สมัยเด็กๆได้ยินได้ฟังเรื่องศาสนาพุทธมีความรู้สึกเรื่องความศักดิ์สิทธิ์..แต่ไม่เข้าใจอะไรมากไปกว่านี้..???!!!

ตอนนั้นเมื่อเห็นพระแก่ๆจะรู้สึกว่าศักดิ์สิทธิ์มากกว่า..ยิ่งเป็นพระที่แบกกลดมาปักกลดใต้ต้นไม่กลางทุ่งยิ่งรู้สึกว่าศักดิ์สิทธิ์มาก..

ในใจมีความสงสัยหลายอย่างจึงคิดว่าชีวิตนี้จะขอบวชสักครั้งให้ได้สัก 1 พรรษา..เกิดความคิดนั้นตั้งแต่อายุ 14-15 แล้ว..

ตอนนั้นก็คิดว่าพระสายธรรมยุติน่าจะเคร่งกว่าพระสายมหานิกาย(เพราะพี่ชายเคยบวชสายธรรมยุติ)..จึงอยากบวชสายธรรมยุติ..

พออายุใกล้ๆ 20 ก็คุยกับแม่ว่าอยากจะบวชสักครั้งในชีวิต..ให้ได้สักหนึ่งพรรษา..แม่ก็บอกว่าให้เรียนจบก่อน..!!!

เมื่อเรียนจบได้ทำงานแล้วก็หาโอกาสคุยกันกับแม่ใหม่..แม่บอกทำงานดีๆแล้วจะบวชทำไม..???

แม่บอกต่อไปอีกว่า "พี่ๆเขาบวชให้กันหมดแล้วทุกคน(3 คน)..ไม่ต้องบวชหรอก..!!!"..อ้าว..!!!???

จนกระทั่ง พ.ศ. 2534 ตอนนั้นทำงาน bank มีเรื่องทุกข์ใจกลัดกลุ้มจึงตัดสินใจส่งจดหมายลาออกจากงานธนาคาร..

เมื่อคำสั่งมีผลสมบูรณ์แล้วจึงไปบอกให้แม่รู้ว่าผมได้ส่งจดหมายลาออกจากงานแล้ว และคำสั่งอนุมัติแล้วด้วย..!!!

เมื่อตื่นขึ้นมาตอนเช้าวันรุ่งขึ้นเพื่อจะไปทำงานเคลียร์งานให้คนอื่นรับงานไปทำแทน..ก็พบว่าแม่ตาบวม..แม่ร้องให้..!!!???

ใจหาย..จึงอธิบายให้แม่ฟังว่าทำงานธนาคารชีวิตนี้ก็เป็นแค่ลูกจ้างเขา..สึกออกมาแล้วอยากทำธุรกิจส่วนตัว..แม่เข้าใจเลยสีหน้าดีขึ้นมาก..

จึงบอกแม่ว่าให้ช่วยติดต่อวัดบูรพาราม ซึ่งเป็นวัดของหลวงปู่ดูลย์ อตุลโล(ท่านได้ละสังขารไปตั้งแต่ พ.ศ. 2526 แล้ว)..

บอกแม่ไปด้วยว่าไม่ต้องไปจัดงานอะไรทั้งนั้นนะ..ให้บอกแค่คนรู้จักใครอยากมาก็มาทำพิธีบวชเสร็จก็เลี้ยงเพล..

เมื่อถึงวันบวชก็ไปที่วัดตั้งแต่เช้ามีคนรู้จักมาร่วมงานบวชอยู่ประมาณสัก 20-30 คน..

บวชเสร็จออกมาจากโบสถ์ก็มานั่งงงๆ / เนี่ยนะบวช / เนี่ยนะพระ / แค่โกนหัวห่มจีวรเนี่ยนะ..???!!!

วัดบูรพารามนั้นอยู่กลางเมือง..คนเดินผ่านไปมาพลุกพล่านทั้งวันตั้งแต่เช้าจรดเย็น..หาความสงบไม่ได้เลย..บวชแล้วน่าจะสงบกว่านี้..!!!

ในใจนั้นมีความอยากรู้ว่าศาสนาพุทธแท้จริงแล้วเป็นยังไง..แต่ไม่น่าจะเป็นแบบนี้แน่..จึงนั่งงงอยู่อย่างนั้น..!!!

(แค่นี้ก่อนครับแล้วจะเข้ามาต่อวันหลังครับ..)