เคยได้ยินมั๊ยคะ คำพูดประมาณ...
- เนื้อคู่น่ะ ไม่ต้องไปตามหาที่ไหนหรอก เราว่านะเดี๋ยวถึงเวลาก็มาเอง
- อยู่เฉย ๆ เดี๋ยวก็มาเองแหละ เนื้อคู่ ชั้นว่าเดี๋ยวก็มา แกเชื่อชั้นเหอะนะๆๆๆ...แกไม่ต้องทำไรเลย
- ถึงอยู่ห่างไกลกันสุดแสน เมื่อถึงเวลา เนื้อคู่จะมาหาเราเอง

ทุกครั้งที่เราได้ยินแบบนี้ เราจะมีข้อสงสัยในใจ เพราะคนที่พูดนั้น ล้วนแต่หาสามี หาแฟนได้
จึงพูดออกมาได้ว่า
ไม่ต้องทำอะไร อยู่เฉย ๆ เดี๋ยวเนื้อคู่จะมาหาคุณเอง

แต่ความจริงที่เราพบ....

ป้าของเราปีหน้าจะ 81 ปี เนื้อคู่ก็ยังไม่มา ป้าเราจะ 100 ปีอยู่แล้ว เนื้อคู่ก็ยังไม่มา คือไรอ่ะ...
น้าเราปีหน้าจะ 65 เนื้อคู่ก็ยังไม่มา
น้าอีกคนปีหน้าจะ 55 ก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะได้เจอเนื้อคู่
และคนรอบตัวอีกมากมาย ที่รอเนื้อคู่จนแก่หนังหุ้มกระดูก
หรือไม่ก็ไขมันเผละๆ หุ้มกระดูก

เราก็อายุ 30 กว่าแล้ว ถ้าจะต้องรอเฉย ๆ โดยไม่ทำอะไร ก็คงจะเหมือนน้ากับป้าของเรา
ถ้ามัวแต่รอเฉย ๆ เปอร์เซ็นต์ที่จะได้เจอคู่
คงต่ำมาก หรือไม่มีโอกาสนั้น

แต่ถ้าเราจะเริ่มต้นพยายามหาเหมือนคนอื่น อาจจะได้ก็ได้....
แต่ถ้าไม่ได้ เราก็จะไม่เสียใจ เพราะถือว่าได้พยายามอย่างที่สุดแล้ว
เราจะไม่เสียดายอะไรทั้งนั้น เพราะถือว่าได้ทุ่มสุดตัว สุดใจ
เหมือนกับการลงแข่งขันอะไรสักอย่าง
ถ้าแพ้จะไม่เสียใจ เพราะได้ต่อสู้อย่างเต็มที่ ใช้ความสามารถทุกอย่างที่มี
ดีกว่ามานั่งเสียดายและเสียใจตอนอายุ 80 กว่า ๆ
หนังเหี่ยว หมดความงาม ผมเผ้าขาวหงอก หลังค่อม
หมดเสน่ห์ดึงดูดใจ เสียดายวันคืนที่ยังสาว ที่
ไม่ได้ลองทำอะไรเลย เพื่อจะตามหาใครคนนั้นให้พบ...

ใครที่รู้สึกแบบนี้บ้าง ถ้าแพ้ในการ
ตามล่า เอ้ย ตามหาเนื้อคู่
จะไม่มีวันเสียใจ
เพราะได้ลองด้วยความพยายามทั้งหมด
ได้ใช้เวลาทุกหยาดหยดในการตามหา
ถือว่าสู้แล้ว จะไม่เสียใจ และยอมรับทุกอย่างที่จะเกิดขึ้น
ไม่ว่าจะเป็นความสุขหรือความทุกข์

เราจะไม่นั่งรอเนื้อคู่เฉย ๆ อีกต่อไป แต่เราจะตามหาเขาเอง