เรากับแฟนคบกันมาปี ต.ค.60 นี้ก้จะครบรอบ 10 ปี (คบตั้งแต่ ม.3 อายุประมาณ 15 ปี ตอนนี้ 24 แล้ว)
เรารักกันดี มีความสุข มีแต่สิ่งดีๆให้กัน จนประมาณปี 54 เขาก็ติดเกม แล้วก็คุยกับคนในเกม เราก็ขอเลิกกับเขา แต่เขาไม่ยอม และเขาก็รับปากว่าจะไม่คุยอีก เรื่องนี้ก้ผ่านไป (อาจเป็นเพราะเรื่อมันผ่านมานานเราเลยไม่รู้สึกแล้วก้ลืมๆความรู้สึกตอนนั้นไปแล้ว เลยสั้นมาก) เราก้กลับมารักกันเหมือนเดิม ดูแลกัน ช่วยเหลือกัน
ปี 56 เขาเกณฑ์ทหาร เราก้ลงเรียน ปวส.แบบเรียนเฉพาะวันอาทิตย์ อาทิตย์ไหนเลิกไว เราก้นั่งวินมอไซเข้าไปเยี่ยมเขาในค่าย จะบอกว่าเขาโชคดีกว่าคนอื่นก้ได้นะ เพราะเราไปหาเขาแทบทุกอาทิตย์ ไม่เคยให้เขาต้องรู้สึกว่า ทำไมเพื่อนเขามีครอบครัวมีแฟนมีใครมาหา แต่เขาไม่มี เราไม่เคยปล่อยให้เขารู้สึกแบบนั้นเลย ช่วงปลายปี เราไปเรียนติวที่ ศาลายา ตอนนั้นเราก้มีปันหากันเล็กน้อย แล้วเราก้คุยกับคนอื่น ตอนนั้นเรื่องระหว่างเรามันแย่มาก ทั้งเราและเขาต่างก็เสียใจมาก เราเลิกคุยกับคนอื่น และเราก้คิดว่า เออ.. เราไม่โอเคเลยที่เราต้องทำให้เขาเสียใจ คิดว่าเราจะปล่อยเขาไป ไม่ขอให้เขาอยู่ แต่เขาก้คิดว่าเราบอกเลิกเขาเพื่อจะไปคุยกับคนอื่น ซึ่งเราไม่ได้คุย แต่ที่เราไปเพราะเราคิดว่าเราทำไม่ดีแล้ว ทำให้เธอเสียใจแล้ว เราก้ควรไป ก็ยื้อๆกันไปมา เราก็กลับไปคบกันอีก เรามีความสุขมาก เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม ทั้งการกระทำ และความรู้สึก
จนปี 60 นี้ เราเรียนลงเรียนต่อ ป.ตรี บางช่วงเราก้อ่านหนังสือมาก เลิกงานมาก้บอกเขาว่า คืนนี้เราอ่านหนังสือนะ ถ้าง่วงก้นอนก่อนเลย เขาก้บอกว่าจะรอคุย รอบอกฝันดี ก็ไม่มีอะไร เม.ย. เดือนเกิดเรา เขาก้พาไปเที่ยวทะเล เราหัวเราะ เรายิ้ม เรามีความสุขด้วยกัน แต่พอ พ.ค. เราขอเวลาอ่านหนังสือ ช่วงเวลาเกือบเดือนที่เราคุยกันน้อยลง เขากลับไปคุยกับคนอื่นในเกม ตอนเรารู้ทีแรก เขาบอกว่า คุยเรื่องเกม จนคืนนึง เราโทคุยไลน์กัน แล้วเขาก้บอกว่าง่วง นอนกันเถอะ ดึกมากแล้ว โอเคเราก็วางไป จนประมาณเที่ยงคืน เรานอนไม่หลับ เลยโทไปใหม่ ปรากฏว่า สายไม่ว่าง เขาคุยกัน เราเสียใจมาก ทั้งๆที่เมื่อวันเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมา เขายังมานอนกับเราอยู่เลย แต่พอเขากลับบ้านไป เขากลับคุยกับคนอื่น เขาคุยกันมาเกือบเดือนแล้ว ผู้หญิงคนนั้นก้เฟสมาหาเรา บอกว่าไม่ได้คิดอะไร เพราะตัวเขาก็แต่งงานแล้ว รักสามีมาก สามีอยู่ต่างประเทศ เขาเข้าใจว่าคนรักกันอยู่ไกลก้ระแวง แต่เขากับแฟนเราไม่มีอะไรแน่นอน แต่ที่เราคิดคือ ช่วงเวลาแค่เกือบเดือนที่เราคุยกับแฟนน้อยลง (แค่น้อยลงนะ ไม่ใช่ไม่คุยเลย คุยทุกวันเหมือนเดิม แต่แค่น้อยลง) เขากลับไปคุยกับคนอื่น บอกว่าน้อยใจเราที่เราไม่มีเวลาให้ และผู้หญิงก้แต่งงานแล้ว มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไปคบกัน แต่เขาคุยกันเยอะมาก คุยเยอะกว่าที่คุยกับเราอีก (เขาบอกเราเอง) ช่วงเวลาที่เรานั่งรอให้เขาไลน์มาหา เขากลับเต็มใจที่จะไลน์ไปหาคนอื่น ช่วงเวลาที่เราคุยกัน เขาก็สลับแชทไปคุยกับคนอื่นด้วย เขาบอกว่าชอบผู้หญิงคนนั้น คุยด้วยแล้วสบายใจ แต่ชอบแบบเพื่อนนะ
เราก้บอกเลิกเขา ไม่เอา ไม่อยู่ ไม่ทน เขาก้บอก ขอโทษเขาผิดไปแล้ว พลาดไปแล้ว เขาก้กอดขาเรา ไม่ยอมให้เราไป บอกว่าจะไม่ทำอีกแล้ว ขอโทดๆๆ
ที่เรารับไม่ได้คือ เขามานอนกับเรา และเขาก็คุยกับคนอื่นด้วย , เขาคุยกับคนอื่นมากกว่าเรา แปลว่าเขาให้ความสำคัญกับคนอื่นมากกว่า , ถ้าเขารักเราเขาจะไม่ทำแบบนี้ (ใช่มั้ย)
ตอนนี้เราเสียใจมาก เราทำใจไม่ได้ เราไม่สามารถอธิบายออกมาได้ว่า เราเสียใจมากแค่ไหน เราไม่รู้ว่าเราจะอยู่หรือไป ตอนนี้ก้ยังไม่ได้เลิกแบบเด็ดขาด แต่เราก้คุยกันน้อยลง บางทีเราก้คิดว่า เราไม่เอาแล้ว พอแล้ว มันรับไม่ได้จิงๆ บางทีก้คิดว่า แต่เรารักเขามาก เราไม่อยากเลิกกับเขาเลย แต่ก็กลัว ว่าจะเป็นแบบนี้อีก บางทีก้คิดว่า เราจะทำให้ถึงที่สุด จะลองเชื่อใจเขาอีกครั้ง ตอนนี้มันมีแต่ บางทีๆๆๆๆ ในหัวเราเต็มไปหมด เราไม่รู้ว่าเราจะทำยังไงต่อ อยากไปก็ไปไม่ขาด อยากอยู่ก็อยู่แบบไม่สบายใจ
*ขอแท็กห้องแป้งด้วยนะคะ ผู้หญิงน่าจะมีเยอะ*
เราควรจะทำยังไงต่อไปดี ไปต่อก็ไม่ได้จะเดินต่อไปก็เดินไม่ไหว
เรารักกันดี มีความสุข มีแต่สิ่งดีๆให้กัน จนประมาณปี 54 เขาก็ติดเกม แล้วก็คุยกับคนในเกม เราก็ขอเลิกกับเขา แต่เขาไม่ยอม และเขาก็รับปากว่าจะไม่คุยอีก เรื่องนี้ก้ผ่านไป (อาจเป็นเพราะเรื่อมันผ่านมานานเราเลยไม่รู้สึกแล้วก้ลืมๆความรู้สึกตอนนั้นไปแล้ว เลยสั้นมาก) เราก้กลับมารักกันเหมือนเดิม ดูแลกัน ช่วยเหลือกัน
ปี 56 เขาเกณฑ์ทหาร เราก้ลงเรียน ปวส.แบบเรียนเฉพาะวันอาทิตย์ อาทิตย์ไหนเลิกไว เราก้นั่งวินมอไซเข้าไปเยี่ยมเขาในค่าย จะบอกว่าเขาโชคดีกว่าคนอื่นก้ได้นะ เพราะเราไปหาเขาแทบทุกอาทิตย์ ไม่เคยให้เขาต้องรู้สึกว่า ทำไมเพื่อนเขามีครอบครัวมีแฟนมีใครมาหา แต่เขาไม่มี เราไม่เคยปล่อยให้เขารู้สึกแบบนั้นเลย ช่วงปลายปี เราไปเรียนติวที่ ศาลายา ตอนนั้นเราก้มีปันหากันเล็กน้อย แล้วเราก้คุยกับคนอื่น ตอนนั้นเรื่องระหว่างเรามันแย่มาก ทั้งเราและเขาต่างก็เสียใจมาก เราเลิกคุยกับคนอื่น และเราก้คิดว่า เออ.. เราไม่โอเคเลยที่เราต้องทำให้เขาเสียใจ คิดว่าเราจะปล่อยเขาไป ไม่ขอให้เขาอยู่ แต่เขาก้คิดว่าเราบอกเลิกเขาเพื่อจะไปคุยกับคนอื่น ซึ่งเราไม่ได้คุย แต่ที่เราไปเพราะเราคิดว่าเราทำไม่ดีแล้ว ทำให้เธอเสียใจแล้ว เราก้ควรไป ก็ยื้อๆกันไปมา เราก็กลับไปคบกันอีก เรามีความสุขมาก เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม ทั้งการกระทำ และความรู้สึก
จนปี 60 นี้ เราเรียนลงเรียนต่อ ป.ตรี บางช่วงเราก้อ่านหนังสือมาก เลิกงานมาก้บอกเขาว่า คืนนี้เราอ่านหนังสือนะ ถ้าง่วงก้นอนก่อนเลย เขาก้บอกว่าจะรอคุย รอบอกฝันดี ก็ไม่มีอะไร เม.ย. เดือนเกิดเรา เขาก้พาไปเที่ยวทะเล เราหัวเราะ เรายิ้ม เรามีความสุขด้วยกัน แต่พอ พ.ค. เราขอเวลาอ่านหนังสือ ช่วงเวลาเกือบเดือนที่เราคุยกันน้อยลง เขากลับไปคุยกับคนอื่นในเกม ตอนเรารู้ทีแรก เขาบอกว่า คุยเรื่องเกม จนคืนนึง เราโทคุยไลน์กัน แล้วเขาก้บอกว่าง่วง นอนกันเถอะ ดึกมากแล้ว โอเคเราก็วางไป จนประมาณเที่ยงคืน เรานอนไม่หลับ เลยโทไปใหม่ ปรากฏว่า สายไม่ว่าง เขาคุยกัน เราเสียใจมาก ทั้งๆที่เมื่อวันเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมา เขายังมานอนกับเราอยู่เลย แต่พอเขากลับบ้านไป เขากลับคุยกับคนอื่น เขาคุยกันมาเกือบเดือนแล้ว ผู้หญิงคนนั้นก้เฟสมาหาเรา บอกว่าไม่ได้คิดอะไร เพราะตัวเขาก็แต่งงานแล้ว รักสามีมาก สามีอยู่ต่างประเทศ เขาเข้าใจว่าคนรักกันอยู่ไกลก้ระแวง แต่เขากับแฟนเราไม่มีอะไรแน่นอน แต่ที่เราคิดคือ ช่วงเวลาแค่เกือบเดือนที่เราคุยกับแฟนน้อยลง (แค่น้อยลงนะ ไม่ใช่ไม่คุยเลย คุยทุกวันเหมือนเดิม แต่แค่น้อยลง) เขากลับไปคุยกับคนอื่น บอกว่าน้อยใจเราที่เราไม่มีเวลาให้ และผู้หญิงก้แต่งงานแล้ว มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไปคบกัน แต่เขาคุยกันเยอะมาก คุยเยอะกว่าที่คุยกับเราอีก (เขาบอกเราเอง) ช่วงเวลาที่เรานั่งรอให้เขาไลน์มาหา เขากลับเต็มใจที่จะไลน์ไปหาคนอื่น ช่วงเวลาที่เราคุยกัน เขาก็สลับแชทไปคุยกับคนอื่นด้วย เขาบอกว่าชอบผู้หญิงคนนั้น คุยด้วยแล้วสบายใจ แต่ชอบแบบเพื่อนนะ
เราก้บอกเลิกเขา ไม่เอา ไม่อยู่ ไม่ทน เขาก้บอก ขอโทษเขาผิดไปแล้ว พลาดไปแล้ว เขาก้กอดขาเรา ไม่ยอมให้เราไป บอกว่าจะไม่ทำอีกแล้ว ขอโทดๆๆ
ที่เรารับไม่ได้คือ เขามานอนกับเรา และเขาก็คุยกับคนอื่นด้วย , เขาคุยกับคนอื่นมากกว่าเรา แปลว่าเขาให้ความสำคัญกับคนอื่นมากกว่า , ถ้าเขารักเราเขาจะไม่ทำแบบนี้ (ใช่มั้ย)
ตอนนี้เราเสียใจมาก เราทำใจไม่ได้ เราไม่สามารถอธิบายออกมาได้ว่า เราเสียใจมากแค่ไหน เราไม่รู้ว่าเราจะอยู่หรือไป ตอนนี้ก้ยังไม่ได้เลิกแบบเด็ดขาด แต่เราก้คุยกันน้อยลง บางทีเราก้คิดว่า เราไม่เอาแล้ว พอแล้ว มันรับไม่ได้จิงๆ บางทีก้คิดว่า แต่เรารักเขามาก เราไม่อยากเลิกกับเขาเลย แต่ก็กลัว ว่าจะเป็นแบบนี้อีก บางทีก้คิดว่า เราจะทำให้ถึงที่สุด จะลองเชื่อใจเขาอีกครั้ง ตอนนี้มันมีแต่ บางทีๆๆๆๆ ในหัวเราเต็มไปหมด เราไม่รู้ว่าเราจะทำยังไงต่อ อยากไปก็ไปไม่ขาด อยากอยู่ก็อยู่แบบไม่สบายใจ
*ขอแท็กห้องแป้งด้วยนะคะ ผู้หญิงน่าจะมีเยอะ*