EP.1 Side by Side พี่น้องลูกขนไก่ "ดราม่า อบอุ่น น่ารัก ตลก"
ส่วนตัวอยากดูตั้งแต่เห็นตัวอย่างเลย แล้วก็ไม่ผิดหวังเมื่อได้นั่งดู EP.1 ตอนตี 2 กว่า 55555 (ไปทำงานงานสายเลย.. ขอโทษครับ)
อย่างแรกที่ชอบเลย คือ ไตเติ้ล ของซีรีย์ เป็นเหมือนการ์ตูนวาด มีฉากบ้าน และ คอร์ดแบต เป็น 3D มีรูปแนะนำตัวละคร เป็นภาพวาดสองมิติ สี และ แสง หม่นๆ ได้อารมณ์เศร้าๆ แต่รู้สึกอบอุ่นดี ได้ฟิวประมาณ ซีรีย์ญี่ปุ่นหน่อยๆ
เมื่อเข้าสู่เนื้อหาของซีรีย์ ได้ 5 นาที คุณจะเข้าใจพื้นฐานของตัวละครหลัก 4 ตัวได้หมดเลย ทั้งเรื่องความรู้สึกของตัวละคร
ความสัมพันธ์ระหว่างตัวละคร แม่แม่ แม่ลูก พี่น้อง ผู้กำกับโคตรเทพ เล่าเรื่องได้ชัดเจนและดึงคนดูเข้าสู่โลก ของพี่ยิมได้อย่างง่ายดาย
ชอบวิธีการนำเสนอของผู้กำกับ มีชั้นเชิง ชัดเจน เล่าเรื่องด้วยภาพ แม้ไม่มีบทพูด ลึกชึ้งมาก ซึ้งเป็นวิธีที่ยากในการนำเสนอถ้าไม่ชัดเจนจะกลายเป็นแค่ตัวละครเดินไปมา อย่างฉาก ที่แม่ตั้ม จัดซองค่าใช้จ่ายในบ้าน ภาพเห็นมือ เห็นแหวนแต่งงาน แล้วใช้วิธีเดียวกัน เล่าตอนเก็บตั่วจำนำแหวนของแม่ตั้มอีก ฉากนี้ลึกซึ้งมาก สงสารแม่ตั้ม เข้าใจความรู้สึกแบบคุณแม่ปากร้ายแต่ใจดี ทำทุกอย่างเพื่อลูกยอมเสียสิ่งที่รัก เพื่อคนที่รัก
สิ่งที่ชอบต่อไปคือ การเล่าความสัมพันธ์ ของพี่ยิมและน้องโด่ง ใน EP.1 นี้ เราจะรู้ได้เลยว่า พี่น้องสองคนนี้รักกันมาก และมีแค่น้องโด่งคนเดียวที่จะจัดการกับพี่ยิมได้ เวลาพี่ยิมสติแตก ทำให้พี่ยิมสงบได้ ซึ่งมีให้เห็น 3 ครั้ง ด้วยกัน ใน EP นี้ ซึ่งมี Level ต่างกันไป แต่ต้องเป็นน้องโด่งเท่านั้น ซึ่งอันนี้ก็แสดงให้เห็นว่า พี่ยิมต้องมีน้องโด่งอยู่ข้างๆ ตลอด พี่ียิมจะเชื่อฟังและรักน้องโด่งมากๆ ความสัมพันธ์ตัวละครชัดเจนมาก ซึ้งเป็นการปูไปดราม่าที่จะเกิดขึ้นต่อไป เรื่องการแยกคู่
งานภาพ
ภาพสวย แสงสวย ภาพแสงในบ้านในห้องสวยมาก ได้อารมรณ์ หม่นๆ เศร้าๆ แต่อบอุ่น เหมือนไตเติ้ลของซีรีย์ คุมโทนไว้ได้ดีมากเลย
สุดท้ายที่จะไม่พูดถึงไม่ได้ คือ นักแสดง
ต่อ รับบท พี่ยิม คนนี้สุดมาก เล่นได้เชื่อมากว่าเป็นเด็กออทิสติก ภาษาพูด ภาษากาย ที่สำคัญ ภาษาตา โคตรดี ชอบมากสุด ฉากแมงมุมลาย ที่พี่ยิมเปิดตามาหาน้องโด่ง คือ สายตาแบบเด็กน้อยบริสุทธิ์มาก ที่เวลาร้องไห้แล้วมีผู้ใหญ่ที่เรารักมาปลอบ ประมาณแบบ "มีแต่เค้าที่เข้าใจ" เสียใจอยู่นะ แต่อยากเล่นกับคนที่รัก เป็นเด็กน้อยเลย ดีมาก
สกาย รับบท น้องโด่ง เป็นพัฒนาการแสดงที่ดีมาก ความรู้สึกตัวละครชัดเจนมาก เหมือนจะไม่สนใจใคร แต่สนใจทุกคน สังเกตทุกคนรอบตัว
เมื่อดูจบ สิ่งที่รู้สึกคือ "หะ จบแล้วเหรอ" 55555 จบแบบเราไม่รู้ตัวเลย อยากดูต่ออีก 555+
ป.ล. ฉากจบน่ารักมาก ใครดูแล้วไม่ยิ้มนะ..............ก็เรื่องของคุณ 55555555
ย้ำ ทั้งหมดเป็น คหสต
EP.1 Side by Side พี่น้องลูกขนไก่ ในมุมมองของผม
ส่วนตัวอยากดูตั้งแต่เห็นตัวอย่างเลย แล้วก็ไม่ผิดหวังเมื่อได้นั่งดู EP.1 ตอนตี 2 กว่า 55555 (ไปทำงานงานสายเลย.. ขอโทษครับ)
อย่างแรกที่ชอบเลย คือ ไตเติ้ล ของซีรีย์ เป็นเหมือนการ์ตูนวาด มีฉากบ้าน และ คอร์ดแบต เป็น 3D มีรูปแนะนำตัวละคร เป็นภาพวาดสองมิติ สี และ แสง หม่นๆ ได้อารมณ์เศร้าๆ แต่รู้สึกอบอุ่นดี ได้ฟิวประมาณ ซีรีย์ญี่ปุ่นหน่อยๆ
เมื่อเข้าสู่เนื้อหาของซีรีย์ ได้ 5 นาที คุณจะเข้าใจพื้นฐานของตัวละครหลัก 4 ตัวได้หมดเลย ทั้งเรื่องความรู้สึกของตัวละคร
ความสัมพันธ์ระหว่างตัวละคร แม่แม่ แม่ลูก พี่น้อง ผู้กำกับโคตรเทพ เล่าเรื่องได้ชัดเจนและดึงคนดูเข้าสู่โลก ของพี่ยิมได้อย่างง่ายดาย
ชอบวิธีการนำเสนอของผู้กำกับ มีชั้นเชิง ชัดเจน เล่าเรื่องด้วยภาพ แม้ไม่มีบทพูด ลึกชึ้งมาก ซึ้งเป็นวิธีที่ยากในการนำเสนอถ้าไม่ชัดเจนจะกลายเป็นแค่ตัวละครเดินไปมา อย่างฉาก ที่แม่ตั้ม จัดซองค่าใช้จ่ายในบ้าน ภาพเห็นมือ เห็นแหวนแต่งงาน แล้วใช้วิธีเดียวกัน เล่าตอนเก็บตั่วจำนำแหวนของแม่ตั้มอีก ฉากนี้ลึกซึ้งมาก สงสารแม่ตั้ม เข้าใจความรู้สึกแบบคุณแม่ปากร้ายแต่ใจดี ทำทุกอย่างเพื่อลูกยอมเสียสิ่งที่รัก เพื่อคนที่รัก
สิ่งที่ชอบต่อไปคือ การเล่าความสัมพันธ์ ของพี่ยิมและน้องโด่ง ใน EP.1 นี้ เราจะรู้ได้เลยว่า พี่น้องสองคนนี้รักกันมาก และมีแค่น้องโด่งคนเดียวที่จะจัดการกับพี่ยิมได้ เวลาพี่ยิมสติแตก ทำให้พี่ยิมสงบได้ ซึ่งมีให้เห็น 3 ครั้ง ด้วยกัน ใน EP นี้ ซึ่งมี Level ต่างกันไป แต่ต้องเป็นน้องโด่งเท่านั้น ซึ่งอันนี้ก็แสดงให้เห็นว่า พี่ยิมต้องมีน้องโด่งอยู่ข้างๆ ตลอด พี่ียิมจะเชื่อฟังและรักน้องโด่งมากๆ ความสัมพันธ์ตัวละครชัดเจนมาก ซึ้งเป็นการปูไปดราม่าที่จะเกิดขึ้นต่อไป เรื่องการแยกคู่
งานภาพ
ภาพสวย แสงสวย ภาพแสงในบ้านในห้องสวยมาก ได้อารมรณ์ หม่นๆ เศร้าๆ แต่อบอุ่น เหมือนไตเติ้ลของซีรีย์ คุมโทนไว้ได้ดีมากเลย
สุดท้ายที่จะไม่พูดถึงไม่ได้ คือ นักแสดง
ต่อ รับบท พี่ยิม คนนี้สุดมาก เล่นได้เชื่อมากว่าเป็นเด็กออทิสติก ภาษาพูด ภาษากาย ที่สำคัญ ภาษาตา โคตรดี ชอบมากสุด ฉากแมงมุมลาย ที่พี่ยิมเปิดตามาหาน้องโด่ง คือ สายตาแบบเด็กน้อยบริสุทธิ์มาก ที่เวลาร้องไห้แล้วมีผู้ใหญ่ที่เรารักมาปลอบ ประมาณแบบ "มีแต่เค้าที่เข้าใจ" เสียใจอยู่นะ แต่อยากเล่นกับคนที่รัก เป็นเด็กน้อยเลย ดีมาก
สกาย รับบท น้องโด่ง เป็นพัฒนาการแสดงที่ดีมาก ความรู้สึกตัวละครชัดเจนมาก เหมือนจะไม่สนใจใคร แต่สนใจทุกคน สังเกตทุกคนรอบตัว
เมื่อดูจบ สิ่งที่รู้สึกคือ "หะ จบแล้วเหรอ" 55555 จบแบบเราไม่รู้ตัวเลย อยากดูต่ออีก 555+
ป.ล. ฉากจบน่ารักมาก ใครดูแล้วไม่ยิ้มนะ..............ก็เรื่องของคุณ 55555555
ย้ำ ทั้งหมดเป็น คหสต