(เรื่องจริง)

สวัสดีค่ะ (ขอใช้นามสมมุติ) เราชื่อเป็ด แฟนเราชื่อไก่
เรากับไก่เป็นแฟนกันมาได้หลายปีแล้วค่ะ เราอาศัยที่ต่างประเทศ พี่ไก่อยู่ไทย เราเจอกันผ่านโลกของเกมส์ออนไลน์ ซึ่งใครๆก็ต่างพากันพูดว่า มันไม่มีหรอกที่พบกันทางนี้แล้วรักจะยาว แต่การเล่นด้วยกันไม่กี่ครั้ง จากที่ขอเป็นเพื่อนในเกมส์ เปลี่ยนมาขอไอดีแชทต่างๆ เพื่อคุยกันทุกวัน ชวนกันเล่นเกมส์ สร้างความสุข ความรู้สึกดีๆก็เริ่มก่อขึ้น พี่ไก่เป็นคนนิสัยดีมากๆคนหนึ่ง แต่ก็เป็นคนขี้หึง โมโหง่าย เซ็นซีทีฟกับเรื่องเล็ก ชอบทำตัวทำเสียงเด็กๆใส่ ให้เกียรติ พูดเพราะ และเป็นห่วงคนอื่นกว่าตัวเองเสมอ
เรากับพี่ไก่อายุต่างกันเยอะนะคะ แต่เรื่องนั้นมันไม่มีปัญหาหรอกค่ะ ที่รู้สึกหนักตั้งแต่แรกเลย คือเมื่อต่างคนต่างรู้ว่าคิดยังไงต่อกัน เมื่อความรู้สึกมันเริ่มมีมากมาย แต่พอมาคิดเรื่องพรมแดนที่ห่างไกล เป็ดเริ่มคิดมากว่ามันจะรอดหรือไม่ ด้วยความที่เรายังอ่อนทางโลก ไม่เคยมีความรัก รู้สึกกังวลว่าหากเรารักคนไกล กลัวทุกอย่างว่ามันจะพังและความรักครั้งของเป็ดมันจะจบไม่สวย แต่พอคุยกันไปเรื่อยๆ พี่ไก่บอกชอบและขอเราเป็นแฟน แน่นอนค่ะ เราตอบตกลง หลังจากนั้นพี่ไก่แนะนำเราให้รู้จักกับครอบครัวผ่านวีดิโอคอลและยอมรับเรา ซึ่งเป็นความรู้สึกที่ดีมากอย่างหนึ่งในชีวิตเลย เพราะครอบครัวเขาใจดีกับเราเหลือเกิน แต่ถึงจะอย่างนั้นครอบครัวเราตรงกันข้ามเลยค่ะ พวกเขาห้ามเรามีแฟน ยึดโทรศัพท์บ้าง บล็อกการติดต่อบ้าง พวกเขาให้เหตุผลว่าเป็นห่วง กลัวว่าพี่ไก่จะมาหลอก และเรายังเด็กมากเกินไปที่จะมีความรัก พวกเขาไม่ยอมรับ ห้ามทุกวิถีทาง
ผ่านๆไปครึ่งปีที่เรากลับไปเที่ยวเมืองไทย เราพยายามหาโอกาสพบกัน ครั้งแรกคือ เป็ดโผล่หัวอยู่ที่ระเบียงชั้น11 พี่ไก่โผล่มาโบกมือจากหน้าต่างรถชั้นล่างสุดหน้าโรงแรม5555 รู้ไหม เจอแค่นั้นก็ดีใจมากแล้ว เพราะเราต้องแอบคุยกันตลอด พี่ไก่เคยน้อยใจและระบายกับเราว่า *หนูยังมีโอกาสเจอคนอีกเยอะนะ* เป็ดเลยน้อยใจกลับและบอกว่า *ทำไมต้องพูดแบบนี้ เสียใจนะ ถ้าเป็ดกลัวการคบกับพี่ไก่ เป็ดยอมแพ้ไปตั้งนานแล้ว ไม่พยายามหลบหลีกเพื่อคบกันแบบนี้* .... จนโดนจับได้อีกรอบ เป็ดทะเลาะกับครอบครัวหนักมากๆ จนมีพ่อเราที่เข้าใจและพยายามเชื่อมโยงเหตุการให้ดีขึ้นค่ะ พ่อให้พี่ไก่แสดงความบริสุทธิ์ใจพาพบครอบครัวเรา และพี่ไก่ทำตามอย่างว่าง่ายพร้อมกับนำแม่เขามาด้วย รู้ไหมการเจอกันแบบนั้น ก็เป็นครั้งแรกที่เราพบกันอย่างใกล้ชิดค่ะ ..เขินมากๆเลยล่ะ^\\\^ พี่ไก่ให้เหตุผลกับครอบครัวเราว่า ไม่ได้อยากจะมาหลอกอะไรเรา เพราะคนในครอบครัวเขาก็รู้จักเป็ดและพยายามดูแลตักเตือนเป็ดถึงเขาจะทำอะไรไม่ได้มาก ปัจจุบันครอบครัวเราก็ไม่ได้ยอมรับ100%หรอกค่ะ แต่เราก็ไม่จำเป็นต้องแอบคุยกันอีกแล้ว ต้องขอบคุณพ่อเราที่ทำให้เรามีรอยยิ้มได้อีกครั้ง ความรักของเรามีความสุขมากขึ้น เราอยู่ต่างประเทศเราอยากได้อะไร อยากกินอะไร พี่ไก่ยอมเสียเงินค่าส่งเป็นพันๆ เพื่อให้เราได้ของที่เขาตั้งใจตามใจซื้อมาให้ มีครั้งหนึ่งพี่ไก่ซื้อแหวนคู่ให้เราเป็นของขวัญ มีชื่อของของเราสลักไว้ข้าง ส่วนเป็ดเองก็ทำอย่างนั้นเช่นกัน เราตามใจเขาทุกอย่างไม่ว่าอยากได้อะไรก็ซื้อให้  เราเติมเต็มความรู้สึกดีๆให้กันถึงแม้จะห่างกันสักแค่ไหน
แต่เราทะเลาะกันบ่อยนะคะ จากไม่มีเรื่องก็มามี มีเรื่องกลัวการนอกใจบ้าง กลัวเรื่องเบื่อกันบ้าง บางครั้งทะเลาะกันหนักๆ ก็แอบคิดถึงตอนโสดอยู่บ้าง เพราะบางครั้งมันรู้สึกเศร้า ไม่เคยได้เที่ยว ไม่เคยได้จับมือ ไม่เคยได้กอด หอม อย่างอบอุ่นเต็มที่เหมือนคู่อื่นๆ แต่ไม่เคยรู้สึกท้อ หรืออยากจะเลิกกับพี่ไก่เลยแม้แต่ครั้งเดียวค่ะ เพราะเขากลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเราไปแล้วนิค่ะ คู่เรายังโชคดีที่มาพบกันในยุคทันสมัยแบบนี้ ถ้าเป็นเมื่อก่อนอาจจะไม่ใช่แบบนี้ได้ มันก็จริงอยู่นะคะ ที่ใครๆก็ว่ายากที่จะรักกันยาว เพราะมันต้องเข้มแข็งมากทั้งคู่จริงๆ และเป็ดก็รู้สึกโชคดีนะคะที่ได้รู้จักพี่ไก่ เราวางแผนและหวังกันไว้เยอะนะคะ หวังแต่ง หวังว่าเราจะได้อยู่ด้วยกัน แต่นั้นคือเรื่องของอนาคตนิเนอะ เวลาคือสิ่งสำคัญ ที่จะสามารถพิสูจน์เรื่องของหัวใจเอง การจะรักใครแบบนี้ การเชื่อใจ เข้าใจ ดูแลเอาใจใส่กันมากๆ ถึงจะไปกันรอด หากใช้แต่อารมณ์นะคะ ขอขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ<3

ใครที่มีประสบการณ์การคบกันแบบนี้บ้าง เล่าสู่กันฟังนะคะ