นี่เป็นคำถามที่ถามตัวเองทุกวัน ว่ามันต้องเหนื่อยขนาดนี้เลยหรอ ทำไมไม่เห็นเหมือนคนอื่นๆเลย

เพราะต้นทุนชีวิตมันมีไม่เท่ากันใช่ไหม
ทำไมชีวิตเราถึงเหนื่อยจัง ถึงลำบากจัง ไหนจะเรียน ไหนจะทำงาน
ไหนจะเรื่องที่บ้าน ปัญหามากมายไปหมด ถึงไม่เคยได้ใช้ชีวิตเหมือนนศ.คนอื่นเลย คนอื่นไม่เห็นเขาต้องเหนื่อยขนาดนี้เลย
ตอนนี้กำลังศึกษาอยู่ชั้นปีที่ 5 กำลังฝึกสอน และทำงานไปด้วย เพราะไม่อยากขอเงินที่บ้าน รู้ว่าถ้าเราไม่ทำงานใช้ชีวิตเหมือนคนอื่น ที่ขอเงินพ่อแม่ ที่บ้านต้องลำบาก ที่บ้านต้องรับภาระตรงนี้ เลยเลือกที่จะทำงานไปด้วย แต่ตอนนี้เริ่มท้อ ว่าชีวิตของคนๆนึงที่อายุเท่านี้ ต้องรับผิดชอบอะไรมากมายขนาดนี้เลยหรอ หรือเพราะเรานึกถึงคนอื่นมากเกินไป แคร์คนที่บ้านมากเกินไปเลยไม่อยากเพิ่มภาระให้เขา เพราะเขามีภาระอื่นที่สำคัญกว่า เราเลยเลือกรับผิดชอบตัวเองหรอ เราจำเป็นต้องแบกภาระไว้ขนาดนี้มั้ย
ชีวิตตอนนี้โคตรท้อเลย หลายคนบอกให้เลิกทำงานให้เรียนอย่างเดียว เราก็อยากจะบอกปัญหาส่วนตัวของเรานะ แต่บางเรื่องมันไม่อยากเล่าให้ใครฟังไง ก็ต้องเก็บไว้ รู้ว่าตอนนี้เรียนอยู่การเรียนสำคัญที่สุด แต่มันเรียนอย่างเดียวเหมือนคนอื่นไม่ได้ไง ภาระหน้าที่ ความรับผิดชอบมันต่างกัน เพราะต้นทุนชีวิตมันต่างกันหรอ เราเลยต้อง้หนื่อยขนาดนี้ ถ้าเลือกได้อยากเรียนอย่างเดียวเหมือนกันนะ เพราะเหนื่อยนะ เหนื่อยมาก
แต่จะไม่ท้อนะ จะสู้จะดิ้นรนให้ถึงที่สุด เพราะถ้าเรายอมแพ้กับมัน คนที่ลำบากคือพ่อแม่ กับตัวเราเองในอนาคต