จากกระทู้ ประสบการณ์ "เล่น(ลิฟท์)จนเจอดี" ที่โรงพยาบาล ที่แล้ว
(อ่านได้ที่ https://ppantip.com/topic/36688921)

ซึ่ง จขกท.ไม่ได้เจอเป็นตัวเป็นตนเหมือน้องสาว แต่ในกระทู้นี้ จขกท.เจอกับตัวเองจังๆเลย บอกไว้ก่อนว่ามันไม่ได้น่ากลัว(หรือว่าตอนที่เห็นเรายังไม่รู้ว่าคือ... เราเลยไม่กลัวว่ะ 5555555555555 ถ้ารู้ก็คงวิ่งเหมือนคัดเลือกโอลิมปิกอีกรอบ)

เรื่องมันมีอยู่ว่า...

      ...สมัยตอนที่จขกท.ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงจขกท.กลับมาถึงบ้านประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุงคนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่จขกท.ก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จขกท.จำได้ดีเพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด

         ทีแรกจขกท.ก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง พอจขกท.มองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกันอยู่ดี...

      ...พอเดินเข้ามาในบ้าน ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)ว่าแกเสียแล้ว จขกท.ไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร

         จขกท. : ลุง(?) คือคนไหน...?
         แม่      : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
         จขกท. : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
         แม่      : ใช่คนนั้นแหละ
         จขกท. : เสียเมื่อไหร่?
         แม่      : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่

         ประเด็นคือ!!!!!!   ...ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่จขกท.เห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงงงงง!!!!!!!!!    และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว ...ลุงที่จขกท.เห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่...ใช่ม่ะ..

         ตอนนี้ จขกท.กลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าวันนั้นเกิด จขกท.ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ...???(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)

         ปล.ประสบการณ์ตรง(ไม่ใช่ครั้งเดียว)