เราเอา userของแฟนมาใช้นะคะ ตอนนี้เราเครียดมากไม่รู้จะเอายังไงต่อดี
เรื่องมีอยู่ว่าเดิมเราทำงานใน กทม ได้1ปีเราก็มาทำงานอยู่ที่บ้านเพราะอยากกลับมาอยู่กับครอบครัว และจะได้มาดูแลน้องเรามีน้องชาย 2 คน อายุห่างกันคนละ 6 ปี
ต้องบอกก่อนว่าเรากับน้องไม่ได้อยู่ด้วยกันแต่เด็ก เพราะเราอยู่โรงเรียนประจำน้องอยู่บ้านกับพ่อแม่ เรามีกัย 3 พี่น้อง เราเป็นพี่คนโต ทุกคนค่อนข้างรักกัน เวลาเรากลับบ้านน้องก็จะดีใจ เราก็จะดีใจเวลาเราไม่กลับบ้านแม่ก็จะเอาน้องมาล่อให้เรากลับ ซึ่งเราก็กลับจิงๆเพราะคิดถึง
จากนั้นน้องชายก็มาอยู่ด้วยมาเรียน ปวส.1 เราเริ่มทำงานในหน่วยงานราชการแห่งหนึ่ง เราค่อนข้างสนิทกัน เล่นกันเหมือนเพื่อน แต่ไม่ถึง 3 เดือน ก็เกิดเรื่อง.......เศร้า
วันนั้นเรากลับบ้าน ปกติเราจะกลับทุกเย็นวันศุกร์ ก็เล่นกันปกติ ตอนนั้นเรากับน้องเล็กกำลังดูแก้วมังกรกัน แล้วฝนตกเราเลยบอกคนเล็กเข้ามาก็เข้ามาเราก็กอดไว้ ทีนี้คนกลางก็เข้ามาแล้วเราก็บอกว่าฝนตก คนนี้ไม่ฟังเราเลยดึงผมเขา จากด้านหลัง จากนั้นก็งอลเราทันที เราก็เลยรีบง้อ คนเล็กก็ตามมาดู เราก็ง้อแล้วชวนไปกินข้าวก็ไม่หาย เราได้ขอโทษไปหมดแล้วแต่ไม่หายเราเลยหยอกว่าหรือต้องจ่ายเป็นตัวเงิน ก็ยังไม่หาย วันรุ่งขึ้นก็ไม่หาย จนมาถึงหอก็ยังไม่หาย เราอึดอัดมาก
...หลังจากนั้นคนเล็กก็มาเที่ยวหาเราเราก็พาไปกินหมูทะ ชวนก็ไม่ไป ไปเที่ยวน้ำพุร้อนก็ไม่ไป เราชวนก็ทำเป็นไม่ได้ยิน
....จากนั้นพอเรากลับมาก็พบว่าเขาเก็บของแล้วกลับบ้าน แม่ก็โทรมาต่อว่าเราเอาทุกเรื่องมารวมกันหมด ทั้งเรื่องน้องทีนี้แม่ด่าเรื่องส่วนตัวเราแทนเพราะแม่ไม่ชอบที่เราไม่คบผู้ชาย หลังจากนั้นก็ทะเลาะกัน น้องก็ย้ายออก เราถามว่าไปอยู่ไหนพี่เป็นห่วงก็อ่านนะแต่ไม่ตอบ
....หลังจากนั้นเราขอโทษอีก เรายอมรับผิดหมด ก็ยังไม่หาย
....จากนั้นแม่ก็ให้น้องคนเล็กโทรมาบอกว่าจะเอาถั่วมาให้กิน เราก็อื้มโอเคร ก็ไปเจอแต่สิ่งที่เจอคือเราเล่นด้วยก็นิ่ง
.....เราไปดูนักโทาประหารมาแล้วเราก็มาคิดว่าชีวิตเรามันสั้น อยากทำดีกับคนที่เรารัก อยากขอให้กลับมาเป็นแบบเดิม ก็ตอบมาแค่ถูกใจ
ในตอนนี้เราไม่มีความรู้สึกโกรธหรือเกลียดเลย แต่เรากลับมาน้อยใจว่าความผิดของเราในสายตาของคนเป็นน้องมันผิดมากเลยหรอ ตอนนี้เรามีแต่ความสงสารเราอยากดูแลเขาแต่เขากลับปฏิเสธเรา เหมือนไม่ได้ต้องการเรา บางทีเห็นเขาใส่เสื้อเก่าๆเราก็อยากซื้อให้ เพราะก่อนหน้านั้นเราก็ซื้อให้พยายามให้ให้ตลอด แม้ตัวเราจะไม่มีกางเกงใส่มาทำงานก็ซื้อให้น้องใส่ไปโรงเรียนให้ครบก่อน เราไม่รู้ว่าเราควรทำใจแล้วเดินออกมาแต่เราก็ยังเป็นห่วง แต่พอเราทำแล้วผลออกมาเป็นแบบนี้อีกเราคือคนที่เสียใจที่สุด ทุกครั้งที่คิดเรื่องนี้เราก็ร้องตลอด เราควรทำอย่างไรดีคะ
ทะเลาะกับน้องชายทำไงดี
เรื่องมีอยู่ว่าเดิมเราทำงานใน กทม ได้1ปีเราก็มาทำงานอยู่ที่บ้านเพราะอยากกลับมาอยู่กับครอบครัว และจะได้มาดูแลน้องเรามีน้องชาย 2 คน อายุห่างกันคนละ 6 ปี
ต้องบอกก่อนว่าเรากับน้องไม่ได้อยู่ด้วยกันแต่เด็ก เพราะเราอยู่โรงเรียนประจำน้องอยู่บ้านกับพ่อแม่ เรามีกัย 3 พี่น้อง เราเป็นพี่คนโต ทุกคนค่อนข้างรักกัน เวลาเรากลับบ้านน้องก็จะดีใจ เราก็จะดีใจเวลาเราไม่กลับบ้านแม่ก็จะเอาน้องมาล่อให้เรากลับ ซึ่งเราก็กลับจิงๆเพราะคิดถึง
จากนั้นน้องชายก็มาอยู่ด้วยมาเรียน ปวส.1 เราเริ่มทำงานในหน่วยงานราชการแห่งหนึ่ง เราค่อนข้างสนิทกัน เล่นกันเหมือนเพื่อน แต่ไม่ถึง 3 เดือน ก็เกิดเรื่อง.......เศร้า
วันนั้นเรากลับบ้าน ปกติเราจะกลับทุกเย็นวันศุกร์ ก็เล่นกันปกติ ตอนนั้นเรากับน้องเล็กกำลังดูแก้วมังกรกัน แล้วฝนตกเราเลยบอกคนเล็กเข้ามาก็เข้ามาเราก็กอดไว้ ทีนี้คนกลางก็เข้ามาแล้วเราก็บอกว่าฝนตก คนนี้ไม่ฟังเราเลยดึงผมเขา จากด้านหลัง จากนั้นก็งอลเราทันที เราก็เลยรีบง้อ คนเล็กก็ตามมาดู เราก็ง้อแล้วชวนไปกินข้าวก็ไม่หาย เราได้ขอโทษไปหมดแล้วแต่ไม่หายเราเลยหยอกว่าหรือต้องจ่ายเป็นตัวเงิน ก็ยังไม่หาย วันรุ่งขึ้นก็ไม่หาย จนมาถึงหอก็ยังไม่หาย เราอึดอัดมาก
...หลังจากนั้นคนเล็กก็มาเที่ยวหาเราเราก็พาไปกินหมูทะ ชวนก็ไม่ไป ไปเที่ยวน้ำพุร้อนก็ไม่ไป เราชวนก็ทำเป็นไม่ได้ยิน
....จากนั้นพอเรากลับมาก็พบว่าเขาเก็บของแล้วกลับบ้าน แม่ก็โทรมาต่อว่าเราเอาทุกเรื่องมารวมกันหมด ทั้งเรื่องน้องทีนี้แม่ด่าเรื่องส่วนตัวเราแทนเพราะแม่ไม่ชอบที่เราไม่คบผู้ชาย หลังจากนั้นก็ทะเลาะกัน น้องก็ย้ายออก เราถามว่าไปอยู่ไหนพี่เป็นห่วงก็อ่านนะแต่ไม่ตอบ
....หลังจากนั้นเราขอโทษอีก เรายอมรับผิดหมด ก็ยังไม่หาย
....จากนั้นแม่ก็ให้น้องคนเล็กโทรมาบอกว่าจะเอาถั่วมาให้กิน เราก็อื้มโอเคร ก็ไปเจอแต่สิ่งที่เจอคือเราเล่นด้วยก็นิ่ง
.....เราไปดูนักโทาประหารมาแล้วเราก็มาคิดว่าชีวิตเรามันสั้น อยากทำดีกับคนที่เรารัก อยากขอให้กลับมาเป็นแบบเดิม ก็ตอบมาแค่ถูกใจ
ในตอนนี้เราไม่มีความรู้สึกโกรธหรือเกลียดเลย แต่เรากลับมาน้อยใจว่าความผิดของเราในสายตาของคนเป็นน้องมันผิดมากเลยหรอ ตอนนี้เรามีแต่ความสงสารเราอยากดูแลเขาแต่เขากลับปฏิเสธเรา เหมือนไม่ได้ต้องการเรา บางทีเห็นเขาใส่เสื้อเก่าๆเราก็อยากซื้อให้ เพราะก่อนหน้านั้นเราก็ซื้อให้พยายามให้ให้ตลอด แม้ตัวเราจะไม่มีกางเกงใส่มาทำงานก็ซื้อให้น้องใส่ไปโรงเรียนให้ครบก่อน เราไม่รู้ว่าเราควรทำใจแล้วเดินออกมาแต่เราก็ยังเป็นห่วง แต่พอเราทำแล้วผลออกมาเป็นแบบนี้อีกเราคือคนที่เสียใจที่สุด ทุกครั้งที่คิดเรื่องนี้เราก็ร้องตลอด เราควรทำอย่างไรดีคะ