สวัสดีค่ะ
คิดนานมากว่าจะตั้งกระทู้นี้ดีมั้ย เพราะไม่เคยทำอะไรแบบนี้เลย แต่สุดท้ายก็คิดว่าเอาวะ...ลองซักตั้ง ยังไงก็ถือว่าได้ลงมือทำดีกว่าปล่อยโอกาสไปเฉยๆ
ประมาณเรา 8-9 ขวบ เราเพิ่งได้สัมผัสโลกเน็ต (ถ้านับอายุเทียบกับเด็กตอนนี้หลายคนอาจจะมองไม่แปลก แต่สิบกว่าปีก่อน อายุเท่านี้เข้าห้องแชทหรือคุยกับใครมีเซอร์ไพรส์กันทุกราย) ตอนนั้นตื่นเต้นมากเด้อ เรื่องเกมไม่ค่อยอู้หูวเพราะที่บ้านเล่นคอนโซลอยู่แล้ว แต่ตอนนั้นสิ่งที่แปลกใหม่ที่สุดสำหรับเราคือการได้คุยกับใครหลายๆคนที่อยู่คนละที่
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ด้วยความที่เราคลั่งนักร้องฝรั่งมากๆ พอลงมาโลกออนไลน์เราเลยใช้ยูสเซอร์เนมว่า 'Clover_LP' หรือ 'linkinpark_clover' (ในบอร์ด forwardmag) ส่วนในแชทบงกชก็ใช้ชื่อว่า 'LINKIN PARK' ตามวงที่ชอบ ซึ่งเราพยายามวางคาแรคเตอร์ตัวเราในเน็ตให้ลึกลับหน่อยๆโดยการที่ไม่บอกอายุ ให้คนเข้าใจไปเอง ซึ่งหลายคนคิดว่าเราม.ปลายไม่ก็มหาลัย เพราะแบบชอบคุยแมนๆ ไม่หญิงจ๋า แล้วจริงๆคุยได้ทุกเรื่องยกเว้นเรื่องอายุ เพราะเราไม่ชอบกับการที่ถูกทรีทแบบแปลกๆตอนไปบอกคนว่าอายุน้อย แต่ก็แปลกดีที่เรานึกย้อนไปเราคุมคาแรคเตอร์แค่ในบอร์ดการ์ตูน (บงกช) แต่ในบอร์ด forwardmag เราเที่ยวไล่บอกคนอื่นประหนึ่งว่าภูมิใจนักหนาว่าเด็กสุด ไม่รู้ทำไมนะคะ เออข้าม 55555
ตอนนั้นเราเป็นหัวโจกหลายๆเรื่องในบอร์ดบงกช ตั้งชมรมคนรัก Lord Of the Rings ในบอร์ดแข่งกับ Harry Potter จนมีดราม่า+คอยสิงแชทตลอด ส่วนใน forwardmag ก็พยายามอัพเดทตลอดเท่าที่เด็กคนนึงจะทำได้ แต่ช่วงนั้นก็งงตัวเองอะชื่อแบบชอบ LP นะ แต่ชอบอัพเดทรูป Avril Lavigne สงสัยพวกป๋าๆไม่ฟรุ้งฟริ้ง T_T แถมยังชอบตั้งกระทู้คุยอีก (ซึ่งก็มีพี่ๆหลายคนมาแจม เพราะหลายคนแบบเด๋อๆเริ่มเล่นเหมือกัน สมัยมีโมเด็มร้องอี๊แอ่ๆอะ 555 แต่บางคนก็รำคาญ -- ฮือ อันนี้เพิ่งสำเหนียกว่ามันอาจน่ารำคาญตอนโตแล้ว ขอโทษนะคะ)
ตอนนั้นเราจับฉ่ายมาก บางทีก็เอาเพื่อน forwardmag ไปแชทบงกช บางทีก็เอาเพื่อนบงกชไป forwardmag แต่ส่วนใหญ่จะสิงแชทบงกชมากกว่า เพราะตอนนั้นบอกเลยว่าเล่นแชทหลายเว็บที่บงกชฟังก์ชั่นดีสุด สะอาดตาสุด มีอีโมติค่อนไรงี้ เปลี่ยนสีได้ ส่วน forwardmag มีแต่บอร์ด thaimisc โล่งๆ เวลาอยากคุยกับใครก็ต้องตั้งกระทู้เอา ซึ่งเวลาเล่นบอร์ด forwardmag ช่วงนั้นพี่ๆเค้าจะเอ็นดูเรามาก บางคนแบบนับอายุให้เลย มาทีไรก็ทักว่าปีนี้อายุ x ปี x เดือนแล้วสินะ อะไรแบบนี้ บอกตรงๆว่าเมื่อก่อนไม่เห็นคนตีกันเพราะเรื่องเล็กๆหรือดราม่าเหมือนตอนนี้เลย (พูดถึงโลกออนไลน์รวมๆนะคะ ไม่ใช่แค่ ff) ขนาดเราชูตัวบอกเด็กสุด รับรู้ถึงอาการอยากเด่นอยากแปลกกว่าคนอื่น (ด้วยความที่เป็นเด็ก) ก็ไม่มีใครมาด่า มาว่าเราเลย ทุกคนในนั้นอบอุ่นมากๆ เราเลยอยากตามหา เพราะพวกพี่คือคนที่ทำให้ชีวิตช่วงนั้นเราอบอุ่น ยิ้มได้ ถ้าใครจำเราได้ติดต่อเรามาหน่อยนะ T_T
ส่วนในแชทบงกช เราได้เจอทั้งเพื่อนหญิง-ชาย คุยกันได้หลายเรื่อง ไม่รู้คุยอะไรนักหนาตั้งแต่เช้ายันเย็น บางคนก็โดนเราแกล้ง บอกตรงๆว่ายกโมเม้นสำคัญมาไม่ได้ เพราะจำไม่ได้จริงๆ แต่ที่สัมผัสได้ตราตรึงคือความอบอุ่นและรอยยิ้ม
ในห้องแชทนั้น คนที่เจอบ่อยๆจะมี
1. ส้ม (Saffron) คนนี้เป็นคอสากลเหมือนกัน เราจำไม่ได้ว่ารู้จักกันยังไง ทำไมถึงพามาลงที่บงกชได้ แต่พออยู่ในแชทพร้อมกันสองคนทีไรชอบคุยกันแบบหลุดโลก แบบเว็บนี้จริงๆคือเว็บการ์ตูนไง ส่วนใหญ่ก็จะมุมิครุคริ แต่เราเหมือนแบบผู้ชายวัย 20 สองคนคุยกัน (มีคนเข้าแชทมาเจอแล้วบอกแบบนี้ 555) ซึ่งตอนนั้นส้มน่าจะอายุประมาณนั้นจริงๆ ส่วนเราก็ 8-10 ขวบ ซึ่งบอกตรงๆว่าเราสนิทกับส้มมากที่สุด คุยได้ทุกเรื่องสัพเพเหระ แต่ส้มก็ไม่เคยรู้ว่าเราอายุเท่าไหร่ จนถึงวันนี้ส้มก็ยังไม่รู้ -- เราเจอส้มแล้วนะคะ คุยกันแล้วด้วย ที่เจอเพราะส้มไม่เคยเปลี่ยนยูสหรือเมลเลย จริงๆเราตามเจอเค้ามาประมาณปีสองปีแล้ว แต่ไม่เคยทักไป คิดว่าเห็นเพื่อนมีความสุข ชีวิตแฮปปี้ไกลๆดีกว่า เพราะเค้าก็มีครอบครัว แต่งงาน มีภาพลูกแล้ว ส่วนเราเพิ่งเรียนจบ ความคิดความอ่าน สภาพแวดล้อมต่างๆรอบตัวที่หล่อหลมเราตอนเราแยกกันมันคงต่างกันจนจูนไม่ติด ที่สำคัญเขาอาจจะโฟกัสเรื่องปัจจุบันมากกว่า เลยไม่อยากไปกวน แต่ในที่สุดเราก็ตัดสินใจทักไปเมื่อวาน (เพราะเชสเตอร์เสีย) และสรุปว่าก็ใช่ส้มจริงๆ ก็คุยกันถาไถ่สารทุกข์สุกดิบ ตอนนี้แน่นอนว่าคงไม่สนิทเท่าเมื่อก่อนเพราะต่างคนต่างมีภาระ แต่เราก็แฮปปี้มากๆที่ได้คุยกันอีก
2. กิ๊บ (Gibbon) จำพี่กิ๊บไม่ค่อยได้ว่าเป็นคนยังไง แต่ที่แน่ๆเป็นอีกคนที่เจอกันบ่อยและคุยกันถูกคอ ตอนนั้นพี่น่าจะม.ปลาย จำได้ว่าเคยแลกเมลกันเพื่อจะไปคุยกันต่อใน msn แต่เพราะเราโตขึ้น สิ่งเร้าเยอะขึ้น ขี้เบื่อง่ายตามประสาวัยรุ่น เราเลยเปลี่ยนเมลเปลี่ยนยูสบ่อย แถมติดเพื่อนที่โรงเรียนเลยไม่ได้เข้าแชทบงกช จนขาดการติดต่อกันไปในที่สุด แต่จากที่ย้อนคิดจำได้รางๆว่าเมลพี่กิ๊บเป็นคำว่า gibbon253... อะไรสักอย่าง (ปีเกิด) มีครั้งนึงเราเคยชมพี้ด้วยว่าชือเท่จัง (ตอนนั้นเด็กไงแก ไม่รู้ว่าชื่อนี้แปลว่าชะนี 5555 ก็ชมความสวยตามตัวอักษร) พี่เค้าบอกตัวอักษรมันสวย คำมันสวย แต่ความหมายไม่สวยนะ อะไรปประมาณนี้
3. บอย (จำยูสไม่ได้) แต่จำได้ว่าพี่บอยชอบใช้สีฟ้าแทนตัว (น่าจะ) คนนี้ไม่สนิทกับเรามาก แต่คุยเล่นหัวได้ ตอนนั้นพี่เค้าอายุ 18 มั้ง เราก็เรียกเค้าว่าลุง
คือเค้าก็ไม่น่าจะรู้นะว่าเราอายุเท่าไหร่เพราะไม่ได้บอกใคร แต่ก็คงคิดว่าเรียกแกล้งๆเพราะประสาวัยรุ่น แก่กว่าคนอื่นนิดเดียวก็รู้สึกว่าแก่ พี่เค้าเคยส่งรูปมาให้อยู่ครั้งนึง (หรือใครในแชทส่งให้นี่แหละ) เป็นรูปถ่ายในสตู ตอนนั้นเด็กไงไม่คิดเรื่องรักๆใคร่ๆก็คิดในใจว่าเออหน้าตาดีนะ ดีใจที่รู้จักพี่ชายหน้าตาดี แล้วก็ทักกัน คุยกันบ้างเวลาเข้าแชท -- ถ้าพี่บอยมาอ่าน อยากฝากบอกว่าพี่คะ ขอโทษถ้าคำพูดน้องมันทำให้พี่สะเทือนใจ 5555 คือเด็กเนาะ ฮือออ คือตอนนั้นเค้าอายุสิบขวบเอง
4. จา (จำยูสไม่ได้) จาเป็นคนน่ารักมากกกก แต่ไม่ค่อยมีความมั่นใจในตัวเอง เวลาเราเรียกชื่อเล่นจาก็จะอาย เข้าใจว่าน่าจะอายเพราะจาพนมกำลังดังมั้ง จำดีเทลลึกไม่ได้ว่าคุยอะไรบ้าง แต่จาชอบใช้ตัวอักษรสีส้มๆ
5. พี (P) คนนี้โมโหมากเด้อ ใช้ยูสอะไรไม่รู้เป็นตัวอักษรตัวเดียวแล้วตามไม่ได้เลย คนนี้เรียกว่าสนิทพอประมาณ ไม่สนิทเท่าส้ม แต่สบายใจที่คุยด้วย ตอนนั้นถ้าจำไม่ผิด (ถ้าจำไม่ผิดนะพี่นะ) อายุพี่น่าจะ 15-16 ไม่ได้เรียนที่ไทย เรียนมาเลย์หรือสิงคโปร์นี่แหละกับเพื่อนไทยอีกสองคน คนนึงชื่อกร (น่าจะใช่) อีกคนชื่ออะไรไม่รู้เป็นผู้หญิง ซึ่งพีเคยพามาเข้าห้องแชทครั้งสองครั้ง แต่หลังจากนั้นก็ไม่มาอีก เวลาเข้ามาก็มีแต่พีคนเดียว บอกตรงๆว่าไม่รู้ว่ะว่าพีเป็นหญิง/ชาย แต่น่าจะชายมั้ง ดูจากคำพูด แบบจำได้ว่าเราไม่เคยคุยลงดีเทลอะไรเลยว่ะ แต่แบบเป็นคนที่คุยแล้วสบายใจโคตร ที่สำคัญพีเป็นเพื่อนที่โคตรดี ดีแบบมากๆ รู้ใจ, protective แถมให้ทำอะไรก็ทำ ให้เขียนไดอารี่ Yenta4 แทนยังทำอะแก คิดดู 555
ไดอะลอคที่เราจำได้มีแค่มีคนเข้าห้องแชทมาแล้วคุยกันเรื่องเวกัสหรืออะไรสักอย่าง เราบอกน้ำพุที่เวกัสสวยนะ เคยไปมา เด็กคนนั้นก็บอกแบบอย่าพูดๆอิจฉา แล้วพีก็มาเสริมว่าเคยไปสวยจริงๆ ประมาณนี้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ซึ่งเพราะตอนนั้นเราเด็กมาก 10 ขวบ ไม่ได้คิดเลยว่าต้อง keep in touch กับเพื่อน ต้องเซฟเมล เซฟรายละเอียดเพื่อนเพราะวันนึงอาจจะจากกัน ขาดการติดต่อกัน ตอนนั้นเห่อชีวิตมัธยมมาก มีสิ่งเร้าอะไรเยอะแยะนอกรั้วประถม ชอบอะไรก็ตามกระแสเปลี่ยนไปเรื่อย เปลี่ยนทั้งเมลทั้งอะไร ตอนแรกที่เปลี่ยนก็เซฟคอนแทคเพื่อนไปทุกคนนะ ตอนหลังน่าจะลบเพื่อนเก่าๆออก แบบที่ไม่เจอในชีวิตประจำวัน เพราะตอนนั้นคิดสั้นๆแค่แบบเออก็ไม่ได้คุยกันแล้วจะเก็บไว้ทำไม พอตอนนี้เรียนจบทำงาน (ตอนนี้เรา 24) ชีวิตมันก็เคว้งอีกครั้ง เพราะเพื่อนที่เคยติดเคยคบก็แยกย้ายกันไป คือเราใช้ชีวิตไม่มีกรอบแล้วไง แบบเพื่อนๆที่สนิทมันเป็นเหมือนเพื่อนในหน้าที่ แบบเพราะมีโรงเรียนมีคาบที่ต้องเข้าตัวเลยจะติดกัน แต่นี่เคว้งไง เป็นอิสระจากทุกสิ่ง งานก็เป็นเจ้านายตัวเอง ชีวิตมีฟรีด้อมโพดๆ หลายคนอาจจะแบบดีเนาะ เป็นเจ้านายตัวเอง แต่ไม่เลยอะ ชีวิตน่าเบื่อมาก ไม่เจอใครเลย ไม่มีโมเม้นความตื่นเต้นความฮาเพราะสถานการณ์บีบบังคับ เพราะเราเป็นคนบังคับมันทุกอย่าง (ยกตัวอย่าง สมมติตอนเรียน ถึงแม้จะมีโมเมนแย่ๆ แบบอาจารย์บังคับทำนู่นนี่นั่น เข้ากิจกรรมที่ไม่ชอบ แต่เออสุดท้ายก็หัวเราะออก ถือเป็นโมเม้นฮาๆกับเพื่อน แต่เพราะเป็นเจ้านายตัวเอง เลยไม่มีใครบังคับเราได้ไง ชีวิตห่อเหี่ยวมาก) เราเลยแบบย้อนมองถึงอดีตว่าครั้งหนึ่งเราเคยมีความสุขมากๆเหมือนลอยได้ตอนที่เข้าโลกเน็ตใหม่ๆ เราเลยอยากกลับไปคุยกับทุกคน อยากถามไถ่สารทุกข์สุกดิบว่าเป็นยังไง สบายดีมั้ย อยากขอบคุณที่พวกเค้าทำให้ช่วงชีวิตนึงของเรามีความสุขมากๆ
ตอนนี้ด้วยเพราะเราเจอส้มแล้ว อีก 3 คนเราจำยูสไม่ได้ ลองเซิร์ชแล้วก็ไม่เจอ เรามาเจอเบาะแสของ P (เอาจริงๆเราจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเมลพีเมลอะไร จำได้แค่มีตัวเลข) เราไล่หาทั้งบอร์ดบงกชอะไรต่างๆ เมลก็ใช้ค้นไม่ได้ เมลแรกเราโดนลบไปแล้ว เพราะไม่ได้เข้าใช้งานนานเกินไป (เสียดายมากๆ) แต่เราเซิร์ชไปเซิร์ชมาก็นึกขึ้นได้ว่าสมัยนั้นนอกจากบงกชจะมีเว็บฮิตอีกเว็บที่ตีมาคู่กันคือ wondermay แล้วคิดยังไงไม่รู้นะ จากไม่มี clue อะไรเลยเราก็ไปเจอประวัตินี้
http://www.wondermay.com/staff/index.htm#p
ซึ่งสตาฟที่ชื่อ P เตะตาเรามาก (ตอนที่คุยกันพีไม่เคยบอกว่าเป็นสตาฟเว็บนั้น) แต่จากการอ่านประวัติ แถมสถานที่ที่ชอบไปมันมีเมืองเวกัสจริงๆ เราคิดว่าน่าจะใช่ แต่โชคร้ายที่เราเซิร์ชเท่าไหร่ก็ไม่เจออะไรเลย เพราะยูส plb1987 ฝรั่งก็ใช้ คนจีนก็มี คือถ้าหาเว็บไทยก็เจอแค่หน้าใน wondermay แค่นั้น แต่เราก็ลองแอดไปถามเจ้าของเว็บแล้วว่าได้ติดต่อกับสตาฟอยู่ไหม เขาก็บอกว่าไม่ค่อยได้คุยเลย ข้อมูลก็มีแค่ที่ลงไว้นั่นแหละ เราก็เศร้าเลย T_T แต่เราก็นึกได้ว่าพีมีเพื่อนชื่อกร น่าจะยูส korn125 แต่พอเอามาเซิร์ชแล้วไม่เจอเมลล์แฮะ เจอก็เจอแต่เด็กดีสมัยหลายปีที่แล้วที่ร้างไว้ ส่วนไลน์หรืออะไรก็ลองแอดตามชื่อยูสแล้วก็อ่านแต่ไม่ตอบ สรุปก็น่าจะคนละคน ตอนนี้เลยมึนตึ้บ ไม่รู้จะยังไงดี ซึ่งเราก็เมลหาเจ้าของเมล plb1987@hotmail.com, plb1987@gmail.com เรียบร้อยแล้ว รอการตอบกลับว่าสรุปเค้าใช่หรือไม่ใช่ ซึ่งถึงใช่เราก็ไม่รู้ว่าตอนนี้เขายังเป็นเจ้าของเมลมั้ย เพราะถ้าไม่เข้าเมลนานเมลจะถูกลบ แล้วมีคนเสียบแทนได้ตลอด
สิ่งที่ทำให้เราฮึดสู้ขึ้นมาอยากตามหา ทั้งๆที่ตามหาแบบลมๆแล้งๆมาหลายปีก็คือเพราะการจากไปของเชสเตอร์ เบนนิงตัน ไอดอลที่เรารักมากๆที่สุดคนหนึ่ง ที่มีส่วนสำคัญในช่วงชีวิตที่เรามีความสุขมากๆ ตอนนั้นรอบตัวเราหอมหวาน ด้วยความที่เป็นเด็กจึงไม่มีภาระหน้าที่อะไรที่ต้องกังวล วันๆกลับมาจากเรียน ทำการบ้านเสร็จก็เข้าแชท ดู MTV มันคือช่วงที่เรามีความสุขที่สุด หลายคนน่าจะจำโมเม้นที่ตัวเองเพิ่งเข้าโลกออนไลน์หรือตอนเด็กที่ยังไม่ประสีประสาอะไรเนอะ รอบตัวมันน่าค้นหา น่าสนใจ ทำอะไรก็ตื่นเต้นไปหมด
เรายกชื่อวง LP เป็นตัวตนเรา เป็นชื่อยูสเรา ดังนั้นเราคิดว่า "อาจจะมีโอกาส" ที่หลายๆคนที่ขาดการติดต่อไปอาจจะคิดถึงเราบ้างว่าแต่ก่อนครั้งนึงเคยคุยกับผู้หญิงที่ชอบ LP มากๆ เราเลยอยากจะขอใช้พื้นที่และใช้โอกาสนี้ตามหาเหล่าคนในความทรงจำ เผื่อโชคชะตาหรืออะไรก็แล้วแต่ดลบันดาลให้เรามาเจอกัน
- เราคือเจ้าของยูส Clover_LP, linkinpark_clover, Viggo [Aragorn] --- ในบอร์ดบงกช
- เมลแรกของเราคือ linkinpark_clover@hotmail.com
- เราเล่น forwardmag, เว็บ bongkoch ระหว่างช่วงปี 2545-2547
- เราบอกทุกคนว่าชื่อไอ
- เราชอบ Linkin Park, Avril Lavigne
- เราชอบพูดโผงผาง เป็นผู้หญิง แต่คุยแมนๆ
ใครที่จำได้ว่าเสี้ยวนึงในชีวิตเคยพบผ่านใครที่มีข้อมูลประมาณนี้หรือจำได้ว่ามีเพื่อนคนไหนติดการ์ตูนญี่ปุ่น,บอร์ดบงกช หรือเสพย์สากลช่วงนั้น ติดต่อเรากลับที่เฟสบุ๊ค
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้https://www.facebook.com/c2a8b1c6
ทีนะคะ
ขอบคุณมากๆค่ะ
กี่ปีก็จะรอค่ะ
[ตามหา] เพื่อนจากเว็บการ์ตูน Bongkoch (บงกช) และ Forwardmag เมื่อ 10 ปีที่แล้ว
คิดนานมากว่าจะตั้งกระทู้นี้ดีมั้ย เพราะไม่เคยทำอะไรแบบนี้เลย แต่สุดท้ายก็คิดว่าเอาวะ...ลองซักตั้ง ยังไงก็ถือว่าได้ลงมือทำดีกว่าปล่อยโอกาสไปเฉยๆ
ประมาณเรา 8-9 ขวบ เราเพิ่งได้สัมผัสโลกเน็ต (ถ้านับอายุเทียบกับเด็กตอนนี้หลายคนอาจจะมองไม่แปลก แต่สิบกว่าปีก่อน อายุเท่านี้เข้าห้องแชทหรือคุยกับใครมีเซอร์ไพรส์กันทุกราย) ตอนนั้นตื่นเต้นมากเด้อ เรื่องเกมไม่ค่อยอู้หูวเพราะที่บ้านเล่นคอนโซลอยู่แล้ว แต่ตอนนั้นสิ่งที่แปลกใหม่ที่สุดสำหรับเราคือการได้คุยกับใครหลายๆคนที่อยู่คนละที่
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ตอนนั้นเราจับฉ่ายมาก บางทีก็เอาเพื่อน forwardmag ไปแชทบงกช บางทีก็เอาเพื่อนบงกชไป forwardmag แต่ส่วนใหญ่จะสิงแชทบงกชมากกว่า เพราะตอนนั้นบอกเลยว่าเล่นแชทหลายเว็บที่บงกชฟังก์ชั่นดีสุด สะอาดตาสุด มีอีโมติค่อนไรงี้ เปลี่ยนสีได้ ส่วน forwardmag มีแต่บอร์ด thaimisc โล่งๆ เวลาอยากคุยกับใครก็ต้องตั้งกระทู้เอา ซึ่งเวลาเล่นบอร์ด forwardmag ช่วงนั้นพี่ๆเค้าจะเอ็นดูเรามาก บางคนแบบนับอายุให้เลย มาทีไรก็ทักว่าปีนี้อายุ x ปี x เดือนแล้วสินะ อะไรแบบนี้ บอกตรงๆว่าเมื่อก่อนไม่เห็นคนตีกันเพราะเรื่องเล็กๆหรือดราม่าเหมือนตอนนี้เลย (พูดถึงโลกออนไลน์รวมๆนะคะ ไม่ใช่แค่ ff) ขนาดเราชูตัวบอกเด็กสุด รับรู้ถึงอาการอยากเด่นอยากแปลกกว่าคนอื่น (ด้วยความที่เป็นเด็ก) ก็ไม่มีใครมาด่า มาว่าเราเลย ทุกคนในนั้นอบอุ่นมากๆ เราเลยอยากตามหา เพราะพวกพี่คือคนที่ทำให้ชีวิตช่วงนั้นเราอบอุ่น ยิ้มได้ ถ้าใครจำเราได้ติดต่อเรามาหน่อยนะ T_T
ส่วนในแชทบงกช เราได้เจอทั้งเพื่อนหญิง-ชาย คุยกันได้หลายเรื่อง ไม่รู้คุยอะไรนักหนาตั้งแต่เช้ายันเย็น บางคนก็โดนเราแกล้ง บอกตรงๆว่ายกโมเม้นสำคัญมาไม่ได้ เพราะจำไม่ได้จริงๆ แต่ที่สัมผัสได้ตราตรึงคือความอบอุ่นและรอยยิ้ม
ในห้องแชทนั้น คนที่เจอบ่อยๆจะมี
1. ส้ม (Saffron) คนนี้เป็นคอสากลเหมือนกัน เราจำไม่ได้ว่ารู้จักกันยังไง ทำไมถึงพามาลงที่บงกชได้ แต่พออยู่ในแชทพร้อมกันสองคนทีไรชอบคุยกันแบบหลุดโลก แบบเว็บนี้จริงๆคือเว็บการ์ตูนไง ส่วนใหญ่ก็จะมุมิครุคริ แต่เราเหมือนแบบผู้ชายวัย 20 สองคนคุยกัน (มีคนเข้าแชทมาเจอแล้วบอกแบบนี้ 555) ซึ่งตอนนั้นส้มน่าจะอายุประมาณนั้นจริงๆ ส่วนเราก็ 8-10 ขวบ ซึ่งบอกตรงๆว่าเราสนิทกับส้มมากที่สุด คุยได้ทุกเรื่องสัพเพเหระ แต่ส้มก็ไม่เคยรู้ว่าเราอายุเท่าไหร่ จนถึงวันนี้ส้มก็ยังไม่รู้ -- เราเจอส้มแล้วนะคะ คุยกันแล้วด้วย ที่เจอเพราะส้มไม่เคยเปลี่ยนยูสหรือเมลเลย จริงๆเราตามเจอเค้ามาประมาณปีสองปีแล้ว แต่ไม่เคยทักไป คิดว่าเห็นเพื่อนมีความสุข ชีวิตแฮปปี้ไกลๆดีกว่า เพราะเค้าก็มีครอบครัว แต่งงาน มีภาพลูกแล้ว ส่วนเราเพิ่งเรียนจบ ความคิดความอ่าน สภาพแวดล้อมต่างๆรอบตัวที่หล่อหลมเราตอนเราแยกกันมันคงต่างกันจนจูนไม่ติด ที่สำคัญเขาอาจจะโฟกัสเรื่องปัจจุบันมากกว่า เลยไม่อยากไปกวน แต่ในที่สุดเราก็ตัดสินใจทักไปเมื่อวาน (เพราะเชสเตอร์เสีย) และสรุปว่าก็ใช่ส้มจริงๆ ก็คุยกันถาไถ่สารทุกข์สุกดิบ ตอนนี้แน่นอนว่าคงไม่สนิทเท่าเมื่อก่อนเพราะต่างคนต่างมีภาระ แต่เราก็แฮปปี้มากๆที่ได้คุยกันอีก
2. กิ๊บ (Gibbon) จำพี่กิ๊บไม่ค่อยได้ว่าเป็นคนยังไง แต่ที่แน่ๆเป็นอีกคนที่เจอกันบ่อยและคุยกันถูกคอ ตอนนั้นพี่น่าจะม.ปลาย จำได้ว่าเคยแลกเมลกันเพื่อจะไปคุยกันต่อใน msn แต่เพราะเราโตขึ้น สิ่งเร้าเยอะขึ้น ขี้เบื่อง่ายตามประสาวัยรุ่น เราเลยเปลี่ยนเมลเปลี่ยนยูสบ่อย แถมติดเพื่อนที่โรงเรียนเลยไม่ได้เข้าแชทบงกช จนขาดการติดต่อกันไปในที่สุด แต่จากที่ย้อนคิดจำได้รางๆว่าเมลพี่กิ๊บเป็นคำว่า gibbon253... อะไรสักอย่าง (ปีเกิด) มีครั้งนึงเราเคยชมพี้ด้วยว่าชือเท่จัง (ตอนนั้นเด็กไงแก ไม่รู้ว่าชื่อนี้แปลว่าชะนี 5555 ก็ชมความสวยตามตัวอักษร) พี่เค้าบอกตัวอักษรมันสวย คำมันสวย แต่ความหมายไม่สวยนะ อะไรปประมาณนี้
3. บอย (จำยูสไม่ได้) แต่จำได้ว่าพี่บอยชอบใช้สีฟ้าแทนตัว (น่าจะ) คนนี้ไม่สนิทกับเรามาก แต่คุยเล่นหัวได้ ตอนนั้นพี่เค้าอายุ 18 มั้ง เราก็เรียกเค้าว่าลุง
คือเค้าก็ไม่น่าจะรู้นะว่าเราอายุเท่าไหร่เพราะไม่ได้บอกใคร แต่ก็คงคิดว่าเรียกแกล้งๆเพราะประสาวัยรุ่น แก่กว่าคนอื่นนิดเดียวก็รู้สึกว่าแก่ พี่เค้าเคยส่งรูปมาให้อยู่ครั้งนึง (หรือใครในแชทส่งให้นี่แหละ) เป็นรูปถ่ายในสตู ตอนนั้นเด็กไงไม่คิดเรื่องรักๆใคร่ๆก็คิดในใจว่าเออหน้าตาดีนะ ดีใจที่รู้จักพี่ชายหน้าตาดี แล้วก็ทักกัน คุยกันบ้างเวลาเข้าแชท -- ถ้าพี่บอยมาอ่าน อยากฝากบอกว่าพี่คะ ขอโทษถ้าคำพูดน้องมันทำให้พี่สะเทือนใจ 5555 คือเด็กเนาะ ฮือออ คือตอนนั้นเค้าอายุสิบขวบเอง
4. จา (จำยูสไม่ได้) จาเป็นคนน่ารักมากกกก แต่ไม่ค่อยมีความมั่นใจในตัวเอง เวลาเราเรียกชื่อเล่นจาก็จะอาย เข้าใจว่าน่าจะอายเพราะจาพนมกำลังดังมั้ง จำดีเทลลึกไม่ได้ว่าคุยอะไรบ้าง แต่จาชอบใช้ตัวอักษรสีส้มๆ
5. พี (P) คนนี้โมโหมากเด้อ ใช้ยูสอะไรไม่รู้เป็นตัวอักษรตัวเดียวแล้วตามไม่ได้เลย คนนี้เรียกว่าสนิทพอประมาณ ไม่สนิทเท่าส้ม แต่สบายใจที่คุยด้วย ตอนนั้นถ้าจำไม่ผิด (ถ้าจำไม่ผิดนะพี่นะ) อายุพี่น่าจะ 15-16 ไม่ได้เรียนที่ไทย เรียนมาเลย์หรือสิงคโปร์นี่แหละกับเพื่อนไทยอีกสองคน คนนึงชื่อกร (น่าจะใช่) อีกคนชื่ออะไรไม่รู้เป็นผู้หญิง ซึ่งพีเคยพามาเข้าห้องแชทครั้งสองครั้ง แต่หลังจากนั้นก็ไม่มาอีก เวลาเข้ามาก็มีแต่พีคนเดียว บอกตรงๆว่าไม่รู้ว่ะว่าพีเป็นหญิง/ชาย แต่น่าจะชายมั้ง ดูจากคำพูด แบบจำได้ว่าเราไม่เคยคุยลงดีเทลอะไรเลยว่ะ แต่แบบเป็นคนที่คุยแล้วสบายใจโคตร ที่สำคัญพีเป็นเพื่อนที่โคตรดี ดีแบบมากๆ รู้ใจ, protective แถมให้ทำอะไรก็ทำ ให้เขียนไดอารี่ Yenta4 แทนยังทำอะแก คิดดู 555
ไดอะลอคที่เราจำได้มีแค่มีคนเข้าห้องแชทมาแล้วคุยกันเรื่องเวกัสหรืออะไรสักอย่าง เราบอกน้ำพุที่เวกัสสวยนะ เคยไปมา เด็กคนนั้นก็บอกแบบอย่าพูดๆอิจฉา แล้วพีก็มาเสริมว่าเคยไปสวยจริงๆ ประมาณนี้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
สิ่งที่ทำให้เราฮึดสู้ขึ้นมาอยากตามหา ทั้งๆที่ตามหาแบบลมๆแล้งๆมาหลายปีก็คือเพราะการจากไปของเชสเตอร์ เบนนิงตัน ไอดอลที่เรารักมากๆที่สุดคนหนึ่ง ที่มีส่วนสำคัญในช่วงชีวิตที่เรามีความสุขมากๆ ตอนนั้นรอบตัวเราหอมหวาน ด้วยความที่เป็นเด็กจึงไม่มีภาระหน้าที่อะไรที่ต้องกังวล วันๆกลับมาจากเรียน ทำการบ้านเสร็จก็เข้าแชท ดู MTV มันคือช่วงที่เรามีความสุขที่สุด หลายคนน่าจะจำโมเม้นที่ตัวเองเพิ่งเข้าโลกออนไลน์หรือตอนเด็กที่ยังไม่ประสีประสาอะไรเนอะ รอบตัวมันน่าค้นหา น่าสนใจ ทำอะไรก็ตื่นเต้นไปหมด
เรายกชื่อวง LP เป็นตัวตนเรา เป็นชื่อยูสเรา ดังนั้นเราคิดว่า "อาจจะมีโอกาส" ที่หลายๆคนที่ขาดการติดต่อไปอาจจะคิดถึงเราบ้างว่าแต่ก่อนครั้งนึงเคยคุยกับผู้หญิงที่ชอบ LP มากๆ เราเลยอยากจะขอใช้พื้นที่และใช้โอกาสนี้ตามหาเหล่าคนในความทรงจำ เผื่อโชคชะตาหรืออะไรก็แล้วแต่ดลบันดาลให้เรามาเจอกัน
- เราคือเจ้าของยูส Clover_LP, linkinpark_clover, Viggo [Aragorn] --- ในบอร์ดบงกช
- เมลแรกของเราคือ linkinpark_clover@hotmail.com
- เราเล่น forwardmag, เว็บ bongkoch ระหว่างช่วงปี 2545-2547
- เราบอกทุกคนว่าชื่อไอ
- เราชอบ Linkin Park, Avril Lavigne
- เราชอบพูดโผงผาง เป็นผู้หญิง แต่คุยแมนๆ
ใครที่จำได้ว่าเสี้ยวนึงในชีวิตเคยพบผ่านใครที่มีข้อมูลประมาณนี้หรือจำได้ว่ามีเพื่อนคนไหนติดการ์ตูนญี่ปุ่น,บอร์ดบงกช หรือเสพย์สากลช่วงนั้น ติดต่อเรากลับที่เฟสบุ๊ค
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ทีนะคะ
ขอบคุณมากๆค่ะ
กี่ปีก็จะรอค่ะ