กระทู้นี้ต้องขอบอกก่อนนะคะว่า..
เป็นการเล่าเรื่องในมุมของเราที่มีต่อเชสเตอร์ล้วนๆนะคะ
Credit : รูปจาก google
ตอนป๋ามา Live in Thailand ครั้งแรกปี 2547
ตอนนั้นเรายังเรียนอยู่ ยังไม่มีทุนซื้อบัตรคอนฯ
แต่ด้วยความชอบลุงกินผักจริงๆ
จึงหาทางไปเมืองทองธานีจนได้
ไปโดยที่ไม่มีบัตร แต่ก็ยังไป..
Credit : รูปจาก google
ตอนนั้นแค่คิดว่าขอไปดูบรรยากาศหน้างานก็ยังดี
(แต่ก็แอบหวังว่าเค้าจะเปิดให้เข้าฟรี5555)
ตื่นเต้นมากแม้ไม่ได้เข้าไปดูในคอนฯ
ลานคอนเสริตเป็นแบบกลางแจ้ง (Aktiv Square)
ถึงแม้ไม่ได้เข้าคนที่อยู่ข้างนอกงานก็ได้ยิน
(แต่เสียงจะบางเบามาก)
มีซาวด์เช็คดังขึ้นเราก็กรี๊ดดดดดดด
จนน้ำตาคลอเบ้า..มันรู้สึกดีใจที่ได้ยิน
เหมือนคนบ้าคลั่งยิ้มทั้งน้ำตา(แต่มีความสุข)
หน้าตาตึกประมาณนี้
ตอนนั้นเราไปกับพี่คนนึง
เค้าพาเราไปตึกที่อยู่ใกล้ๆลานคอนฯ
พาเราขึ้นไปชั้นบนที่ริมระเบียงแคบๆ
ชั้นบนโดยการขึ้นบันไดไป..(มีเหนื่อยอะ)
เพื่ออะไร??
ก็เพื่อได้เห็นบรรยากาศคอนฯจากมุมสูงไง
โอ้ยฟินไปอีกแบบ
ได้ดูคอนฯแบบทรหดมาก
ระเบียงก็แคบแถมยังมีคนมาเบียดเต็มไปหมด
แต่ก็ยิ้มไม่หยุด..คิดแค่ว่า..แค่นี้ก็คุ้มแล้ว
ร้องเพลงของป๋าไปหลายเพลงเหมือนกัน
แต่ก็จำไม่ได้แล้วว่าป๋าเชสร้องเพลงไรมั่ง
ด้วยความที่เรายังเป็นเด็กอยู่ พี่ที่พาไป
ก็บอกให้กลับบ้านได้แล้วมันดึกแล้ว
ก็เลยต้องกลับบ้านทั้งที่คอนฯยังไม่จบ
ดูยังไม่อิ่ม ร้องยังไม่เต็มที่เลยยย
วันนั้นมีอะไรดีๆหลายอย่างเกิดขึ้นกับชีวิตเรา
เราโครตมีความสุขอะบอกเลย
เสื้อดำสกรีน Linkin Park ที่ช่วงนึงเค้าฮิตใส่กันเราก็มีแถมใส่บ่อยซักจนเปื่อยไปหมดแล้ว
ทุกวันนี้ลายเซ็นชื่อเราที่เราใช้
ก็มาจากตัวอักษรเท่ๆจากวงนี้
ตัวที่เราเอามาใช้มีตัว a,n
และเราก็คงจะใช้ไปทั้งชีวิต
ขอบคุณป๋าที่เคยมอบความสุขให้เรานะคะ
เราจะเก็บในความทรงจำของป๋าตลอดไป
RIP
บันทึกความทรงจำครั้งหนึ่งที่ Chester Bennington (Linkin Park) มาเล่นคอนเสริตที่ไทย
เป็นการเล่าเรื่องในมุมของเราที่มีต่อเชสเตอร์ล้วนๆนะคะ
Credit : รูปจาก google
ตอนป๋ามา Live in Thailand ครั้งแรกปี 2547
ตอนนั้นเรายังเรียนอยู่ ยังไม่มีทุนซื้อบัตรคอนฯ
แต่ด้วยความชอบลุงกินผักจริงๆ
จึงหาทางไปเมืองทองธานีจนได้
ไปโดยที่ไม่มีบัตร แต่ก็ยังไป..
Credit : รูปจาก google
ตอนนั้นแค่คิดว่าขอไปดูบรรยากาศหน้างานก็ยังดี
(แต่ก็แอบหวังว่าเค้าจะเปิดให้เข้าฟรี5555)
ตื่นเต้นมากแม้ไม่ได้เข้าไปดูในคอนฯ
ลานคอนเสริตเป็นแบบกลางแจ้ง (Aktiv Square)
ถึงแม้ไม่ได้เข้าคนที่อยู่ข้างนอกงานก็ได้ยิน
(แต่เสียงจะบางเบามาก)
มีซาวด์เช็คดังขึ้นเราก็กรี๊ดดดดดดด
จนน้ำตาคลอเบ้า..มันรู้สึกดีใจที่ได้ยิน
เหมือนคนบ้าคลั่งยิ้มทั้งน้ำตา(แต่มีความสุข)
หน้าตาตึกประมาณนี้
ตอนนั้นเราไปกับพี่คนนึง
เค้าพาเราไปตึกที่อยู่ใกล้ๆลานคอนฯ
พาเราขึ้นไปชั้นบนที่ริมระเบียงแคบๆ
ชั้นบนโดยการขึ้นบันไดไป..(มีเหนื่อยอะ)
เพื่ออะไร??
ก็เพื่อได้เห็นบรรยากาศคอนฯจากมุมสูงไง
โอ้ยฟินไปอีกแบบ
ได้ดูคอนฯแบบทรหดมาก
ระเบียงก็แคบแถมยังมีคนมาเบียดเต็มไปหมด
แต่ก็ยิ้มไม่หยุด..คิดแค่ว่า..แค่นี้ก็คุ้มแล้ว
ร้องเพลงของป๋าไปหลายเพลงเหมือนกัน
แต่ก็จำไม่ได้แล้วว่าป๋าเชสร้องเพลงไรมั่ง
ด้วยความที่เรายังเป็นเด็กอยู่ พี่ที่พาไป
ก็บอกให้กลับบ้านได้แล้วมันดึกแล้ว
ก็เลยต้องกลับบ้านทั้งที่คอนฯยังไม่จบ
ดูยังไม่อิ่ม ร้องยังไม่เต็มที่เลยยย
วันนั้นมีอะไรดีๆหลายอย่างเกิดขึ้นกับชีวิตเรา
เราโครตมีความสุขอะบอกเลย
เสื้อดำสกรีน Linkin Park ที่ช่วงนึงเค้าฮิตใส่กันเราก็มีแถมใส่บ่อยซักจนเปื่อยไปหมดแล้ว
ทุกวันนี้ลายเซ็นชื่อเราที่เราใช้
ก็มาจากตัวอักษรเท่ๆจากวงนี้
ตัวที่เราเอามาใช้มีตัว a,n
และเราก็คงจะใช้ไปทั้งชีวิต
ขอบคุณป๋าที่เคยมอบความสุขให้เรานะคะ
เราจะเก็บในความทรงจำของป๋าตลอดไป
RIP