ผมอยู่ม.6ของโรงเรียน โรงเรียนผมเป็นโรงเรียนใหญ่ประจำอำเภอครับ มีนักเรียน3000กว่าคน อีก2เดือนข้างหน้าจะครบรอบ100ปี โรงเรียนผมเลยจะจัดงานฉลองครั้งใหญ่ขึ้นครับ โดยจะมีการแสดงต่างๆ ทั้งในโดมขนาดใหญ่ หรือลานกลางอาคาร(เป็นอาคารขนาดใหญ่ที่สุดในโรงเรียนเป็นรูปสี่เหลี่ยม ตรงกลางอาคารจะมีที่ว่างขนาดใหญ่มากนึกออกใช่ป่ะครับ) โดยจะมีการแสดงที่หลากหลายจากห้องเรียนและชมรมต่างๆ ตรงส่วนนี้ผมจะขอพูดถึงแต่เรื่องหนักใจของผมน่ะครับ ผมอยู่ชมรม ละครเวทีของโรงเรียนโดยชมรมผมจะทำการแสดงละครเรื่ิองเพลิงพระนาง โดยที่ครูประจำชมรมเอ่ยปากเลยว่าจะต้องอลังการเหนือดว่าทุกครั้งที่เคยแสดงมาและเหนือกว่าชมรมอื่น โดยครูใด้คัดนักแสดงโดยผมรับบทเป็นเจ้านางอนัญทิพย์ ทำผมอึ้งไป3วิ(ตอนแรกคิดว่าจะใด้รับบทเจ้าหลวง)โดยครูให้เหตุผมว่าผมเป็นผู้ชายตัวเล็กหน้าหวานไม่เหมาะกับบทเจ้าหลวงหรอก ซึ่งครูบอกแบบนี้จริงๆครับไม่ใด้หลงตัวเอง เพราะผมสูงแค่163 เอง ผมเป็นเกย์รับไม่แสดงออกผมไม่ชอบแต่งหญิงและเป็นการแสดงละรเวทีครั้งแรกของผม ครูบอกว่าเห็นแววผมจากการที่ผมแคสการแสดงให้น้องๆจากครั้งที่แล้ว ครูบอกว่าถ้าใช้นักแสดงเก่าๆคนจะเบื่อจำเจ เลยให้หน้าใหม่ใด้เกิดบ้าง โดยครูลงทุนกับงานนี้มาก ด้วยความที่ครูมีเงินเพราะบ้านทำโรงแรม ครูเลยจะจัดให้อลังการคือ

1.มีเสลี่ยงพร้อมคนถือเสลี่ยง
2.ครูจะจัดฉากให้สมจริงโดยมีทั้งบัลลังฆ์ตั่งทอง และตั่งของเจ้านางทุกพระองค์ให้สมจริงที่สุด
3.นักแสดงเยอะกว่าทุกครั้งที่ผ่ารมา
4.ชุดโดยครูเปิดรูปให้ดูซึ่งชุดเจ้านางแต่ละองค์อลังการมาก ทั่งชุดทั้งหัวดูเยอะไปหมด

ผมไม่อยากเล่นเลยครับแค่ให้ผมแต่งหญิงผมก็ไม่ชอบแต่พอรับใด้เพราะเข้าใจว่าการแสดง แต่ให้ผมแสดงครั้งแรกกับบทยากๆอย่างเจ้าทิพย์ แถมงานแรกยังต้องมาเจองานใหญ่เลย ซึ่งควรเอาคนที่เคยแสดงมาแล้วสำหรับงานใหญ่ขนาดนี้ไม่ใช่ครั้งแรกอย่างผม ซึ่งผมควรเริ่มจากงานเล็กๆก่อนไม่ใช่งานใหญ่ขนาดนี้ ผมกดดันมากเลยครับเคยแต่แคสให้คนอื่น พอมาแสดงเองแถมงานแรกใหญ่ขนาดนี้ผมกดดันมากเลย มีวิธีทำให้หายกดดันมั้ยครับ