยนไปหมดเลย จนถึงตอนนี้เราก็ยังฝืนทน เหมือนโลกนี้บังคับไม่ให้เราเชื่อใจใครและไม่ให้เรามีเพื่อนและสังคมที่ดีเลย เราพยายามเป็นตัวของตัวเอง แต่เขาก็ยังแขวะเราเรื่อยๆ
เราเลยอยากได้คำปรึกษาจากพี่เพื่อนๆทุกๆคนว่าเรา ควรเปลี่ยนแปลงตัวเองยังไงดี เปลี่ยนให้เขาเลิกด่าเรา เลิกล้อเรา อยากทำให้ตัวเองดีขึ้น ดูดี เราควรทำยังไงดีคะ.