เอาจิงๆนะคือว่า..เราเป็นคนขี้อาย เงียบๆ และเป็นคนที่คุยไม่ค่อยเก่ง ไปไหนมาไหนคนเดียวแต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่มีเพื่อนนะก็มีเพื่อนอยู่นิดหน่อยแต่ไอ่เราไม่ค่อยมีเวลาหรอกไหนต้องเรียนและทำงาน วันหยุดเลยไม่ตรงกับชาวบ้านเค้า ฮ่าๆ แล้วพอดีมีอยู่วันหนึ่งเป็นวันที่วิทยาลัยเขาจัดงานๆนึง เราได้เจอกับ ผญ คนหนึ่ง นั่งข้างๆเรา เราคิดว่าเราแอบชอบเค้านะแต่ก็ทำนิ่งๆไว้ บังเอิญว่าเค้ากะเราเป็นตัวแทนของแต่ละคณะ ตอนนั้นแหละก่เริ่มคุยกะเรานิดหน่อย ประมาณว่าอยู่คณะไร ทำงานไร ไอ่เราเจอแบบนี้ก้เริ่มเขิลละทำไรไม่ถูก ก้เงียบๆไป คิดในใจ ทำไมกูไม่คุยกะเค้าต่อว่ะ โอกาสมาหากูแล้ว นานๆจะเจอคนที่ใช่ เราก่ไม่ใช่ว่าจะไม่หล่อขนาดนั้นนะเว้ย ก่พอใช้ได้เลย แถมเค้าก่น่ารักนิสัยดีด้วย หน้าตาก่ใช้ได้เลย หายากนะเว้ย แค่ขอเฟส ขอไลน์เค้าก่ยังดี ได้ไม่ได้ก่ว่ากันอีกที กัดฟันพูดไปเลยสู้ตายย! เอาจิงๆคือพูดไม่ออกกระตุกกระตัก พอจะพูดก่เห้ยจะดีหรอว่ะ พูดไปเค้าจะคิดไงว่ะ ได้แต่ถามตัวเองในใจจนจบพิธี  บางคำมันพูดยากขนาดนั้นเลยหรอว่ะ โคตรเกลียดตัวเองเลย อยากเปลี่ยนตัวเองจังว่ะ ทำได้คงทำไปนานแล้วแต่มันทำไม่ได้ คงไม่มีใครเข้าใจตัวเราเท่าตัวเองอีกแล้ว แต่อย่างน้อยก่มีรูปหมู่ที่ถ่ายร่วมกันยืนข้างๆกันละว่ะนึกแล้วก่เสียดายโอกาสดีๆ แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่เจอกัน ก่คงได้เจอกันแค่ตอนสอบเดือนนึงครั้งนึง แค่ทักยังไม่กล้าทักเลยแล้วจะไปขอฟงขอเฟส ไลน์มันจะได้หรอว่ะ
นึกแล้วก็ขำตัวเอง จะจีบใครยังไม่กล้า ตายห่าละจะได้ใช้มั้ยละว่ะคำว่าแฟนเนี้ย หรือว่าSkills การจีบ ผญ Level up ยังไม่พอว่ะ ขาดประสบการณ์มาตั้งหลายปีล่ะ เอาล่าสุด ก็ ม.4 ปาไป20กว่าๆอยู่ละ เห้ออ!เบื่อว่ะ(เบื่อกับนี่แหละตัวเอง) ทำไมต้องทำให้มากความ (-o-)ก็แค่พูดออกไป
ปล.ไม่มีไรว่างๆคิดมากเลยระบาย^^