นานมากแล้ว แต่เราก็ยังจำมันได้อ่ะคะ ทั้งสองคนเลย เห้อะๆ อย่างว่าเพื่อนรักกันอ่ะคะ คือตอนเรา พวกเราเข้ามาอยู่มหาลัยเดียวกัน ไม่นานเท่าไหร่ฉันก็ได้เพื่อนใหม่ เค้าชื่อ หอย ล่ะกันนะคะ (นามสมมุติค่ะ) คือเรากับหอยอ่ะ สนิทกันมาก แม้จะเรียนต่างกลุ่มกันเราก็ยังติดต่อกันชนิดที่แบบว่า พักเที่ยงก็มานั่งกินข้าวด้วยกัน หลังเลิกเรียนเราก็ไปบ้านหอย จนนานๆไปเราก็สนิทกันมากขี้น มากจนที่แบบว่าเราเองไม่คิดเลย ว่าหอยจะเกลียดเราได้ขนาดที่แบบไม่อยากคุยกับเรา เราทำไรให้ก็หงุดหงิดไปหมด จนเราตามง้อ ตามขอโทษอ่ะคะ พยายามถามว่าเราทำไรผิดไปรึป่าว เราขอโทษน่ะ หอยตอบกลับมาว่าไงรู้ไหมค่ะ กูไม่อยากมีเพื่อนสนิทอีกแล้วว่ะ (อ่าวเห้ยยย นี่กูทำผิดมากขนาดเลยหรอว่ะ) หลังจากนั้นเรากับหอยก็ห่างกันไปเลยค่ะ ประกอบด้วยเราเรียนต่างกันมันยิ่งดีมันทำให้เราทำใจได้เร็วขึ้น แต่เราเหมือนตกนรกทั้งเป็นเลย เพราะเวลาเราเจอพ่อกับแม่ของหอยเรามักทำตัวไม่ถูกเวลาที่ท่านทั้งสองถามว่าทำไมช่วงนี้ไม่ไปเที่ยวแม่เลย เราก็อ้างไปต่างๆนานาเลยค่ะ ติดกิจกรรมบ้าง ยุ่งบ้างไรงี้ พอมาเจอหน้าหอยในมออีก หอยทำเหมือนเราไม่มีตัวตนเลยค่ะ ตอนนั้นเราเคว้งคว้างมากเลย ไม่รู้ทำไมเหมือนกันนะคะ พ่อเราเองยังถามหาหอยเลย ว่าหอยเป็นไงบ้าง เราได้แต่ตอบว่า สบายดีค่ะพ่อ แค่นี้แหล่ะไม่เคยได้พูดมากกว่านี้เลย แต่จุดที่พีคไม่ได้อยู่แค่นั้นสิค่ะ เรื่องของเราดังมากในเอกที่เราเรียน เพื่อนๆชอบถามหาหอย ทั้งๆที่รู้ว่าเราสองคนไม่คุยกันแล้วตัดขาดกันแล้ว (หอยเป็นเพื่อนสนิทผู้หญิงค่ะ) ผ่านมาได้สักพัก พักใหญ่ๆเลยล่ะ เรื่องของเราก็เงียบลง ต่างคนต่างอยู่ คุยกันเวลามีเรื่องในเอกให้ทำงานแค่นั้น นานๆไปทุกอย่างก็กลับไปเป็นปกติ แบบที่ไม่รู้จักกันเหมือนเมื่อกัน เราก็ใช้ชีวิตในแบบของเรา เราแอบชอบเพื่อนคนหนึ่งในเอกเราซึ่งเรียนกลุ่มเดียวกับหอย นั่นแหล่ะค่ะ เรื่องมันส์ๆกำลังเริ่มละ ... (เดี๊ยวจะกลับมาเล่าใหม่นะคะ)