มิควรวาง น้ำตาลหวาน ไว้ใกล้มด          
อยากจะอด ทำเมินเฉย    ไม่หวั่นไหว        
ถ้าเผลอเลอ ไม่ใคร่ควร   กัดกลืนไป          
ต้องวางวาย  เมื่อถูกฤทธิ์  ติดน้ำตาล                

ความกลมเกลียว ใกล้ชิด สนิทแนบ
คงมิแปลก    ลึกฤทัย   ฝันใฝ่หา
ความอ่อนไหว ในตัวคน  ช่างนำพา
อาจพลาดท่า   เสียรู้ให้   ใจตนเอง

หากได้หลง เมามัว กลั้วความรัก
จะเจ็บนัก เจ็บใจตัว  ที่มัวหลง
ประหนึ่งมด ติดรสหวาน ต้องตรอมตรม
แม้นยาขม  ช่วยรักษา    หาไม่มี
(ผมแต่งกลอนเล่นๆนะครับ ไม่ได้ใช้อารมณ์ส่วนตัวแต่ง)