สวัสดีครับ ผมกับแฟนคุยกันมาได้เดือนนิดๆ ตลอดเวลาที่คุยกัน เขาย้ำว่าเราไม่ใช่สไตล์เค้า แต่เราก็ยังคุยทุกวัน จนวันนึงผมตัดสินใจขอเค้าเป็นแฟน แต่เค้าก็ดูลังเลและในที่สุดเค้าก็ตอบตกลงเป็นแฟน เพราะเค้าอยู่กับเราได้โดยไม่รู้สึกอึดอัด เราดีกับเค้าทุกอย่าง ตามใจทุกอย่าง คุยกันเปิดอกตรงๆทุกเรื่องและจริงใจต่อกันมาก สุดท้ายคบกันได้ 3 อาทิตย์ เค้าก็ขอเลิกกับผมด้วยเหตุผลที่ว่า ผมยังไม่ใช่สำหรับเค้า เค้าขอโทษที่ทำให้เราเสียใจ เค้าบอกว่ารู้สึกแปลกๆและอึดอัดตอนผมเรียกเค้าว่าแฟน ตอนบอกเลิก เราทั้งคู่ต่างก็ร้องไห้หนัก เค้าบอกว่าเค้าอยากจะรักผมเพราะผมดีกับเค้าทุกอย่างแต่เค้าให้ได้แค่เพื่อนจริงๆ ผมบอกกับเค้าว่า ผมยังรักเค้า ผมเข้าใจและจะไม่รั้งให้เค้าอยู่ต่อ สุดท้ายตอนนี้เราก็ตกลงเป็นพี่น้องที่ดีต่อกัน ตัดสินใจไม่หายไปจากชีวิตกันและกัน ยังทักคุยกันเหมือนเดิม โดยผมขอเค้าว่า เป็นพี่น้องกันแต่กอดหอมกันได้ไหม เค้าก็ตกลง โดยจะเลิกสถานะแบบนี้หากต่างฝ่ายมีใครคนใหม่

วันถัดมาที่เลิกกัน เราวีดีโอคอลคุยกัน อยู่ๆผมก็ร้องไห้ออกมาทั้งๆที่ไม่อยากให้เค้าเห็นเพราะกลัวว่าเค้าจะเฟดตัวออกจากชีวิตของเรา เค้าก็บอกว่าเค้าก็ร้องไห้ตอนกลางวัน ไม่รู้ว่าทำไมอยู่ดีๆถึงร้อง คงเป็นเพราะผูกพันธ์และเป็นห่วงเรา

สำหรับผม ผมตัดสินใจที่จะรักเค้าต่อไป และทักหาเค้าทุกวัน ไม่ว่าสุดท้ายจะเป็นได้แค่พี่ชาย (ในใจแอบหวังอยู่ลึกๆ แต่ก็ทำใจไปด้วยเพราะไม่อยากให้เค้าอึดอัดและเฟดตัวออกจากเรา) เค้าก็บอกกับผมแล้วว่าอยากจะคุยกับใครนานๆด้วยสถานะเพื่อนหรือพี่น้องสักครึ่งปีก่อนค่อยตัดสินใจคบเป็นแฟน โดยบอกว่า ผมไม่ต้องรอเค้า ถ้าเจอใครที่ดีก็ไปได้เลยและเค้าพร้อมช่วยดูว่าคนนั้นดีกับผมหรือเปล่า ปรึกษาเค้าได้ แต่ในใจผมยังคิดถึงและรักเค้าเสมอ ยังไม่พร้อมจะมีคนใหม่เร็วๆนี้

อยากถามว่า ถ้าคุณเป็นเค้า ถ้ามีคนที่ดีกับคุณมาโดยตลอดและจะดีกับคุณตลอดไป สักวันมันจะเปลี่ยนเป็นคนที่ใช่ได้ไหมครับ
และถ้าคุณเป็นผม คุณจะทำอย่างไรต่อไป