ก่อนอื่นผมยืมกระทู้พี่มาตั้งนะครับ
เข้าเรื่องครับ...... ผมชอบผญคนหนึ่งครับ ผมกับเธอเจอกันตอนสอบสัมภาษณ์ ที่จริงเจอกันตั้งแต่วันตรวจร่างกายแล้ว ผมเห็นเธอครั้งแรกตกหลุมรักเธอทันที ในเวลาเดียวกันแม่ผมกับแม่เธอก็ได้คุยกัน พอผมกลับไปก็เล่าให้แม่ฟัง ส่วนแม่ก็เล่าเรื่องผญ. คนนึงให้ฟัง ว่าน่ารักผมต้องชอบแน่ๆ พออีกวันวันสัมภาษณ์ ตอนไปซื้อเสื้อนิสิต แม่ผมก็ได้แนะนำผมกับแม่เขาและผมก็ได้รู้ว่าผญ.ที่แม่เล่า คือคนเดียวกับคนที่ผมเจอแล้วอม่เราก็แลกเบอร์กัน และแม่เธอก็ได้ให้เบอร์เธอกับผมไว้ หลังจากนั้นผมก็คุยไลน์กับเธอเรื่อยๆนะ ช่วงที่รอประกาศผล แม่เธอก็โทรมาถามผมว่าติดไหม? แบบมาถึงมหาลัยยัง เป็นห่วงผมมาก พอตอนไปรายงานตัวเราสองบ้านก็ไปด้วยกันแบบบ้านเธอชวนขึ้นรถไปทานข้าวด้วยกันเลย แบบผมก็รู้นิสัยเธอจากการที่แม่ผมคุยกับแม่เขามาบ้างคร่าวๆ เธอเป็นคนน่ารัก เงียบๆ สนใจเรียน ไม่ค่อยมีใครจีบ ประหยัด ตรงสเปคผมมากๆ แม่เธอบอกว่าถ้าเธอไม่ชอบใครจะไม่คุยเลยจะเงียบไปเลย แต่เธอก็คุยกับผม อาจจะไม่มากแต่ก็ผิดจากที่แม่เธอบอกไว้เหมือนกัน และผมกับเธอเรียนคณะเดียวกัน ตอนนี้ลุ้นได้อยู้ห้องเรียนเดียวกัน ผมรู้ว่าเร็วไปแต่ผมอยากคบกันไปเรื่อยๆอะครับ และแยกแยะเรื่องเรียนได้ครับ

แบบนี้จะเรียกพรหมลิขิตได้ไหมครับ ?
แล้วแบบนี้จะถือว่าแม่เขาเปิดโอกาสให้ผมได้ไหม?
แล้วถ้าผมจะสารภาพความรู้สึก ขอเธอคบจะมีโอกาสไหมครับ?

ขอบคุณครับ