สืบเนื่องมาจากกระทู้นี้ https://ppantip.com/topic/31908272

เห็นแล้วก็นึกถึงความทรงจำดีๆ ของตัวเอง เลยอยากมาเล่าให้ฟังค่ะ

จขกท. อยู่ในวัยทำงานแล้วค่ะ เคยมีแฟนคนแรก (ปั๊ปปี้เลิฟ?) สมัยอยู่อนุบาล 1

รักแรกของจขกท.เป็นผช.อ้อนแอ้นค่ะ ตาโตๆ หน้าตาน่ารัก เรียกนางว่าพี่บีละกัน นามสมมติ

จำได้ว่า อิเด็กแก่แดดสองคนมันคบกันแป้บเดียว ไม่แน่ใจว่ากี่วันกี่เดือน ไม่น่าถึงปี 5555555555

ถามว่า ความทรงจำของการมีแฟนคือไร จำได้ว่า จับมือกันหนุงหนิงเดินผ่านสนามบอลโรงเรียนค่ะ

จำได้แค่นั้นจริงๆ 555555 หวานเว่อร์เนอะ

--------------------------------------------

พ.ศ.2538---

ยุคมืดของการเป็นแฟนกันมาถึงค่ะ เมื่อจู่ๆ จขกท.โดนบอกเลิก? (หืม) เพราะพี่บีไปชอบคนอื่นค่ะ

แล้วหลังจากนั้นก็ไม่ยอมเล่นกับจขกท.แบบสนิทสนมอีก เพราะว่า

"เราไปชอบคนอื่นแล้ว ถ้าคนนั้นเห็นเราเล่นกับเธอ เขาจะคิดว่าบียังชอบเธออยู่"

OMG มาก เพราะตอนนั้น จขกท.ก็งงๆ แบบต่อให้เธอไม่ชอบฉันแล้ว แต่ก็อยากเป็นเพื่อน อยากเล่นกันเหมือนเดิม

------------------------------------------

[ลาก่อน พ.ศ.2545---]

จบ Dark Era ไปแบบมึนๆ นะคะ เราก็เรียนด้วยกันถึงประมาณป.3-ป.4 จากนั้น บีก็ย้ายโรงเรียนไปค่ะ

ถามว่า รู้สึกยังไงตอนนั้น ก็แบบ เพื่อนย้ายโรงเรียนอ่ะค่ะ คิดว่าคงไม่ได้เจอกันอีก บ้ายบายยย 5555

แล้ววันนึงจขกท.นั่งกินข้าวอยู่กับพ่อแม่ที่เมืองทองค่ะ เขาก็เดินผ่านมาค่ะ เราก็มองหน้ากันแบบ เฮ้ยยยยยยยย

ช่วงนั้น ขึ้นม. 1 ค่ะ คิดว่าน่าจะช่วงมอบตัวสดๆร้อนๆ แม่ถอย Nokia2100 หน้ากากเปลี่ยนสีได้มาให้อันนึงค่ะ

ก็เลยแลกเบอร์กัน แล้วเริ่มคุยกันใหม่ นับแต่บัดนั้น


*เล่นเกมงูมันส์มากเลยนะคะ แต่เกลียดความใส่กระเป๋ากระโปรงแล้วมันตุง หนักมากเลย 5555*

-----------------------------------------------------

[พบกันใหม่ พ.ศ.2548---]

ยุค MSN ตะดิ้งติ่งติ้งงง

ตอนเข้าม.1ใหม่ๆ นี่เป็นช่วงที่เหงามากนะคะ อินเตอร์เน็ตก็เล่นไม่เป็น เข้าแต่เว็บ Hunsa Yenta4 เล่นเกมไปดูดวงไป

เพื่อนเองก็ยังไม่ค่อยมีไม่ได้สนิทกันมาก จขกท.ก็ส่งข้อความคุยกันค่ะ ช่วงเบื่อๆ ถามว่าจีบไหม ก็ไม่ได้จีบกันนะคะ

มันมีความหวานอยู่ไหมอ่ะ "เธอ เราเรียนวิชาเพิ่มเติมดนตรีไทยอ่ะ ตอนนี้เราหัดระนาดอยู่ ไอ้คนข้างหลังมันชอบเอาไม้ระนาดมาตีหลังเรา แย่มาก"

"เราถือพานไหว้ครูอ่ะ ถ้าถือไปแล้วพานหล่นทำไง ตื่นเต้นมากอ่ะ"

แล้วจขกท. ก็ขออีเมลล์มา แต่ว่าไม่ได้คุยนะคะ (อ้าว?) ส่วนมากจะส่งแต่ข้อความในมือถือเนี่ยแหละ

จำไม่ได้เหมือนกันว่า ได้โทรคุยกันบ้างไหม ก็เป็นความจำใสๆ ดีๆ ช่วงมัธยมแหละค่ะ

แล้ววันนึง พอส่งข้อความไปหาพี่บี แกก็ไม่เคยตอบกลับมาอีกเลย

--------------------------------------------------------------

[ถึงทางตัน?] พ.ศ.2554

จากนั้นจขกท.ก็ลืมพี่บีไปค่ะ 555555555555555 เลวมาก น่าจะเลิกคุยกันสัก ม.3 ได้

จขกท.ใช้มือถือเครื่องเดิมตั้งแต่ม.1-6 จนขึ้นมหาลัยถึงได้เปลี่ยนเครื่องน่ะค่ะ คิดว่าพี่บีน่าจะเปลี่ยนเบอร์ไม่ก็คงลืมจขกท.ไปแล้วเหมือนกัน

วันนึง จขกท.ไปโม้กับเพื่อนค่ะ ว่า เราน่ะ หา Facebook คนเก่งมากนะ หายากแค่ไหนเราก็หาเจอ

เพื่อนเลยโยนโจทย์ยากมาให้เลยค่ะ บอก นางแอบปลื้มเพื่อนที่เรียน Sec เดียวกัน อยู่คณะเศรษฐศาสตร์ หาให้หน่อย

แน่นอนว่าเราใช้คอมมหาลัยทำในสิ่งที่เป็นประโยชน์มากค่ะ คือตามหา Facebook ผู้ชาย ก๊ากกกกกกกกก

เรามาทำ How to กันนะคะ

จขกท.ได้โจทย์ตามนี้ค่ะ
1.หน้าตา
2.ชื่อเล่น
3.คณะ
4.ชั้นปี
5.ได้ข่าวว่าหน้าตาดีและฮอตมาก ตอนแรกไว้ผมยาว พอตัดผมสั้นก็ฮอตขึ้นเยอะ (ข่าวประกอบ ไม่ใช่ข้อมูลที่ช่วยให้หาง่ายขึ้นแต่อย่างใด)

สิ่งแรกที่ต้องหาก่อนคือข้อ 3-4 ค่ะ ปกติมหาลัยจะมีกรุ๊ป facebook คณะ ต่างๆ อยู่แล้ว เราแค่ต้องหาตัวย่อให้ได้ค่ะ

เพราะนศ.มหาลัยชอบเรียกกันย่อๆ ง่ายๆ สะดวกปากกว่าอ่ะค่ะ เราก็กรอกลงไปค้นหา Facebook เลยค่ะ

ECON CU 53 ECON TU 54 ECON TU55

คณะ+ตัวย่อมหาลัย+ชั้นปี อะไรก็ว่าไป

สรุปแล้วนั่งหาแป้บเดียวก็เจอค่ะ แต่ประเด็นคือ เฟสบุคของสุดหล่อคนนั้นฮอตมาก.....

ในฐานะเพื่อนที่ดี? จขกท.ก็แอดเฟสนางค่ะ เพื่อส่องให้เพื่อนอีกที - - (สุดหล่อคนนั้นไม่ใช่สเปคจขกท.ค่ะ) รอสักพักก็รับเพื่อนค่ะ

เพื่อนจขกท.นั่งส่องเฟสนางแปร้บเดียวก็น้ำตาปริ่มค่ะ ไม่ใช่ตื้นตันนะ แต่คือมีผญ.มาแอ๊วเยอะมาก

จขกท.เดินไปส่งเพื่อนขึ้นรถตู้กลับค่ะ พอดีเพื่อนรับโทรศัพท์แล้วมีเรื่องดราม่าทะเลาะ เดินไปไม่ถึงรถตู้ นางนั่งที่ม้าหินแล้วร้องไห้ค่ะ

จขกท.ก็ปลอบอยู่พักนึง เพื่อนก็บอกว่า "ถ้าเป็นแค่เรื่องนี้อ่ะ ไม่ร้องหรอกนะ แต่ทำไมต้องเจอซ้ำๆ กันในวันเดียวอ่ะ มันเจ็บนะ"

ประมาณนี้ ทำเอาจขกท.ชักหงอยเลยค่ะ ไปตามหาเฟสให้เพื่อนได้ แต่ผลลัพธ์อาจจะไม่ออกมาเป็นอย่างที่คิดไว้ก็ได้

---------------------------------------------
ทำไมยืนยันตัวตนยากเย็นแสนเข็ญแบบนี้ T-T จะเอาลบบางแท็กออกยังแก้ไม่ได้เลยค่ะ โอ้ยยยยยยย


พ.ศ. 2555

จขกท.หายสาบสูญจากสารบบเพื่อนประถมไปเลยค่ะ แต่พอดีซิ่วมามหาลัยใหม่ เลยเจอเพื่อนเก่าสมัยประถมอีกครั้ง

ทีนี้พอแอดกันเรียบร้อย เพื่อนก็ดึงจขกท.เข้ากรุปประถมค่ะ มีคนอยู่ประมาณ 30-40คนได้

ก็นั่งรำลึกความหลังไป แต่ละคนโตขึ้นแล้วแบบ "หืม นี่เพื่อนตูแน่ใช่ไหม" บางคนก็โตแล้วหน้าเปลี่ยน ดูดีขึ้น เป็นเน็ตไอดอลก็มี

บางคนโตในทางตรงข้ามก็มีค่ะ อันนี้เราจะไม่คอมเม้นท์ สรุปคือ พี่บีไม่อยู่ในกรุ้ปค่ะ

เราก็แบบ อืม นางคงไปมีชีวิตที่ดีของนางแล้วล่ะ 555555 ทีนี้ บ้านจขกท.น้ำท่วมค่ะ รูปอะไรดีๆ สมัยประถมหายหมด

ทั้ง รูปกีฬาสี รูปกิจกรรมเต้นทุกปี รูปดีๆ รูปจบการศึกษาหายไปกับนสายน้ำหมดเลย

แต่รูปรับปริญญาอนุบาล 3 ที่จขกท.ถ่ายกับพี่บีไว้รอดน้ำท่วมนะคะ เพราะจขกท.ดึงเอามาใส่กรอบแยกไว้

อ่ะ ไหนๆ เขาก็ตั้งกรุประลึกความหลังสมัยประถมกันแล้ว จขกท.ก็เลย คิดว่า

เหมือนยังมีอะไรติดอยู่ในใจ ที่เราตามหาเขาไม่สำเร็จ (หรือที่จริงแกไม่เคยตามหาเขาจริงจัง?)

เลยลองส่งอีเมลล์ไปตามที่บีเคยให้ไว้ตามรูปเลยค่ะ แต่บีก็ไม่เคยตอบกลับมา (เช่นเคย)

---------------------------------------------------------------

--- How to ---

เรามาเข้าสู่ช่วง How to ตามหาเฟสคนที่ไม่ได้เจอกัน 10กว่าปีแบบจริงจังสมชื่อกระทู้กันนะคะ

วิธีที่ง่ายที่สุด โพสต์ลงกรุปเบยยยย มันต้องมีสักคนแหละที่ยังติดต่อกับบีอยู่

แต่โนวๆๆ วิธีมันไม่คูลค่ะ เผลอๆ อาจจะถูกล้อจนต้องหนีออกจากกรุปสาปสูญไปเลย

ประมาณว่า บีมันเมีย1ลูก3 แล้วนังอดีตแฟนสมัยอนุบาลจะมาวอแวงุงิอะไรยะ

ฉะนั้น เราขอตัดช้อย 1 ถามเพื่อนทิ้งไปเลยค่ะ

มารวบรวมข้อมูลกันดีกว่าว่าเรารู้อะไรเกี่ยวกับบีบ้าง

1.หน้าตา
2.ชื่อเล่น
3.ชื่อจริง
4.ครอบครัว จำได้ว่ามีน้องชาย 1 คน
5.เคยเรียนโรงเรียน... จนถึง ป.4
6.จำหมู่บ้านที่บีเคยอยู่ได้ แต่นั่นแหละ หล่อนจะบุกไปเคาะหน้าบ้านเขาแบบสตอล์กเกอร์ไม่ได้เพราะมันไม่คูลลล
7.อีเมลล์
ถ้าหากเพียงเรามีชื่อจริง คณะ และมหาลัย ชั้นปี ดีดนิ้วป๊อก เราจะเจอบีภายใน 10-30 นาทีถ้วนค่ะ

แต่เนื่องจากความยากของโจทย์ เราจะเริ่มหาจากข้อไหนดีคะ ติ๊กต่อกๆๆ
เราเริ่มที่ข้อ 2-3 ค่ะ กรอกข้อมูลค้นหา ลงไปในเฟส ปกติมันก็น่าจะขึ้นติ๊งๆ ขึ้นมา แต่ความยากคือเราไม่มี Mutual Friends ร่วมกันค่ะ
ปกติเฟสบุคจะฉลาดมาก เพราะงั้น ถ้ามีเพื่อนร่วมกัน มันก็จะนำเสนอคนที่น่าจะเกี่ยวข้องกับชีวิตคุณขึ้นมาให้ทันที เรียกเป็นภาษาไทยว่า (ระบบการเผือกเลือกเพื่อนให้อย่างหวังดีค่ะ)

แต่โน่วววววว Facebook กำลังบอกกล่าวว่า หล่อนไม่ใช่ส่วนหนึ่งในวงโคจรชีวิตบีอีกต่อไปแล้ว ฉะนั้นหาไปเถอะ ถ้าไม่มีเพื่อนร่วมกัน ไม่มีข้อมูลมากกว่านี้ก็อย่าหวังจะเจอ

เราจึงมาเริ่มกันที่ ข้อ7 จ้าาาาา

บรรจงกรอกมันลงไปใน Google เลยจ้ะ


อิบี!!!! เมื่อ 10 ปีก่อนแกเคยไปคอมเม้นต์ไว้เหรอ ขอบใจมาก นี่บับ เออ ถ้าหาไม่เจอก็ถอดใจละนะ บ้าย

แต่แน่นอน ถ้าใครเคยใช้เว็บนี้ ก็จะเห็นตรงกันว่า มันจะฮอตช่วงที่ยังเด็กๆน้อย หน่อย หรืออาจจะมานั่งลุ้นแอดมิชชั่นกัน

หรือแต่งนิยายทิ้งไว้สัก10ปีก่อนหมวดWriterไม่จบแล้วปล่อยให้ค้างคา (กัดตัวเองได้อีก)

ก็เลยส่งขค.ไปหาบี แล้วคิดว่า อื้ม อีกสัก 3 เดือนค่อยตอบก็ได้นะ ไม่รีบละ เพราะไม่มีปัญญาจะตามหาแบบอื่นละ

เอาเวลาชีวิตไปทำอย่างอื่นละ รอนางตอบกลับละกัน ปรากฎว่า กำลังรอๆ อยู่บีก็ขึ้นสถานะออนไลน์พอดีค่ะ

บีตอบกลับมาแล้ววววว มือสั่น 5555 รู้สึกเหมือนปลดล็อก Accomplishment สำเร็จได้ตราดาว ได้เพชร 555555555

ตอนนั้นแบบวุ่นวายใจนิดนึง แบบเออ ไม่ได้คุยกันนานละอ่ะ มันจะต่อบทสนทนากันติดไหม กังวลนู่นนี่ไปหมดแบบ จะเฟลป่ะก็ไม่รู้

ตึ่งตึ้ง บีแอดเรามา เราก็แบบ เย้ เออแอดเข้ากรุปสมัยประถมแล้วนะ บีก็ดูนิ่งๆ ซึ่งก็คงปกติแหละไม่เจอนานแล้ว

สรุปคือที่เมลล์ส่งไปแล้วไม่ได้ตอบเลย เพราะเมลโดนแฮค เราก็คุยกับบีค่อนข้างยาวมากก่อนที่บีจะเฉลยว่า

ขอโทษนะแต่......

"คือเราจำเพื่อนสมัยประถมไม่ได้เลยสักคน ยกเว้นเพื่อนที่อยู่หมู่บ้านเดียวกันตอนนี้อ่ะ"

*บีจำเราไม่ได้*
*บีจำเราไม่ได้*

ช็อกจริงอะไรจริง 5555555555 นก
พญานกฟีนิกส์ตายแล้วกลับสู่เถ้าถ่านแล้วตายแล้วกลับสู่เถ้าถ่าน กากากากา


ว่าไงดัมเบิลดอร์ มองหน้าไม ไม่รู้เหรอว่า*กูนก*


รู้แล้วว่า*เมิงนก* บินมาที่นี่แล้วเกิดใหม่สิ ให้ชาวโลกรู้ว่า เมิงคือ *พญานกกกกกกกกกกกกกกกกก*


*บรึ้มมมมมมมมมมม* ระเบิดตัวเองเป็นเถ้าถ่าน

เราก็แบบ..... ห่อเหี่ยวนิดนึง ลองส่งรูปบางอันให้บีดู บอกว่าไม่มีหนังสือรวมรุ่นนะเพราะน้ำท่วมหมด บีก็อืมๆ ....

นี่ฉันคุยกับเพื่อนที่จำฉันไม่ได้มา ชม.กว่าเหรอเนี่ย 555555 สรุปคือบีบอกเราตั้งแต่แรกแล้วล่ะว่าจำไม่ได้ แต่เราอ่านข้ามไป หอยหลอดดดดด

-----------------------------------------------------------------

พ.ศ.2559---

หลังจากนั้น 1 วัน บีบอกว่า ไปคุยกับเพื่อนที่อยู่หมู่บ้านเดียวกันมาแล้ว มีหนังสือรวมรุ่นอยู่ ถามว่าเอาไหม ก็ช่วยสแกนมาให้เรา

จิ้มๆ ถามว่า นี่เราเหรอ เราก็แบบใช่ แต่โตแล้วหน้าไม่ค่อยเหมือนเดิมนะ (อยากเผาอิรูปในหนังสือรุ่นนั่นทิ้ง ณ บัดนาว)

สรุปการตามหาอันยาวนานหลายปีชาติเศษ หาแบบหยุดๆ หาแบบนึกได้ก็หา หาแบบนี่ตูโรแมนติคไหม หรือว่าหาให้มันหาคาใจกันแน่

ก็จบลงประมาณนี้ค่ะ คือเราเจอเฟสพี่ คุยกันเมื่อประมาณปีที่แล้ว แต่ก็ไม่ได้คุยกันอีก ก็ไม่ได้สนิทกันแล้วอ่ะเนอะ

นานๆที เจอโพสอะไรที่เห็นแล้วตลกดีก็กดไลค์บ้าง หรือมากดกลับกันบ้าง ก็ถือว่าไม่เลวนะคะ 5555 ในบทสรุปครั้งนี้

จบค่ะ

****เรานี่น่าตีมือจริงๆ พอจบเคสบี เราก็ไปตามหาเพื่อนสมัยม.3อีกค่ะ น่าจะชอบเล่นเป็นโคนันเนอะ สรุปก็เจออีกเหมือนเดิม****

การตามหา Facebook ในครั้งนี้ ทำให้เรานึกถึงเรื่องเล่าตอนเด็กค่ะ แบบว่า ถ้าเดินไปจนเจอสุดปลายรุ้งกินน้ำ จะมีขุมสมบัติซ่อนอยู่

สำหรับเรา ถึงอาจจะไม่ได้มีอะไรเลยอยู่ตรงสุดปลายสายรุ้ง แต่ระหว่างที่เราเดินทางไป มันก็อาจมีความหมายในการเดินทางนั้นบ้างก็ได้

เพราะเราก็สนุกดีนะ 5555555555555

ขอบคุณค่ะ