ข้าพเจ้าเคยทำงาน ณ สนามบินดอนเมือง สมัยที่ยังเป็นอินเตอร์เต็มตัว (หมายถึงไฟลท์ไกล ไปยุโรป เมกา)  สมัยที่ตอนปฏิวัติ 35 ต้องเรียกแท็กซีกลับบ้าน

งานประจำก่อนหน้า เคยได้เงินเดือน 12000 หรือ 13000 จำไม่แม่น  แต่เลือกมาทำสายการบินที่ต้องใช้ภาษาฝรั่งเศส  เงินเดือนลดลงไปเยอะ เหลือประมาณ 9000 บวกค่าภาษาอีกประมาณ 900 (สมัยนี้น่าจะเป็นสองเท่าแล้วเดาเอาว่า)  

ที่ยอมแลกกับเงินที่เสียไปเกิน 20เปอร์ฯ ก็เพราะว่ามองเห็นอนาคตว่า หากเรามีโลโก้ การทำงานในบรรยากาศระดับนานาชาติแล้ว  จะไปทำที่ไหนต่อไป ใครๆ เขาก็อยากอ้าแขนรับ  ซึ่งก็จริง

ทว่า คุณต้องยอมรับว่า  หากทำงานเป็นกะ  คุณจะมีสังคมต่างจากชาวบ้านชาวช่องที่เขาทำ 9 โมง เลิก 5 โมง เสาร์ อาทิตย์ หยุดราชการ คุณก็ต้องทำ แม้จะได้ค่าตอบแทน เป็น 2-3 เท่ากับ หากเข้ากะพิเศษนี้  

แต่ คุณจะหมดโอกาส ในการศึกษาต่อ  เช่นอยากเรียนอะไร วันเสาร์อาทิตย์  ก็ทำไม่ได้   อยากนัดเพื่อนปกติ ก็ยาก อยากจะนอนก่อนเที่ยงคืนตื่น 6-7 โมง เช้า บางทีก็ทำไม่ได้

นาฬิกาชีวิตของคุณจะแทบ เหมือนคนทำงานบนเครื่องบินที่ต้องปรับเวลานอน ไปเรื่อยๆ ซึ่งมันจะส่งผลกับสุขภาพ

แต่หากคุณอยากทำ  ยุคนี้ ไม่ใช่ยุครุ่งเรืองของสายการบินอีกต่อไป  เพราะการแข่งขันทางธุรกิจนี้ รุนแรง กำไรน้อยลง

แต่ถือว่าเป็นสถาบันฝึกงานที่ดี  โอกาสที่จะได้ไปอบรมต่างประเทศสูง  สวัสดิการดี  อาจจะไปตั๋วเครื่องบินฟรี ทุกๆปี  

แต่เตรียมใจ และคอยรับมือความเครียดให้ดี  ยิ่งแผนกที่ต้องเจอผู้โดยสาร ร้อยพ่อ พันแม่