สวัสดีค่ะ

ก่อนอื่นขอแนะนำตัวก่อนนะคะ เรียกว่าเอก็ได้ค่ะ เอาอายุ 26 มีแฟนแต่แฟนมีลูกติดอายุ 4 ขวบ ก่อนหน้านี้ที่จะคบกันก็พอรู้ค่ะว่าแฟนมีลูกติด แฟนอออายุ 27 ค่ะ พอคบกันนานวันเข้า แฟนเอได้ไปรับลูกมาเลี้ยงออ เพราะเค้าอย่ากับภรรยาเก่าแต่ทางภรรยาไม่อยากดูแลลูกเพราะด้วยสาเหตุอะไรนั้นขอละไว้นะคะ ตอนแรกเอไม่คิดว่าการเลี้ยงเด็กคนนึงจะทำให้เอเครียด เอกับแฟนตกลงย้ายมาอยู่ด้วยกันหลังคบกันปีนึง ยิ่งเอได้ดูแลลูกของแฟนเอยิ่งรู้สึกเหนื่อยค่ะ รู้สึกว่าเอไม่พร้อมที่จะทำหน้าที่นี้ เอรักแฟนเอมาก เค้าเป็นคนที่ทำให้เอหัวเราะได้ตลอด แต่เวลาของการเป็นแฟนกันมันไม่ค่อยจะมีค่ะเมื่อเราต้องดูแลเด็ก เออาจจะเห็นแก่ตัวนะคะ แต่เอรู้สึกท้อทุกครั้งที่ลูกของแฟนร้องไห้งอแง แล้วทุกวันเสาร์อาทิตย์เด็กจะไปอยู่กับแม่ค่ะ เอจะรู้สึกสบายใจมาก เอรู้สึกอยากหยุดเวลาไว้แค่นี้ อีกอย่างคือภรรยาเก่าของแฟนเอก็ไม่ได้ชอบเอค่ะ เอก็ไม่ได้ชอบเค้า แต่เอรักลูกของแฟนเอนะคะแต่ในหลายๆวันเอก็รู้สึกหดหู่เสียใจ ในเวลาที่เด็กดื้อ เด็กงอแงมากๆ มันทำให้เอรู้สึกว่าเอคงไม่พร้อม. แต่เจ็บมากค่ะแค่เพียงคิดว่าเราต้องเลิกกับแฟนแค่เพียงเราไม่อยากดูแลลูกของเค้า รู้สึกเหมือนเอเห้นแก่ตัว รุ้สึกว่าเรามันดีไม่พอ เอร้องไห้บ่อยมากค่ะ เสียใจที่เอรู้สึกแบบนี้ ท้อใจในชีวิต